Isabel Allende Llona is een Chileense schrijfster wiens werken in vijfendertig talen zijn vertaald . Met meer dan zeventig miljoen verkochte exemplaren wordt ze beschouwd als de meest gelezen levende Spaanstalige auteur ter wereld. Ze is ook de dochter van de diplomaat Tomas Allende Pesce, neef van de voormalige president van Chili, Salvador Allende, die werd afgezet na de staatsgreep van 11 september 1973.
Door haar geschriften kon Isabel Allende de sublieme schoonheid onthullen die kenmerkend is voor het vrouwelijke universum, en op een bijna magische manier de doorgaans onderdrukte latente kenmerken van haar lezers oproepen. In een tijdperk dat gekenmerkt werd door enorme politieke onrust koos hij voor een literair activisme dat in strijd is met de wijdverbreide patriarchale ideologie en bood vrouwen een belangrijk manifest aan om hen wakker te laten worden de controle over hun leven overnemen .
Met een voortreffelijke gevoeligheid Isabel Allende hij was in staat om ons een onvoorwaardelijke liefde voor schoonheid over te brengen en voor de schoonheid die bestaat in de wereld en in mensen. Het lezen van haar werken of het luisteren naar haar uitspraken is een activiteit die onze geest werkelijk kan verheffen.
Een vrouw die altijd heeft geprobeerd de wereld een betere plek te maken. Een militant wiens wapens liefde en schoonheid zijn. Vandaag zullen we met dit artikel, dat een klein eerbetoon wil zijn aan deze geweldige vrouw die ons zoveel heeft gegeven, de verschillende fasen van haar leven en een deel van haar werk doornemen.
De eerste jaren
Geboren in Lima, Peru, een stad waar ze de hele diplomatieke carrière van haar vader woonde. Na de scheiding van haar ouders keerde Isabel met haar moeder en broers en zussen terug naar Chili. Een tijdlang woonden ze in het huis van hun grootvader van moederskant autoritaire figuur die een grote invloed hadden op enkele belangrijke aspecten van Isabels leven. Na het afronden van haar studie trouwde ze met haar eerste echtgenoot Miguel Frías, vader van haar twee kinderen: Paula en Nicolás.
In 1967 werd ze redacteur van het damesblad Paula. Zijn artikelen over de rol van vrouwen binnen de Chileense samenleving waren hilarisch ironisch en daarom onderwerp van controverse. Het was een tijdperk van grote veranderingen voor Chili onder de vlag van de moderniteit en de vrouwenbevrijdingsbeweging binnen een conservatieve en patriarchale katholieke samenleving.
Er was een tijd dat feministe zijn niet als sexy werd beschouwd. Het patriarchaat is heel slim geweest in het creëren van het stereotype van de onverzorgde feministische vrouw die zich niet scheert.
-Isabel Allende-
De carrière en ballingschap van Isabel Allende
Naar aanleiding van de staatsgreep in Chili Isabel Allende werd gedwongen zich terug te trekken in ballingschap in Venezuela, waar ze dertien jaar lang voor een krant en op een school bleef werken. Tijdens zijn verblijf in Venezuela ontving hij het nieuws over de zeer ernstige gezondheidstoestand van zijn grootvader.
Niet naar Chili kunnen gaan om dicht bij hem te zijn Isabel begon hem een brief te schrijven die later een ongekend literair succes zou worden voor een Zuid-Amerikaanse vrouw: Het huis van de geesten . In 1993 werd dit werk ook door Bille August naar het grote scherm vertaald en ook toen kende het groot succes.
Na het succes van haar eerste roman, Allende hij schreef nog twee boeken die opnieuw een absoluut succes waren in de literatuurwereld: Van liefde en schaduw e Eva Luna . Kort na de publicatie van zijn derde roman besloot hij zijn baan als leraar op te zeggen en zich fulltime aan het schrijven te wijden.
Na de scheiding van haar eerste echtgenoot trouwde ze met William Gordon, een Amerikaanse advocaat en verhuisde naar de Verenigde Staten waar ze tot 1988 woonde.
De dood van zijn dochter Paula en de terugkeer naar het leven
In 1992 zijn dochter Paula sterft op tragische wijze op 28-jarige leeftijd in een ziekenhuis in Madrid. Deze gebeurtenis was een harde klap voor Isabel die in een toestand raakte diep verdriet en wanhoop waaraan hij lange tijd niet kon ontsnappen.
