Is psychologie een wetenschap?

Vaak wordt aan degenen die zich met dit vakgebied bezighouden en werken de vraag gesteld psychologie is een wetenschap . Dit komt door een zekere oppervlakkigheid en verwarring in relatie daarmee. Het grootste deel van de bevolking weet niet waar de studie psychologie werkelijk over gaat.

Om te begrijpen of de psychologie is een wetenschap Allereerst is het noodzakelijk om te weten wat een wetenschap is, aangezien dit concept ook vaak verkeerd wordt begrepen. Er wordt aangenomen dat de wetenschap de onbetwiste drager van de waarheid is, omdat zij deze observeert en beschrijft. Maar het terugbrengen tot deze definitie kan tot verdere fouten leiden. Laten we dankzij dit artikel wat licht op het onderwerp werpen.

Wat wordt bedoeld met wetenschap?

Een wetenschap is een tak van kennis die een bepaald fenomeen van de werkelijkheid probeert te beschrijven, verklaren, erop anticiperen en wijzigen. In het geval van de psychologie zijn dit menselijk gedrag en cognitieve processen. De wetenschap heeft een pragmatisch doel: ze probeert bepaalde gebeurtenissen te begrijpen om ze in haar voordeel te gebruiken. Voor dit doel gebruikt het zijn eigen methodologie genaamd precies wetenschappelijke methode .

De wetenschappelijke methode is een hypothetisch-deductieve strategie die wordt gebruikt om conclusies te trekken en zekerheden op te bouwen over het onderzoeksdoel. Het bestaat uit een reeks stappen die we hieronder zullen toelichten:

Benadering van het probleem. Het is het eerste deel van de methode. Het bestaat uit het zoeken naar een probleem waarvan de manifestatie een onduidelijke oorsprong vertoont. Een voorbeeld van een wetenschappelijke benadering kunnen de volgende eenvoudige vragen zijn: waarom vallen voorwerpen op de grond? Hoe vindt leren bij mensen plaats? Deze twee vragen zijn erg algemeen in de wetenschap, we werken op een veel specifieker niveau, maar ze dienen nog steeds om te begrijpen hoe je naar een probleem kunt zoeken.

Ontwikkeling van de hypothese. Door observatie, deductie en bibliografisch onderzoek is het mogelijk een reeks hypothesen te ontwikkelen en te theoretiseren hoe het probleem zich voordoet. Hypotheses zijn niet waar of onwaar, maar mogelijkheden die kunnen worden weerlegd.

Het uitvoeren van het experiment. Zodra de uitgangshypotheses zijn vastgesteld, is de volgende stap het proberen deze te valideren of te weerleggen. Het is noodzakelijk om een ​​experiment te ontwerpen waarin de eerder gestelde hypothesen kunnen worden geverifieerd. Dit experiment het kan op veel manieren worden gedaan door middel van sonderen via directe observatie, experimentele manipulatie enz.

Gegevensanalyse. Na het uitvoeren van het experiment gaan we verder met de statistische analyse van de gegevens. Als dit ons aantoont dat een hypothese onjuist is, wordt deze verworpen. Maar als u het niet kunt weerleggen, wordt het gedefinieerd als geverifieerd. Het is belangrijk om te begrijpen dat een hypothese nooit kan worden bevestigd

Communicatie van resultaten. Het is het belangrijkste onderdeel van de wetenschappelijke methode; het zou geen zin hebben om iets te ontdekken als het niet met iedereen gedeeld wordt. Het communiceren van resultaten draagt ​​bij aan het vergroten van kennis en dit zal het waarschijnlijk mogelijk maken dat nieuwe problemen worden opgelost, zodat de wetenschap vooruitgang kan boeken. Door een experiment te delen, kunnen andere onderzoekers het repliceren en aanvullende manieren ontdekken om hypothesen te weerleggen.

Het belangrijkste aspect van dit proces is het begrijpen dat wetenschap werkt door te contrasteren . Het is een manier om fouten te verminderen en te voorkomen dat onwrikbare dogma’s worden bevestigd. Terwijl tegenstrijdige hypothesen altijd in twijfel worden getrokken, wordt de wetenschap voortdurend geverifieerd. Dankzij dit model kunnen we rekenen op een dynamische methode die zich aanpast aan nieuwe gegevens die in de loop van de tijd verschijnen.

Een ander belangrijk aspect is het onderscheid dat sommige mensen maken tussen harde wetenschappen en zachte wetenschappen. Biologie, natuurkunde of scheikunde die objectiever en gemakkelijker waarneembaar lijken, worden harde wetenschappen genoemd. Maar dit is een onjuiste conceptualisering. Net zoals in de natuurkunde wordt afgeleid dat zwaartekracht bestaat uit waarneembare gebeurtenissen, wordt in de psychologie hetzelfde gedaan door elementen als angst, emoties of leerprocessen te bestuderen. Tegenwoordig is het bekend dat de klassieke wet van de zwaartekracht verkeerd was.

Wetenschap gaat niet over zeggen wat er gebeurt, maar over waarom het gebeurt . En om dit te doen de wetenschap zacht en hard gebruiken dezelfde methode.

Intuïtieve psychologie en wetenschappelijke psychologie

We genereren allemaal intuïtieve theorieën over hoe de wereld om ons heen eruit ziet. Dit helpt ons om de controle te behouden en te anticiperen op wat er gaat gebeuren. We hebben een intuïtieve psychologie die ons vertelt hoe we denken dat anderen zich zullen gedragen en waarom ze dat doen. Het zou echter een ernstige vergissing zijn om te denken dat deze theorieën juist zijn.

