Ieder van ons voert zijn eigen interne strijd, sommigen zelfs de Derde Wereldoorlog. Een strijd waarvan we de belangrijkste details niet altijd weten, omdat ze alleen worden vastgelegd in de hoofden van degenen die vechten . Aan de andere kant weet iemand met goede of slechte bedoelingen zelden hoe gevaarlijk hij voor zichzelf en anderen kan zijn.
Deze onbewustheid komt vaak voor om een reden die geen verband houdt met de intentie: ons verstand het is als een locomotief die op een hectische en duizelingwekkende manier non-stop gedachten creëert . Hij denkt over alles na, hij maakt hypothesen over zijn omgeving, hij doet aannames, hij creëert nieuwe ideeën en concepten, hij denkt en heroverweegt, hij anticipeert op het ergste en velt oordelen over anderen en duidelijk ook over onszelf.
Dit onophoudelijke hameren martelt ons, doet ons pijn en laat ons achter met een hoop mentale rotzooi als herinnering. Geleerden zeggen dat we meer dan 60.000 gedachten per dag hebben. Er wordt geschat dat Veel van deze gedachten (ongeveer 80%) zijn bij de meeste mensen negatief, giftig en disfunctioneel .
Meestal handelen we automatisch. We worden enorm beïnvloed door onze overtuigingen die in onze kindertijd zijn gevormd en door ervaringen zijn ingebakken. Sommige van deze overtuigingen bevinden zich in ons onderbewustzijn en daaruit komen onze meest directe gedachten en oordelen voort .
De geest en zijn misleidingen
Als sommige van deze overtuigingen verkeerd of ongezond zijn, zullen veel van onze gedachten en oordelen dat ook zijn. We oordelen voortdurend over onszelf en anderen. Het gevolg van dit alles is uiteraard lijden. Onze geest formuleert oordelen als een vorm van overlevingsbescherming maar dit betekent niet dat deze oordelen altijd het doel dienen waarvoor ze zijn geformuleerd.
We denken dat de ander hetzelfde standpunt heeft als wij en dat is deels de reden waarom we zoveel lijden. Iedereen bekijkt het leven echter door een andere bril en wat voor ons een bepaalde betekenis heeft, zal voor anderen waarschijnlijk een andere hebben . En in naam van deze leugen dat iedereen hetzelfde standpunt zou moeten hebben (de onze uiteraard) durven we elkaar te beoordelen. We beoordelen ook onszelf, waarbij we de fout vergeten die we maken bij het beoordelen van het verleden en de toekomst, waarbij we ons bewust zijn van de gevolgen van een handeling die op dat moment niet zeker was, maar slechts waarschijnlijk, net als vele andere.
In ieder geval zijn het niet anderen die ons een slecht gevoel geven. In werkelijkheid zijn het de verwachtingen die we op anderen hebben om ons te laten lijden . We verwachten van anderen dat ze zijn zoals we willen, maar kunnen ze niet accepteren zoals ze werkelijk zijn. Dit is het begin en tegelijkertijd het einde van de strijd.
Paradoxaal genoeg, als we stoppen met het beoordelen en verpletteren van anderen, stoppen we ook met het beoordelen en verpletteren van onszelf, omdat de manier waarop we oordelen meestal ook onszelf aangaat.
Acceptatie en liefde genezen alles
Wanneer we onze essentie in al zijn nuances accepteren, beginnen we met tederheid naar de nuances van anderen te kijken. Als we geloven dat iemand niet van plan is om diep van binnen aan te vallen, bevindt hij zich misschien midden in zijn eigen interne strijd. Hij doet dit onbewust door zijn emotionele wonden en door zijn overlevingsstrategieën die hij in zijn jeugd heeft geleerd toen hij op zoek was naar liefde en acceptatie. Soms is het zelfs vaak de verleden die iemand ertoe aanzet te handelen zoals hij handelt .
Vanwege dit als we denken dat iemand ons aanvalt, proberen we in gedachten te houden dat hij of zij dit misschien niet bewust doet het is een schaduw die we ons voorstellen of die de andere projecten zonder intentie, althans zonder negatieve intentie.
Liefde neemt toe naarmate het oordeel afneemt.
We moeten accepteren dat niet iedereen zich gedraagt zoals wij zouden willen, of dat ze niet om ons geven op de manier die wij zouden willen, maar op een andere manier. We zijn hier in de eerste plaats om lief te hebben, niet om te oordelen, om te voelen en niet om te redeneren. Als iemand een cirkel tekent om ons uit te sluiten, maken we een grotere cirkel om hem/haar erbij te betrekken .
Laten we niet vergeten dat liefde toeneemt naarmate het oordeel flexibel, meelevend en minder rigide wordt. Liefde geeft geluk, maar oordeel geeft lijden. Het is niet nodig om zwanger te worden Liefde als iets dat kan worden gegeven of weggenomen als versterking of als straf: het moet op een onvoorwaardelijke manier worden begrepen .
Slachtoffers of verantwoordelijk voor hun eigen strijd?
Als we stoppen met oordelen en met ons hart gaan kijken, zal ons lijden beginnen te verdwijnen. We kiezen ervoor om slachtoffer te zijn of om verantwoordelijk te zijn . Het slachtoffer rechtvaardigt, geeft de schuld, klaagt en geeft het op. De verantwoordelijke persoon daarentegen accepteert het feit dat wat hij in zijn leven heeft niet afhankelijk is van externe omstandigheden, maar het resultaat is van wat hij zelf heeft gecreëerd en dat hijzelf de enige is die de werkelijkheid kan veranderen.
Het leven zal ons ervaringen laten beleven om onze ogen te openen, maar het is onze beslissing om slachtoffer of verantwoordelijk te zijn . Degenen die niet van hun eigen geschiedenis leren, zijn gedoemd dezelfde fouten keer op keer te herhalen. Het zullen ervaringen zijn die qua vorm verschillend zijn, maar in essentie gelijk.
