Weet jij waar de sleutel tot geluk ligt? Volgens één
De goden van het licht begonnen de sterren en alle stralende objecten in het universum te creëren. Ze waren zo gefascineerd dat ze er eerst een paar creëerden, daarna honderd en uiteindelijk miljoenen! Ze waren echt geweldig en gaven een show toen ze uit het niets tevoorschijn kwamen.
Op een dag zul je onvermijdelijk jezelf tegenkomen en dit alleen al kan de gelukkigste of de meest bittere van je dagen zijn.
-Pablo Neruda-
De goden van de afgrond wilden niet overtroffen worden. Zij creëerden de planeten en binnen de planeten de diepe oceanen . Een van de goden dacht hoe majestueus een vuurzee kon zijn, maar zijn metgezellen raadden hem dit af omdat ze een glimp van het gevaar opmerkten. Uiteindelijk creëerden ze het, maar verstopten het in de bergen en lieten het zo nu en dan naar buiten komen om het landschap te verlichten.
De schepping van leven
Dan was er een groep goden die de taak hadden om leven te creëren. Ze konden het niet eens worden. De meesten waren ervan overtuigd dat het beter was een levend wezen te creëren dat daartoe niet in staat was denken .
Een van deze goden dacht zelfs dat het creëren van een klein en vluchtig leven de beste oplossing was. Toen werd de mug geboren. Ze was echter zo saai dat ze besloten haar naar planeet Aarde te sturen, zodat ze niemand lastig zou vallen.
Deze oosterse fabel vertelt ons dat een andere god vond het leuk om een behendig wezen vol vaardigheid en schoonheid vorm te geven . Het was de kat. Hij was echter te onafhankelijk en glipte onmiddellijk weg en niemand wist waar hij heen ging.
Deze ervaring leerde dat het misschien beter was een aanhankelijker en vriendelijker wezen te creëren dat de goden overal kon vergezellen zonder bij de eerste gelegenheid weg te rennen als de beste. kat . Dit was hoe de hond werd bedacht en gemaakt. Iedereen hield echt van de hond, maar een van de goden werd verdrietig omdat de hond niet kon redeneren of spreken.
Geboorte van de mens
Deze god, die niet tevreden was met de levensvormen die zijn metgezellen hadden gevormd, besloot het beter te doen. Het duurde een paar eeuwen om te mediteren. Eindelijk dacht hij aan een volmaakt wezen. Hij zou het hem geven intelligentie- om na te denken en een hart om te voelen. Sterker nog, hij was ervan overtuigd dat het geen zin had om zo’n prachtig universum te creëren zonder dat er iemand was die het kon bewonderen en de betekenis ervan kon begrijpen.
Dit is hoe de mens werd geboren. Hij leek erg op de goden, maar iedereen zag dat hij gedesoriënteerd leek. Hij wist niet wat hij moest doen of hoe hij moest leven. Een god had een geweldig idee: geef hem het geschenk van geluk om zijn zorgen te kalmeren.
Onmiddellijk de man hij ging rustig op een grasveld liggen en begon naar de sterren te kijken. Eeuwen gingen voorbij en hij vertrok niet meer. Het deed niets. Waarom? Hij was eeuwig gelukkig. Zijn hart was vol, hij had niets anders nodig.
De sleutel tot geluk
Toen hij dit zag, dacht de god die de mens had geschapen dat zijn collega een fout had gemaakt. Door de mens volkomen geluk te schenken, was hij in een passief wezen veranderd niet in staat de intelligentie en gevoeligheid waarmee hij begiftigd was, te exploiteren. En toen kwam er een idee bij hem op. Hij was niet van plan het geluk van de man weg te nemen, maar misschien was het beter om het te verbergen. Op deze manier zou hij gedwongen zijn geweest haar te zoeken en zijn ziekelijke passiviteit achter zich te laten.
De andere goden hielden erg van dit idee. Een van hen stelde voor om geluk in een kist op te sluiten en de sleutel te verbergen . Maar waar moet de kist worden neergezet en waar kan de sleutel tot geluk worden verborgen? Was het beter om alles op de bodem van de zee te leggen? Of in de hemel? Of in een vulkaan?
Er volgde een lange discussie en uiteindelijk had de vader van de man een fantastisch idee: We zullen zowel de kist als de sleutel in de man stoppen, zodat hij zichzelf eerst moet leren kennen om ze te kunnen vinden . Iedereen applaudisseerde. Toen zei een van hen: Laten we de kist van geluk in de zijne stoppen verstand . Hij zal het vinden dankzij zijn intelligentie.
Er volgde nog meer applaus. De god van de afgrond sprak als laatste: We zullen de sleutel tot geluk in zijn hart verbergen. Goedheid zal hem de weg wijzen om het te bereiken. En iedereen was het daarmee eens.
