Sympathisch zenuwstelsel: kenmerken

Een examen afleggen, een auto ontwijken die op ons af raast, beseffen dat de wekker niet is afgegaan, iemand ontwijken die ons een ongemakkelijk gevoel geeft of die ons bedreigt... Dit alles situaties die worden gekenmerkt door stress, angst of een duidelijk gevoel van gevaar worden gereguleerd door die werkelijk complexe en fascinerende structuur: het sympathische zenuwstelsel .

In het dagelijks leven zijn we ons nauwelijks bewust van het grote aantal situaties waarin deze structuur ingrijpt. Er hoeft niet noodzakelijkerwijs sprake te zijn van een reëel of concreet risico.

Factoren zoals de dagelijkse stress of de simpele druk die stilzwijgend met ons dagelijks gepaard gaat, weerspiegelen een aspect dat het vermelden waard is: wij zijn organismen die zijn gemaakt om te overleven per onder controle houden (of in ieder geval om te proberen) de belangrijke aspecten van onze context van erbij horen.

Situaties die zo vaak voorkomen als rennen om de metro te halen en niet te laat komen op het werk, op tijd reageren om te voorkomen dat een kopje kapot gaat als het valt of voorkomen dat onze kat wegrent of dat ons kind een gevaarlijk voorwerp in zijn mond stopt, zijn voorbeelden van het belang van deze structuur.

Wat we op deze momenten voelen, is ook bekend. Het hart versnelt, de spieren trekken samen en we zijn in staat om binnen enkele ogenblikken zeer snelle bewegingen uit te voeren. De gehele fysiologische reactie die wordt veroorzaakt door elke stimulus en situatie met een hoge emotionele belasting, wordt georkestreerd door het sympathische zenuwstelsel. Laten we meer gegevens bekijken in de volgende paragrafen.

Het leven is alleen draaglijk als lichaam en ziel in perfecte harmonie leven, er een natuurlijk evenwicht en wederzijds respect tussen de twee delen bestaat.

-David Herbert Lawrence-

Wat is het sympathische zenuwstelsel?

Het sympathische zenuwstelsel is een van de takken van het autonome zenuwstelsel. Bedenk dat dit een structuur is die met een groot aantal onvrijwillige functies te maken heeft. Dat wil zeggen taken zoals het beheersen van de hartslag, de spijsvertering, zweten, enz.; het zijn dimensies die worden gereguleerd door het sympathische en parasympathische of enterische zenuwstelsel.

Het sympathische zenuwstelsel is verantwoordelijk voor een reeks specifieke functies: het reguleren en activeren van onze reflexen en reacties. Zoals we al hebben aangegeven, is het dat organische centrum dat ons in staat stelt te reageren op elke niet-neutrale emotionele stimulus. Hetzelfde geldt voor een situatie van milde of intense stress zo blijkt uit een onderzoek uitgevoerd door de Welzijnsuniversiteit in Osaka.

Verder het wordt gevormd door een keten van 23 ganglia die begint bij de wervelkolom en die aansluit op beide zijden van het ruggenmerg en de geïnnerveerde organen.

Uit welke neuronen bestaat het?

Dit systeem bestaat uit twee soorten neuronen . De eerste zijn de preganglionaire die verbonden zijn met het ruggenmerg en het ganglion zelf. Om hun functies te kunnen uitoefenen hebben ze dus een heel specifieke neurotransmitter nodig: acetylcholine.

De andere neuronen die aanwezig zijn in het sympathische zenuwstelsel zijn van het postganglionische type. Deze hebben noradrenaline nodig om het ganglion en het geïnnerveerde orgaan (hart, lever, maag, darmen, longen, enz.) te kunnen verbinden.

De gebieden van het sympathische zenuwstelsel

Het is belangrijk om te weten hoe het sympathische zenuwstelsel is gestructureerd. We weten hoe het verbinding maakt, laten we nu eens kijken hoe het wordt gedistribueerd:

Uitgangsgebied:dit systeem vertakt zich vanuit de bovengenoemde spinale bol, een kern die een breed spectrum van onwillekeurige maar vitale functies voor ons bestaan ​​reguleert.

Het sympathische-cervicale gebiedwaar de gehele zenuwformatie van het hoofd en de nek zich bevindt.

Bovenste hartgebiedmet alle viscerale vasculaire takken die verband houden met de halsslagader, het submaxillaire gebied, de keelholte, het strottenhoofd enzovoort.

Het sympathisch-thoracale gebied:een gebied dat de gehele wervelkolom omvat, inclusief de gewrichten, intercostale zenuwen, enz.

Het lumbale gebiedomvat ook de psoas-spier, de onderste vena cava, enz.

Bekkengebieddie zich ontwikkelt van het gebied van het sacrale bot naar het rectum.

Wat gebeurt er met het lichaam als het sympathische zenuwstelsel wordt geactiveerd?

Weten wat er in deze situaties met uw lichaam gebeurt, zal nuttig zijn voor iedereen die dagelijks last heeft van stress. Het kan ook belangrijk zijn om te weten hoe het sympathische zenuwstelsel onze gezondheid beïnvloedt in gevallen van hoge bloeddruk als we aan deze wijdverbreide aandoening lijden. Een studie gepubliceerd in Tijdschrift voor menselijke stress legt ons uit hoe deze band zich manifesteert en welke verschillen er op dit vlak zijn tussen mannen en vrouwen.

Op dit punt is het werkingsmechanisme van het sympathische zenuwstelsel in elke situatie van gevaar of angst een van de meest complexe en fascinerende. Laten we eens kijken hoe hij reageert op bedreigende stimuli:

Activeert de secretie Van adrenaline en noradrenaline in het bloed via de nieren. Het doel van deze functie is simpel: we hebben meer energie en activering nodig om te kunnen reageren en deze energie vereist bijvoorbeeld dat de lever meer glucose produceert.

Hartslagen nemen toeom ons meer zuurstof en voedingsstoffen via het bloed te brengen.

Andere lichaamssignalen:

• En manifesteren bij bronchodilatatie : dat wil zeggen, we hebben meer zuurstof nodig en onze longen werken met maximale inspanning.

Alle activiteiten die verband houden met de spijsvertering vertragen.We mogen niet vergeten dat dit proces in feite een grote hoeveelheid energie vergt en dat dit ook gebeurt momenten van stress en alert wordt de spijsverteringsfunctie secundair. De hersenen hebben een reactie nodig om de stimulus onder ogen te zien of ervoor te vluchten.

En check bij mydriasis (of verwijding van de pupil) . Deze onvrijwillige reactie stelt ons in staat ons gezichtsveld te vergroten en met meer vertrouwen te reageren.

Zoals de filosoof Henri-Frédéric Amiel zei: ons lichaam is de perfecte tempel van de natuur. Iets dat ons is gegeven en dat niettemin onze plicht is om voor te zorgen en te studeren. Alleen op deze manier kunnen we onszelf beter begrijpen, waarom we zijn zoals we zijn en waarom bepaalde problemen of omstandigheden zich voordoen wanneer we ze het minst verwachten.