Het onzekerheidsprincipe van Heisenberg

Het onzekerheidsprincipe van Heisenberg stelt dat het simpelweg observeren van een subatomair deeltje zoals een elektron de toestand ervan zal veranderen. Dit fenomeen zal voorkomen dat we zeker weten waar het is en hoe het beweegt. Tegelijkertijd kan deze theorie van het kwantumuniversum ook worden toegepast op de macroscopische wereld om te begrijpen hoe onverwacht de werkelijkheid kan zijn.

Vaak zeggen we dat het leven heel saai zou zijn als we met zekerheid konden voorspellen wat er op elk moment zou gebeuren. Werner Heisenberg demonstreerde ditzelfde principe voor het eerst op een wetenschappelijke manier. Dankzij hem weten we ook dat alles uiterst onzeker is in het microscopisch kleine weefsel van kwantumdeeltjes. Meer dan onze eigen realiteit.

Hij kondigde het onzekerheidsprincipe aan in 1925, toen hij nog maar 24 jaar oud was. Acht jaar na dit postulaat zou de Duitse wetenschapper de Nobelprijs voor de natuurkunde ontvangen. Het was dankzij zijn studies dat de moderne atoomfysica voet aan de grond kreeg. Nu we moeten zeggen dat Heisenberg veel meer was dan een wetenschapper: zijn theorieën droegen ook bij aan de vooruitgang van de filosofie .

Zo is zijn onzekerheidsprincipe ook een fundamenteel uitgangspunt geworden voor een beter begrip van de sociale wetenschappen en van dat terrein van de psychologie dat ons in staat stelt onze complexe werkelijkheid beter te interpreteren.

Wij observeren niet de natuur zelf, maar eerder de natuur die aan onze onderzoeksmethode wordt onderworpen.

-Werner Heisenberg-

Wat is het onzekerheidsprincipe van Heisenberg?

Het onzekerheidsprincipe van Heisenberg kan worden samengevat filosofisch op de volgende manier: in het leven zoals in de kwantummechanica kunnen we dat nooit hebben zekerheid van niets . De theorie van deze wetenschapper liet ons zien dat de klassieke natuurkunde niet zo voorspelbaar was als eerder werd gedacht.

Hij liet ons zien dat het op subatomair niveau mogelijk is om tegelijkertijd te weten waar een deeltje zich bevindt, hoe het beweegt en met welke snelheid. Om dit concept beter te begrijpen, zullen we een voorbeeld geven.

Als we met de auto reizen, is het voldoende om naar de kilometerteller te kijken om te weten hoe snel we gaan.Op dezelfde manier kennen we onze bestemming en locatie met zekerheid terwijl we rijden. We praten in macroscopische termen en zonder absolute precisie.

• In de kwantumwereld gebeurt dit niet. Microscopische deeltjes hebben geen specifieke locatie of oriëntatie. In feite kunnen ze tegelijkertijd naar oneindige punten bewegen. Maar hoe kunnen we dan de beweging van een elektron meten of beschrijven?

• Heisenberg heeft dat aangetoond om een ​​elektron in de ruimte te lokaliseren is het ideaal om er fotonen vanaf te laten weerkaatsen.

• Met deze actie is het mogelijk om dat element volledig te veranderen waarvan een zekere en nauwkeurige observatie nooit mogelijk zou zijn geweest. Een beetje alsof we de auto moesten afremmen om de snelheid te meten.

Om dit concept beter te begrijpen kunnen we een soortgelijk concept gebruiken: de wetenschapper is als een blinde die een oefenbal gebruikt om te weten hoe ver een kruk verwijderd is en in welke positie. Begin de bal hier en daar te gooien totdat hij het object raakt.

Maar die bal is zo krachtig dat hij de kruk raakt en beweegt. Wij zouden het kunnen meet de afstand tot het object maar dan weten we niet meer waar het zich oorspronkelijk bevond.

De waarnemer wijzigt de kwantumrealiteit

Het onzekerheidsprincipe van Heisenberg toont ons een vrij duidelijk feit: mensen beïnvloeden de situatie en de snelheid van deeltjes. Deze Duitse wetenschapper met interesse in filosofische theorieën

Bovendien, als de wetenschapper soms meer zekerheid heeft over waar een elektron zich bevindt, geldt dat hoe verder weg het is, des te complexer de beweging ervan zal zijn. Het simpele feit van het doen van een meting veroorzaakt al een verandering, verandering en chaos in dat kwantumweefsel.

Om deze reden en met een duidelijk begrip van het onzekerheidsprincipe van Heisenberg en de verontrustende invloed van de waarnemer werden deeltjesversnellers geboren. Het is goed om te zeggen dat dat vandaag anders is studies zoals die van dokter Aephraim Steinberg van de Universiteit van Toronto in Canada rapporteren recente vooruitgang.

Hoewel het onzekerheidsprincipe (dat wil zeggen dat eenvoudige evaluatie het kwantumsysteem verandert) nog steeds geldig is, is er zeer interessante vooruitgang gaande op het gebied van de evaluaties die voortkomen uit de beheersing van polarisaties.

Het Heisenberg-principe is een wereld vol mogelijkheden

We hebben er in het begin over gesproken: Het principe van Heisenberg kan in veel meer contexten worden toegepast dan de kwantumfysica biedt. Uiteindelijk is onzekerheid de overtuiging dat veel van de dingen om ons heen niet voorspelbaar zijn. Dat wil zeggen dat ze buiten onze controle liggen, of erger nog, dat we ze zelf veranderen onze acties .

Dankzij Heisenberg hebben we de klassieke natuurkunde (waarin alles onder controle was in een laboratorium) aan de kant gezet om al snel plaats te maken voor de kwantumfysica waarin de waarnemer tegelijkertijd schepper en toezichthouder is. Dit betekent dat mensen een belangrijke invloed hebben op hun context en dat ze in staat zijn nieuwe en fascinerende kansen te bevorderen.

Het onzekerheidsprincipe en de kwantummechanica zullen ons nooit één enkel resultaat opleveren met betrekking tot een gebeurtenis. Wanneer de wetenschapper observeert, presenteren zich verschillende waarschijnlijkheden aan zijn ogen. Iets met zekerheid proberen te voorspellen is bijna onmogelijk en dit fascinerende concept is iets waar hij zich tegen heeft verzet Albert Einstein zelf . Hij hield er niet van om zich voor te stellen dat het universum geleid werd door het lot.

Tegenwoordig zijn er nog steeds veel wetenschappers en filosofen gefascineerd door het onzekerheidsprincipe van Heisenberg. Een beroep doen op die onvoorspelbaarheidsfactor van de kwantummechanica maakt de werkelijkheid minder zeker en ons leven vrijer.

We zijn gemaakt van dezelfde substantie als elk element en zijn ook onderworpen aan dezelfde interacties tussen elementen.

-Albert Jacquard-