Dobby-effect: je altijd schuldig voelen

Als we de wereld van Harry Potter kennen, zal Dobby's naam ons bekend voorkomen. Dobby is een huiself die zichzelf straft als hij niet aan de verwachtingen van zijn meesters voldoet (of denkt dat hij daar niet aan voldoet). Zelfs als dit bedoeld is als een komische scène, laat het de mensen om hem heen verbijsterd achter. Want wie zou zichzelf pijn willen doen? Dit is echter een realiteit die veel mensen ervaren en daarom deze houding is omgedoopt tot het Dobby-effect .

Het Dobby-effect verwijst naar de manier waarop de schattige elf zichzelf behandelt. Je schuldig voelen omdat je iets doet dat in strijd is met onze waarden of dat we als verkeerd bestempelen, is binnen bepaalde grenzen normaal. Het probleem ontstaat als we onszelf voortdurend straffen omdat wij voelen ons schuldig

Overmatig schuldgevoel

In de maatschappij waarin wij leven bestaan ​​ze verschillende redenen waarom we ons schuldig kunnen voelen zonder dat daar een reden voor is echt . In veel gevallen ontstaat het schuldgevoel omdat we de behoeften niet bevredigen verwachtingen van anderen of we passen niet in wat de maatschappij van ons verwacht. Laten we enkele voorbeelden bekijken waarmee we het beter kunnen begrijpen:

Een slechte moeder zijn: Veel vrouwen lijden aan een zogenaamde postpartumdepressie. Dit zorgt ervoor dat ze zich schuldig voelen, omdat moeder zijn in theorie absoluut geluk zou moeten brengen. In de (vele) gevallen waarin deze verwachting niet wordt waargemaakt, kan een schuldgevoel ontstaan.

Verdienend partnergeweld: Misbruikte mensen rechtvaardigen vaak hun daden geweld van hun partner met acties of gedragingen die zij zelf hebben gehad. Als gevolg hiervan kunnen ze hem niet verlaten omdat ze het gevoel hebben dat ze schuldig zijn.

Er zijn nog veel meer situaties waarin iemand zichzelf kan herkennen in het Dobby-effect. De vrouw die lijdt postpartumdepressie hij voedt het door zich schuldig te voelen. De persoon die mishandeld wordt, doet hetzelfde door de pijn die hem wordt aangedaan te rechtvaardigen. Het is een feit . Het is niet de persoon zelf die pijn veroorzaakt, maar laat iemand anders het voor hem doen.

Ik heb altijd schuldcomplexen gehad bij het promoten van mijn kunst, tot het punt dat ik vóór elke tentoonstelling altijd een of andere ziekte had. Daarom besloot ik dat het het beste was om het los te laten.

-Louise Bourgeois-

Verantwoordelijkheid in het Dobby-effect

Schuldgevoel is niet noodzakelijkerwijs schadelijk . Dit wordt echter wel het geval wanneer het de drijvende kracht wordt achter een straf die geen ander doel heeft dan lijden. Schuldgevoel wordt pervers als het onze assertiviteit tenietdoet toestaan ​​dat anderen ons kwaad doen . Dit is precies wat er met Dobby gebeurde.

Soms vindt deze verantwoordelijkheid die we op onze schouders dragen zijn oorsprong in onze kindertijd . Misschien hebben onze ouders al hun frustraties op ons afgereageerd. Ze hebben ons waarschijnlijk meerdere keren verteld dat we dit of dat niet verdienden. Dit alles is in ons gebleven en naarmate we ouder worden, leren we te anticiperen dat het jouw schuld is of dat je een fout hebt gemaakt. Wij geven onszelf de schuld.

Ondanks alles is het mogelijk om aan dit Dobby-effect te ontsnappen. De beste manier om dit te doen is hard werken om uw gevoel van eigenwaarde te vergroten . Wanneer we kunnen het beeld dat we van onszelf hebben te verbeteren we kunnen onze fouten meer vergeven. Maar bovenal zullen we ophouden onze verantwoordelijkheid buiten redelijke grenzen uit te breiden.

Als je je gevangen voelt in een soort grot en het schuldgevoel is de echo als je jezelf herkent in het Dobby-effect aarzel niet om contact op te nemen met een professional .

Je interne dialoog zal verbeteren en de manier waarop je jezelf behandelt ook: zo kun je jezelf beschermen tegen gevaarlijke verschijnselen zoals emotionele afhankelijkheid van mensen die bereid zijn hun belangen te behartigen met onze meest kwetsbare kant.