Ik ging al een tijdje uit met vrienden en begon me iets verdrietigs maar onmiskenbaar te realiseren: onze ontmoetingen waren niet meer zo leuk als vroeger.
Sommigen zijn alleenstaand, sommigen getrouwd, sommigen hebben al kinderen; we waren niet in staat een leuk of diepgaand gesprek te voeren over iets anders dan het vinden van een partner en het krijgen van kinderen. We waren niet in staat iets te plannen dat vooral bestond uit het genieten van elkaars gezelschap.
Dit was geen geïsoleerde situatie. Plots leken vrouwen die ik altijd als slim, leuk en onafhankelijk had beschouwd, geen andere interesse te tonen dan het vinden van stabiliteit. Dit zou geen probleem zijn, tenzij je situaties meemaakt waarin je je dat realiseert het vinden van een partner is voor velen geen wens maar een reële wens obsessie of een basisvereiste voor een compleet leven.
Die pathologische angst om geen partner te vinden en alleen te zijn, staat bekend als anuptafobie.
De oorsprong van anuptafobie
De druk om een partner te vinden is een van de meest begrijpelijke dingen over de wereld waarin we leven: alles wordt zo gedaan dat de wens om een partner te vinden en kinderen te krijgen wordt gestimuleerd. Traditioneel de succes houdt tot op zekere hoogte verband met deze twee vereisten.
Zelfs als velen deze behoefte in eerste instantie niet zullen voelen, kunnen ze deze altijd ontwikkelen: Zodra je een bepaalde leeftijd bereikt, lijkt de vrije tijd drastisch te verminderen. Veel vrienden en leeftijdsgenoten hebben een partner gevonden en de beschikbare tijd om plezier te maken of een praatje te maken wordt steeds minder.
Zelfs als het waar is dat beide geslachten de behoefte aan een partner kunnen ontwikkelen, lijkt het erop dat deze behoefte boven de 30 jaar en bij het vrouwelijke geslacht pathologisch kan worden. De toespelingen van de samenleving op de vrouwelijke biologische klok accentueren dit gevoel van onderdrukking alleen maar, vooral voor degenen die zich al kwetsbaar of uitgedaagd voelen omdat ze geen partner hebben.
Het zoekproces van
Er zijn mensen die deze situatie niet ervaren als een middel om een partner te vinden, maar als een complete toestand op zichzelf. Ze willen niet alleen zijn of in een koppel, wat ze willen is kalm zijn en een leven leiden dat gedomineerd wordt door positieve emoties. Het hebben van een partner zou daarom een extra positieve factor zijn die een component van intimiteit en kameraadschap toevoegt affectie ; wat bijdraagt aan de rest, maar wat niet essentieel is voor een goed gevoel.
Anderen zijn echter van mening dat single zijn onnatuurlijk en sociaal beperkend is; waardoor ze kwetsbaarder zijn voor negatieve ervaringen. Het zijn mensen die de sociale aanbevelingen van familie en vrienden over het hebben van een partner als verplichtingen hebben geïnternaliseerd. Ze vinden dat alleenstaand zijn een sociale mislukking is en een bewijs dat ze een probleem hebben.
Gedrag van mensen die lijden aan anuptafobie
Het gedrag van mensen die lijden aan anuptafobie reageert op een patroon van angst en obsessie met betrekking tot het idee een partner te hebben. De mensen die het dichtst bij de patiënt staan, zullen het zwaarst getroffen worden
Anuptafobe mensen hebben een ernstig probleem met hun eigenwaarde, misschien veroorzaakt door eerdere trauma's, ervaringen van afwijzing en/of verlatenheid door iemand dol op tijdens de kindertijd of adolescentie.
Er zijn momenteel enkele details die ons kunnen onthullen als we een persoon voor ons hebben die aan deze aandoening lijdt:
- Overmatig slachtofferschap vanwege het niet hebben van een
- Promiscuïteit en gedrag dat grenst aan de sociaal aanvaardbare grens.
- Categorisering van mensen die
- Ze stellen de romantische relaties van anderen in vraag, vooral die relaties die niet geformaliseerd zijn door een compromis, en beschouwen ze als onvolwassen of leeg.
- Ze gaan doorgaans de ene relatie na de andere aan zonder zich al te veel op de kenmerken ervan te concentreren. Ze passen zich aan de smaak en meningen van hun partner aan, uit angst om opnieuw in de steek gelaten te worden.
- Voor hen de huwelijk en kinderen zijn een stabiel en veilig oppervlak: een dimensie die wordt gereguleerd door een langdurig compromis met de partner, in plaats van een levensproject met betekenis.
- Onvermogen om van activiteiten te genieten tenzij in het gezelschap van uw partner.
- Als ze een partner hebben, tonen ze bijzondere interesse om als stel hun geluk in het bijzijn van anderen te laten zien.
Anuptafobie moet worden opgevat als een irrationele angst, zoals aangegeven door het achtervoegsel van het woord zelf. Inderdaad het gedrag van een persoon die lijdt aan anuptafobie is over het algemeen vrij duidelijk en opvallend vergeleken met het simpele verlangen of zoeken naar een partner.
Deze aandoening veroorzaakt bij een grote groep van de bevolking meer pijn en ongemak dan gedacht. Deze mensen hebben het gevoel dat het hebben van een relatie als koppel de enige manier is om zichzelf waarde te geven en in de wereld te zijn. Dit leidt tot een voortdurende vruchteloze zoektocht naar de zin van hun leven. Het gevoel halverwege te zoeken naar iemand die zich heel voelt en niet alleen maar gelukkiger is, is nog steeds de verkeerde weg.
