Meestal associëren we verlatingsangst met kinderen, maar veel volwassenen ervaren het ook. Het wordt gedefinieerd als overmatige angst die het gevolg is van de scheiding van huis of van de mensen om wie u geeft bijlage emotioneel (bijvoorbeeld ouders, grootouders, broers en zussen, kinderen, enz.).
De symptomen kunnen mild of zeer ernstig zijn en zijn vergelijkbaar bij kinderen en volwassenen. Bij volwassenen is het meestal een probleem dat tijdens de kindertijd is ontstaan, maar dit is niet altijd het geval en het kan zich op elk moment in ons leven voordoen. Het manifesteert zich als de angst om te moeten scheiden van je partner, kinderen, werk of iets dat een grote sentimentele waarde heeft gekregen . Het kan zeer slopend zijn voor degenen die er last van hebben, maar ook voor degenen die eraan gehecht zijn, omdat het een afhankelijkheid weerspiegelt of versterkt die op de een of andere manier al bestond.
Moge je vrij zijn om een pad te bewandelen waar ik niet de behoefte voel om het einde te kennen, noch de koortsachtige angst voel om ervoor te zorgen dat je gaat waar ik had gewild dat je zou zijn.
-Margaret Mead-
Het concept van tijd is niet eenvoudig en het heeft ons jaren gekost om het te ontwikkelen. Voor veel kinderen is elke scheiding moeilijk en veroorzaakt lijden en tranen. Als de ouders er niet goed mee omgaan, kan dit ernstige gevolgen hebben, zoals grote onzekerheid tijdens de adolescentie, die zelfs meerdere jaren kan aanhouden.
Zoals bij alle angststoornissen in de kindertijd of volwassenheid is het erg belangrijk om behandeling te zoeken voor verlatingsangst . Slechts zelden verdwijnt het op natuurlijke wijze. Meestal heeft het de neiging om te groeien, vertakt het zich naar andere gebieden van het leven en vergemakkelijkt het de ontwikkeling van andere vormen van angst, zoals agorafobie of paniekaanvallen.
De aanbevolen behandeling is meestal psychotherapie . In het geval van kinderen kunnen de informatie die we erover hebben en enkele hulpmiddelen die we in dit artikel aanbieden echter helpen de situatie te voorkomen en de waarschuwingssignalen op te merken als deze zich begint te voordoen.
Bedreigingen voor ons gevoel van eigenwaarde of ons zelfbeeld veroorzaken vaak veel meer angst dan bedreigingen voor onze fysieke integriteit.
-Sigmund Freud-
Wat u moet weten over verlatingsangst
Het is een normale fase
Verlatingsangst is normaal en komt vaak voor in een bepaald ontwikkelingsstadium . Tussen 8 en 14 maanden beginnen kinderen die voorheen geen besef van gevaar hadden, bang te worden voor vreemden of nieuwe plaatsen. Deze normale fase is een natuurlijke aanpassingsmethode die kinderen helpt te wennen aan hun omgeving en deze onder de knie te krijgen.
De praktijk is dat deze verlatingsangst rond de leeftijd van 2 jaar aanzienlijk afneemt of geheel verdwijnt . Op deze leeftijd begrijpen kinderen dat hun ouders kunnen vertrekken en later terugkomen. Tegelijkertijd begrijpen ze dat ook zij hetzelfde kunnen doen en met dit vertrouwen worden ze aangemoedigd om de wereld te verkennen.
Dit betekent niet dat kinderen op sommige momenten of specifieke en nieuwe situaties geen zekere mate van angst ervaren, vooral als ze voor langere tijd van hun ouders moeten scheiden, bij een ziekenhuisopname, van school veranderen, enz.
Het genereert veel emoties
In deze situatie ik ouders ze kunnen veel emoties ervaren. Er is een gevoel van welzijn omdat ons kind aan ons gehecht is, maar het kan ook schuldgevoelens oproepen als we het bij vreemden moeten achterlaten. Het is ook normaal dat u zich overweldigd voelt door de grote hoeveelheid aandacht en tijd die dit van ons vraagt.
Geen enkele passie berooft de geest zo volledig van zijn vermogen om te handelen en te redeneren als angst.
