Het lot, ook wel lot of lot genoemd, doet geen huisbezoeken . Als we hem willen ontmoeten, moeten we naar buiten gaan en hem zoeken. We kunnen onszelf ervan overtuigen dat de realiteit er is om onze verlangens als bij toverslag te bevredigen, maar de waarheid is dat wat we willen nooit zal uitkomen als we onze mouwen niet opstropen om het te laten gebeuren. En soms is zelfs het opstropen van de mouwen niet genoeg.
We zouden kunnen zeggen dat de beste momenten de momenten zijn waarop we de teugels van ons leven in handen nemen, de momenten waarop we beslissen en bezit nemen van ons lot. Want in plaats van te bidden tot het universum of te wachten tot de planeten op één lijn staan, moeten we een duidelijk idee voor ogen hebben wat we willen bereiken en onze mouwen opstropen om te buigen bestemming naar onze wil.
Vind een lot wat je maar wilt, want je zult nooit weten wanneer het lot van de dood zal komen.
-Anoniem-
Wij ontwerpen het lot met onze beslissingen
We creëren een lot met elke stap die we zetten en met elke stap die we zetten keuze wat wij doen. Toch zijn te veel mensen ervan overtuigd dat dingen gebeuren door zich eenvoudigweg door de stroming te laten meeslepen. Maar vanuit dit perspectief valt niets te verwachten. De enige manier waarop we kunnen krijgen wat we willen, is door ervoor te vechten.
Aan de andere kant zijn er mensen die dat geloven elke persoon komt naar deze wereld met een specifieke bestemming . Volgens deze opvatting hebben we allemaal een objectief berichten die moeten worden afgeleverd en taken die moeten worden uitgevoerd. We zouden niet toevallig op de wereld zijn, ons bestaan zou een heel specifiek doel hebben.
Ieder van ons heeft zijn eigen lot, geweven in overeenstemming met de gemaakte beslissingen en keuzes. De enige noodzaak moet zijn om het te volgen, ervoor te vechten en het te accepteren. Ieder van ons moet op alle momenten van ons leven doen wat wij denken dat het beste voor onszelf is.
Je moet
– Steve Jobs-
Het lot: bijgeloof of realiteit?
Om tot de kern van het artikel te komen we laten je een verhaal waarin wordt geanalyseerd hoe het lot ons leven wel of niet kan beïnvloeden . Wij hopen dat je het leuk vindt.
David was een buitengewoon vrome en oplettende man. Een vrome en gelovige Jood. Op een nacht, terwijl hij sliep, verscheen er een engel aan hem in een droom.
– David – de engel vertelde hem – Ik kom uit de hemel om je een wens te vervullen . God heeft besloten je te belonen en stuurt mij om je deze boodschap te vertellen. Je kunt vragen wat je wilt en als je wakker wordt, zal het uitkomen. Als je je ogen opent, zul je je alles herinneren wat er vanavond is gebeurd en weet je zeker dat dit niet het product van je geest is. Dus vraag. Wat wil jij meer dan wat dan ook ter wereld?
David dacht even na voordat hij zich een vraag herinnerde die hem al een tijdje bezighield. Het ging over zijn eigen dood. Aangemoedigd door de engel vroeg hij:
– Ik wil dat je het mij precies vertelt wat zal de dag en het uur van mijn dood zijn .-
Terwijl hij naar hem luisterde, werd de engel bleek en twijfelachtig.
– Ik denk niet dat ik het je kan vertellen.-
– Je zei dat ik je alles mocht vragen. Nou, dit is wat ik wil.-
– Ik zei ook dat het een prijs voor jou is. Door je te vertellen wat je van mij vraagt, zou je als een ellendeling leven en de dagen tellen die je van de dood scheiden. – antwoordde de engel. – Het zou niet zozeer een prijs zijn als wel een straf . Kies iets anders.-
David dacht lang na. Soms echter wanneer het idee van de dood in je hoofd kruipt, is het moeilijk om het uit te roeien.
– Ik wil nog steeds weten wat de dag van mijn overlijden zal zijn.-
De engel besefte dat het onmogelijk was om de man van zijn verlangen af te leiden en dat als hij hem geen antwoord zou geven, hij zou falen in zijn voornaamste doel, namelijk hem een plezier doen. hij besloot hem een plezier te doen.
– Omdat u een goed mens en een goede Jood bent, zult u de eer hebben om tot degenen te behoren die het geluk hebben om op de heiligste dag van de week te sterven. Je zult sterven in de Sjabbat .-
Nadat hij deze woorden had uitgesproken, verdween de engel terwijl David rustig verder ging slaap tot de volgende dag.
Toen hij wakker werd, precies zoals de engel had voorspeld, had hij nog steeds de herinnering aan wat hij droomde levend in zijn hoofd. Verder hij voelde het voorrecht de enige man te zijn die van tevoren de dag van zijn overlijden kende.
De volgende dagen ging alles goed totdat het vrijdag werd. Terwijl hij zich voorbereidde op de komst van zaterdag, begon David te beven.
Zou die zaterdag de door de engel voorspelde dag kunnen zijn? Was dat de reden waarom de engel op dat moment aan hem in zijn droom was verschenen? Wat had het voor zin om op de laatste dag van zijn leven naar de tempel te gaan? Omdat hij toch zou sterven, kon hij net zo goed thuis blijven. David besefte dat hij een fout had gemaakt. Hij wist iets dat hij liever niet had willen weten, omdat de informatie die hij had hem en degenen van wie hij hield alleen maar zou laten lijden.
Nadat hij erover had nagedacht, vond de man een oplossing. Hij las elke vrijdagavond de Thora en stopte niet voordat de eerste morgenster verscheen omdat niemand kon sterven tijdens het lezen van het heilige boek.
En dat deed hij ook. Twee of drie maanden gingen voorbij en het was een zaterdagochtend Terwijl David zonder ophouden het heilige boek van de Thora las, bereikte de stem van iemand die wanhopig schreeuwde zijn oren:
– Vuur! Vuur! Het huis staat in brand. Ga weg. Alles staat snel in brand.-
Het was Shabbat en David herinnerde zich de boodschap van de engel goed. Maar tegelijkertijd herinnerde hij zich dat ook Zohar zorgde ervoor dat iedereen veilig was tijdens het lezen van de Thora en om zichzelf hiervan te overtuigen herhaalde hij:
- Mij kan niets gebeuren, ik lees de Thora. -
Maar de stemmen uit de straat bleven voortduren.
– Kunnen jullie mensen op zolder ons horen? Ga nu weg voordat het te laat is! Spoedig!-
David beefde. Dit gebeurde allemaal omdat hij zichzelf probeerde te redden en het lot wilde bedriegen. Maar nu hij stond op het punt te sterven als slachtoffer van zijn eigen poging om zijn eigen leven te redden.
– Misschien is er nog tijd. – zei hij uiteindelijk tegen zichzelf. En toen hij het boek van de Thora sloot, keek hij naar de trap en kreeg de bevestiging dat het vuur daar nog niet had bereikt. Hij besloot naar beneden te gaan en zo een zekere dood te vermijden. Hij rende de trap af en sloeg de treden twee aan twee over; en zo was het ook Uiteindelijk struikelde hij en rolde de trap af totdat hij de vloer bereikte niet voordat hij bij de laatste stap zijn hoofd had gestoten.
David stierf die zaterdag zonder het zelfs maar te beseffen de brand woedde in het huis ernaast en zou de zijne nooit hebben bereikt . Het was zijn bezorgdheid om het lot waardoor hij voortijdig stierf.
