De meeste verhalen die de gebroeders Grimm en Charles Perrault ons hebben nagelaten, waren geïnspireerd op lokale legendes en tradities die zich tijdens de middeleeuwen onder volkeren in heel Europa verspreidden. .
Veel van deze verhalen laten ons de psychologie van die tijd zien, haar overtuigingen en mythen, allemaal voortkomend uit feiten die de getuigen onvermijdelijk met een zeker magisch realisme versierden. Een van de oudste, misschien wel een van de bekendste, is het verhaal van Roodkapje .
Volgens deskundigen is dit verhaal het verhaal dat sinds het ontstaan de grootste transformaties heeft ondergaan. Veranderingen aangebracht met het idee om sommige afbeeldingen te verzoeten, zodat kinderen er in alle rust van kunnen genieten. De waarheid is echter dat bij elke verandering de oorspronkelijke bedoeling verloren gaat. Elk verhaal bevatte een moraal, een lering die we allemaal zouden moeten volgen. Hoe veel Roodkapje lijkt het overwegen waard.
Charlet Perrault en fratelli Grimm
Charles Perrault in 1697 was hij de eerste die de geschiedenis van het land ontdekte Roodkapje . Hij moest het opnemen in zijn verzameling volksverhalen, in de wetenschap dat het een van de minst bekende was bij het Europese volk. Het vond zijn oorsprong in de Noordelijke Alpen en bevatte ook enkele overdreven bloederige beelden die hij veranderde omdat hij het verhaal op een onschuldigere manier wilde laten overkomen.
In 1812 ook ik Broeders Grimm ze besloten het in hun collecties op te nemen. Zij baseerden zich daartoe op het werk van de Duitser Ludwig Tieck getiteld Leven en dood van Roodkapje (Leben und Tod des kleinen Rotkäppchen), waarin - anders dan in het verhaal van Perrault - het karakter van de jager aanwezig was. Elk spoor van erotische en bloederige elementen werd geëlimineerd, waardoor het verhaal een mooi happy end kreeg. Wat zou een kinderverhaal zijn zonder het klassieke happy end? Zoals je misschien al geraden hebt, is het originele verhaal heel anders dan wat kinderen gewoonlijk in hun boeken lezen. Laten we het uitzoeken.
Het verhaal van de echte Roodkapje
Zoals eerder vermeld komt dit verhaal uit een geïsoleerd gebied in de Alpen. Het doel ervan is om ons te waarschuwen dat er dingen zijn die voor ons als menselijk ras, gemeenschap en groep verboden zijn. In de legende is onze hoofdpersoon een tiener, een jonge vrouw die net de wereld van volwassenen is binnengetreden. Vandaar de rode pet die de menstruatiecyclus symboliseert.
Dit jonge meisje krijgt een taak van haar familie: ze moet het bos oversteken om brood en melk naar haar grootmoeder te brengen. Zoals je tot nu toe kunt zien, zijn er niet veel variaties op het originele verhaal, maar we moeten elk gebaar en elk beeld interpreteren. Het bos is een gevaar, een risicogebied voor jongeren. Het vertegenwoordigt een test, een overgangsrite binnen een gemeenschap die aantoont dat kinderen in de wereld van volwassenen zijn aangekomen.
Dit bos presenteert als grootste risico de figuur van de dierlijke wolf, die barbarij en irrationaliteit symboliseert. Iets wat Roodkapje al weet en onder ogen moet zien. De jonge vrouw slaagt erin het bos over te steken en komt gelukkig aan bij het huis van haar grootmoeder, die haar in bed ontvangt omdat ze ziek is. Allemaal ongetwijfeld zeer vergelijkbaar met de klassieker verhaal . Maar hier komen de variaties...
De grootmoeder zegt tegen het jonge meisje dat ze het brood en de melk moet opbergen en wat vlees moet eten dat voor haar klaarstaat in de keuken. Roodkapje verslindt haar met eetlust, verzadigt zichzelf en volgt dan het tweede bevel van de oude vrouw op: ze moet haar kleren stuk voor stuk uittrekken, ze in het vuur gooien en dan bij haar in bed gaan liggen. De ijverige jonge vrouw doet het zonder enige twijfel te voelen, zonder te denken dat er iets vreemds aan de hand is in die situatie.
Eigen Hij beging een ernstige zonde: kannibalisme. Later verslindt de wolf de jonge Roodkapje.
Er zit symboliek in elk personage: de wolf vertegenwoordigt de seksuele wereld en gewelddadig . De oude vrouw die door een jonge vrouw wordt verslonden, is de oude die wordt vernieuwd, terwijl de nieuwe nogal onzorgvuldig en naïef overkomt bij het begaan van een van de grootste heiligschennisdaden voor de mens: kannibalisme. Zoals je kunt zien, verbergt een van de meest klassieke en geliefde sprookjes uit onze kindertijd eigenlijk een diep donkere kant.