-Edmund Burke-
Het feit dat ons kind niet wil dat we weggaan, is een goed teken dat onze gehechtheid gezond is, zolang dit verlangen niet in grote angst verandert. Een gezonde gehechtheid betekent dat er vertrouwen is dat het kind er zeker van is dat we elke keer dat we weggaan, zullen terugkeren en dit is genoeg om hem kalm te laten voelen tijdens onze afwezigheid. A bijlage Pathologisch treedt op wanneer het kind voortdurend geruststelling en veiligheid nodig heeft en wanneer hij niet over de middelen beschikt om met nieuwe situaties om te gaan die erg moeilijk voor hem zullen zijn.
Het is een moeilijke fase. Echter de angst zou met veel geduld en kracht na verloop van tijd moeten verdwijnen . Aan de andere kant, als we elke keer dat onze baby huilt uit de andere kamer komen rennen of al onze plannen annuleren, is het waarschijnlijk dat hij zijn strategieën zal verfijnen in het besef dat hij de macht heeft om de scheiding waar hij zo bang voor is, te voorkomen.
Preventie en praktijk: twee belangrijke concepten
Als u erover denkt om het mee te nemen asiel je weet heel goed dat je waarschijnlijk te maken zult krijgen met de verlatingsangst waar we het over hebben. Baby's zijn bijzonder gevoelig tussen de leeftijd van acht maanden en één jaar. Indien nodig kunt u een geleidelijke scheiding oefenen
Voer deze tests uit als het kind niet moe, rusteloos of hongerig is. Bedenk dat hij een kind is en dat het veel beter is om veranderingen aan te brengen als aan de basisbehoeften is voldaan en er geen tussenkomst is.
Anticipeer op de ingang van de crèche door deze vóór zijn eerste dag samen met hem te bezoeken. Voer de aanpassing bovendien, indien mogelijk, geleidelijk uit: laat het kind eerst een paar uur vrij en verhoog de tijd geleidelijk.
Rustige consistentie en het nakomen van beloftes: 3 belangrijke richtlijnen
Als we ons kind naar een specifieke crèche brengen, is dat omdat we vertrouwen hebben in de professionals die daar werken . We moeten proberen consistent te zijn met deze beslissing en hen toestaan ons te helpen verlatingsangst onder controle te houden door hun advies op te volgen. We moeten niet vergeten dat zij meer ervaring hebben met het omgaan met deze problemen en het beste voor ons en onze baby zullen willen.
Er is niets zo karakteristiek voor de voortgang van dier naar mens als de afnemende frequentie van gelegenheden die angst rechtvaardigen.
-William James-
Je moet kalm blijven en proberen rust en vertrouwen op het kind over te brengen . Leg hem uit wanneer we terug zijn, gebruik makend van begrippen die begrijpelijk zijn bijvoorbeeld na de lunch na een dutje etc. Het is mogelijk om een begroetingsritueel te creëren waarin op een liefdevolle en prettige manier afscheid wordt genomen waarbij we er onze volledige aandacht aan besteden. En als we weggaan, mogen we niet terugkeren, anders kunnen we de zaken nog erger maken.
We moeten terugkeren wanneer we dat beloofden. Op deze manier bevorderen wij het zelfvertrouwen van het kind, zodat hij beter met deze situatie om kan gaan. We moeten vooral punctueel zijn tijdens de aanpassing: zelfs als kinderen niet zo'n ontwikkeld tijdsbesef hebben, kunnen ze andere kinderen zien weggaan en zich angstig voelen omdat niemand hen komt halen.
Zorgen elimineren de pijn van morgen niet, maar wel de kracht van vandaag.
-Corrie ten Boom-
Dat is niet nodig sgattaiolare stiekem weg, zelfs als we hem rustig zien. Als hij op deze manier weggaat, kan hij zich in de steek gelaten voelen. We moeten altijd hallo zeggen, maar ze zijn niet eens goed verleng de begroetingen langer dan nodig is, omdat deze houding het gevoel versterkt dat de kleuterschool een negatieve plek kan zijn of dat er iets ergs staat te gebeuren.
Het is niet gebruikelijk dat verlatingsangst elke dag of gedurende langere perioden consequent aanhoudt. Als u zich zorgen maakt dat uw kind er niet aan went om zonder u te zijn, raadpleeg dan een deskundige . Houd er rekening mee dat u mogelijk niet goed met de situatie om kunt gaan en de hulp van een specialist nodig heeft.