Tijdens deze lange en pijnlijke rouw schreef hij de roman Paula een weerspiegeling van de kindertijd en jeugd van zijn geliefde dochter. Een eerbetoon van liefde aan zijn dochter dat al snel weer een authentieke bestseller bleek te zijn waarin veel vrouwen zich konden herkennen.
Paula is een roman die net als Het Huis van de Geesten het werd geboren als een brief, een liefdesverklaring en tegelijkertijd een reis naar het aanvaarden van de dood van haar dochter. Het schrijven van dit werk begon in het ziekenhuis, terwijl Isabel aan de zijde van haar dochter was en haar langzaam zag overlijden. Als je het zorgvuldig analyseert, kun je dat merken Paula het is niet zomaar een brief, maar een autobiografisch verhaal waarin de auteur het verhaal van haar familie vertelt.
Door als context de situatie van haar land en de tragedies en reizen van haar familie te kiezen, legt Allende in dit werk haar ziel bloot. Bij vele gelegenheden sprak Isabel Allende over de genezende kracht van schrijven waardoor we de grote drama's van het leven onder ogen kunnen zien. En inderdaad binnen Paula we kunnen voelen hoe de auteur beetje bij beetje de realiteit en de dood van haar dochter accepteert. Een roman die in zekere zin een therapeutische oefening vertegenwoordigde, een besef van de werkelijkheid.
Met de opbrengst van de verkoop van de roman richtte de Chileense schrijfster de Isabel Allende Foundation op als eerbetoon aan haar dochter die als sociaal pedagoog en psycholoog had gewerkt in enkele gemarginaliseerde gemeenschappen in Venezuela en Spanje.
Vier jaar later, nadat ze haar diepe depressie heeft overwonnen, schrijft Isabel Aphrodite . Dit boek is uitgegroeid tot een ode aan het leven en een genot voor de zintuigen. Het wordt beschouwd als een levenslied gewijd aan dankbaarheid en sensualiteit, geschreven met dezelfde gevoeligheid die de voorgaande werken kenmerkt.
Isabelle Allende en de prachtige weerspiegeling van de vrouwenwereld
Alle werken van Isabel Allende doen ons op de een of andere manier denken aan Dante's geliefde muze Beatrice, die leven gaf aan het stereotype van de Schermvrouw dat zo geïdealiseerd werd door het mannelijke universum.
De vrouw die, simpelweg door te bestaan, van haar geliefde een betere man maakt. Vrouwen die de weerspiegeling zijn van degenen die van hen houden. De grote ander waardoor iemand zich kan herenigen met zijn goddelijke natuur. De bron achter de spiegel is degene waaruit creativiteit, inspiratie en de beste deugden van iedereen voortkomen, waardoor ze boven het menselijk potentieel worden verheven. De spiegelvrouw die Dante in zijn Beatrice zag.
Op een persoonlijke en professionele manier Isabel Allende slaagde erin dit archetype van filmvrouwen te transformeren voorgesteld door Dante en creëerde met zijn literatuur een nieuwe spiegel waarin ik sta geef het reflecteren, herkennen en verliefd worden op zichzelf.
In Allende's werken vinden we een oneindig aantal vrouwen als hoofdrolspelers verschillend van elkaar en van verschillende oorsprong, net zoals dat in werkelijkheid gebeurt. Hij is hiervan een voorbeeld De stad van de dieren een werk waarin de vrouw weliswaar niet de hoofdrol speelt, maar toch een fundamentele rol speelt. Hieraan moet worden toegevoegd dat de vrouw die we in de roman ontmoeten een bepaalde leeftijd heeft, maar dit is niet genoeg om haar te doen opgeven.
Ook de literatuur van de Chileense schrijver is een weerspiegeling van Latijns-Amerika. Van zijn gebruiken en tradities van bestaand dualisme en inheemse stammen. Allende claimt de schoonheid van mensen en de wereld in elke hoek van elke samenleving, hoe afgelegen deze ook is.
Misschien zijn we in deze wereld om liefde te zoeken, te vinden en voortdurend te verliezen. Voor elke liefde is het alsof we herboren worden en voor elke verloren liefde lopen we een nieuwe wond op. Ik ben trots op mijn littekens.
–Isabel Allende-
