Sunset-syndroom, een ouderdomsstoornis

Naarmate de jaren verstrijken, beginnen we onze gewoonten te veranderen. Er wordt gezegd dat mensen met het verstrijken van de jaren obsessiever worden: maaltijden, schoonmaken, slapen. Waarom gebeurt dit? Vandaag willen we onze aandacht besteden aan de veranderingen die optreden in de slaapstructuur van ouderen met of zonder dementie. We zullen ook praten over de effecten die het vallen van de avond kan veroorzaken. Deze laatste worden genoemd schemer- of ondergaande zon-syndroom (van het Engelse zonsondergang).

Dit syndroom kan worden gedefinieerd als een toestand van desoriëntatie die in de late namiddag optreedt en tot diep in de nacht voortduurt . Het kan iedereen treffen, vooral vrouwen ouderen; het komt echter vaak voor bij mensen die aan dementie lijden, met een percentage van 10 – 25% van de patiënten (Lesta en Petocz 2004).

Zoals Dewing stelt, is het moeilijk om een ​​precieze definitie van dit syndroom te geven. Kenmerkend zijn momenten van extreme opwinding of verwarring in de late namiddag of avond . De patiënt is prikkelbaar en ervaart gedragsveranderingen op motorisch en expressief niveau.

Hoe het werkt bij mensen met dementie

Volgens Echáverri en Erri (2007) is het een van de meest voorkomende verschijnselen die voorkomen in de ouderengeneeskunde. Ondanks Er bestaat geen algemeen aanvaarde definitie van het zonsondergangsyndroom in de literatuur zonsondergang het kan worden beschouwd als een ongunstige psychologische gedragsepisode. Het treft sommige patiënten die lijden aan de ziekte van Alzheimer, waardoor ze de laatste uren van de dag agressiever, rustelozer of geagiteerder worden.

Dit syndroom maakt de episoden van verwarring die Alzheimerpatiënten ervaren duidelijker. Het brengt daarom de emotionele en cognitieve gedragsstoornissen die verband houden met dementie aan het licht.

Slapeloosheid is een duizelingwekkende helderheid die de hemel zelf in een plaats van marteling zou kunnen veranderen.

-Emil Cioran-

Tekenen en symptomen van het sundowningsyndroom

Gímenez en Macias identificeren de oorsprong van de zonsondergang in de verstoring van het circadiane slaapritme veroorzaakt door Alzheimer ; of door een verandering in de manier waarop licht wordt waargenomen, geassocieerd met het verstrijken van de jaren.

Sommige triggers zijn sociaal isolement, duisternis of zogenaamd polyfarmacie . Dit laatste wordt door de WHO gedefinieerd als het gelijktijdig gebruik van drie of meer geneesmiddelen.

Hoewel er volgens Gímenez en Macias (2015) geen gedefinieerd ziektebeeld bestaat, is het mogelijk symptomen te herkennen zoals:

• Verhoogde staat van desoriëntatie.
Verwarrende toestand .
• Hyperactiviteit.
• Agressief gedrag.
• Spanning.

Andere mogelijke symptomen volgens Echáverri en Erri (2007) zijn:

• Neiging om tegen zichzelf te praten, geanimeerd ruzie te maken, te schreeuwen, voortdurend te mompelen.
• Apathie en depressie.
• Hoofdpijn.
ambulant gedragverhoogde nachtelijke activiteit en daardoor slapeloosheid.
• Paranoïde denken huilen en schreeuwen.

Advies

Naast medicamenteuze behandeling kunnen de volgende adviezen nuttig zijn:

• Zorg voor regelmatige gewoonten.
• Probeer terugkerende of opeenvolgende infecties te voorkomen.
Houd de persoon bezig met eenvoudige activiteiten .
• Vermijd dutjes overdag.
Verminder de blootstelling aan lawaai .
• Zorg voor goede verlichting.
Vermijd dranken op basis van cafeïne.
• Wees voorzichtig met medicijnen die dit syndroom kunnen veroorzaken.

Ook multisensorische therapie kan worden aanbevolen snoezelen . Het kan voordelen en positieve effecten op de symptomen bieden.

Tot op heden bestaat er geen overvloedige literatuur over het sundowningsyndroom, wat management en behandeling moeilijk maakt. Het is noodzakelijk om de factoren die aanleiding geven tot de verschillende veranderingen volledig te begrijpen; Alleen zo kunnen we dienovereenkomstig handelen en daarmee de levenskwaliteit van de patiënt verbeteren.