Intuïtieve psychologie is gebaseerd op mentale snelkoppelingen die zijn gevormd op basis van eerdere ervaringen . Afhankelijk van die van jezelf onderwijs Door ervaringen en persoonlijke geschiedenis zul je zien wat er op de een of andere manier om je heen gebeurt. Deze oordelen zijn volledig subjectief en volgen geen enkele wetenschappelijke nauwkeurigheid. Ze maken deel uit van ons leven, maar hebben niets te maken met de wetenschappelijke discipline van de psychologie.

De wetenschappelijke psychologie is totaal in tegenspraak met de zojuist beschreven intuïtieve psychologie. Bij het verklaren van menselijk gedrag worden geen waardeoordelen toegekend, de wetenschappelijke methode wordt gecombineerd met experimenteren om objectieve gegevens te verzamelen en te interpreteren. Als resultaat van verschillende onderzoeken zijn psychologische constructies ontstaan ​​die worden ondersteund door meerdere empirische gegevens.

Een belangrijk aspect om te begrijpen dat ons ertoe brengt te bevestigen dat psychologie een wetenschap is, is het verschil tussen mening en interpretatie . Als we het over meningen hebben, bedoelen we de overtuigingen die we hebben als gevolg van onze ervaring van een aspect van de werkelijkheid. We kunnen bijvoorbeeld zeggen dat mensen goed zijn en dat het de maatschappij is die hen corrumpeert, omdat onze ervaringen consistent zijn met dit standpunt.

Interpretatie daarentegen bestaat uit het analyseren, ontcijferen en verklaren van een gebeurtenis aan de hand van wetenschappelijk verkregen gegevens. Als we verder gaan met het vorige voorbeeld: als de gegevens ons niet laten zien of de mens goed of slecht is, zullen we ze vanuit een ander perspectief moeten interpreteren, waarin alle aspecten van de mens zijn geïntegreerd. informatie .

Wetenschappelijke psychologie is geen kwestie van mening en kan niet op dezelfde manier worden besproken als intuïtieve psychologie . Het is gebaseerd op de interpretatie van het verkregen bewijsmateriaal en daarom moet er een debat plaatsvinden tussen de verschillende betekenissen die aan de verkregen informatie kunnen worden toegeschreven. Met andere woorden: de enige manier om de resultaten van wetenschappelijk onderzoek in de psychologie te weerleggen is door het gebruik van capabele objectieve gegevens. Daarom is de

Om te begrijpen dat psychologie een wetenschap is, moeten we onderscheid maken tussen intuïtieve psychologie en wetenschappelijke psychologie.

Waarom wordt vaak aangenomen dat psychologie geen wetenschap is?

De psychologie gebruikt dezelfde methoden en heeft dezelfde validiteit en betrouwbaarheid als andere wetenschappen. Maar waarom zijn er dan zoveel twijfels over de vraag of psychologie een wetenschap is of niet? Laten we meteen drie redenen zien die deze mystificatie verklaren.

De eerste reden ligt verborgen in de grote verwarring die bestaat over het concept van wetenschap . Dit, samen met de onwetendheid over de instrumenten die worden gebruikt om gedrag en mentale processen te evalueren, leidt tot een categorisering van psychologie als subjectief en niet als een wetenschap.

De tweede reden houdt verband met de pseudowetenschappelijke praktijken die voortkomen uit de psychologie. Helaas gebruiken veel mensen de term psychologie om te verwijzen naar praktijken die niet gebaseerd zijn op de wetenschappelijke methode. Dit leidt ertoe dat veel mensen pseudowetenschap ten onrechte aan psychologie koppelen, ook al hebben ze er feitelijk niets mee te maken. Voorbeelden hiervan zijn praktijken zoals coachen neurolinguïstisch programmeren (NLP) of sommige takken van de psychoanalyse.

De laatste reden wordt gevonden in de weerstand tegen het aanvaarden van de bewijzen van de psychologie. Dit is waarschijnlijk te wijten aan het feit dat deze wetenschap rechtstreeks betrekking heeft op de mens . In de natuurkunde, scheikunde of andere wetenschappen storen de resultaten mensen niet en worden ze zonder problemen geaccepteerd. Maar als we het over mensen hebben, is de situatie anders. Als de resultaten in strijd zijn met de intuïtieve overtuigingen we proberen dit cognitieve conflict snel op te lossen, omdat het gemakkelijker is om het blootgelegde bewijsmateriaal te negeren dan om traditionele overtuigingen te herstructureren. Zelfs als ze wetenschappelijk onjuist zijn.

De verwarring over het concept van wetenschap als gevolg van de pseudowetenschappelijke praktijken die voortkomen uit de psychologie en de betrokkenheid van de mens als onderzoeksobject zijn de belangrijkste redenen die velen ertoe brengen te geloven dat psychologie geen echte wetenschap is.

Als je je ooit hebt afgevraagd of psychologie een wetenschap is, is het antwoord uiteraard ja!. Het in diskrediet brengen van deze discipline is een gevaarlijke fout die de wetenschappelijke vooruitgang dreigt te vertragen. Houd in gedachten dat we het hebben over een zeer belangrijke fundamentele discipline voor het begrijpen van de mens vanuit een individueel en sociaal gezichtspunt.