Als koppel is het een steeds evoluerende relatie. Het feit dat twee mensen van elkaar houden, maakt hun relatie niet immuun voor de ups en downs, moeilijkheden en ruzies in het leven. Zelfs onder stabiele paren kunnen zich daarom momenten van crisis voordoen.
Elk koppel is een geval op zichzelf, met zijn sterke en zwakke punten en uiteraard zijn interne conflicten. Echter sommige Momenten van crisis komen voor bijna alle stabiele paren voor. Meestal worden deze crises veroorzaakt door zeer specifieke situaties die op de een of andere manier de relatie van het paar verstoren.
Het is gemakkelijker om een minnaar te zijn dan een echtgenoot, omdat het moeilijker is om elke dag humor te hebben dan om zo nu en dan aardige dingen te zeggen.
-Honoré de Balzac-
Er zijn 4 momenten van crisis die alle stabiele koppels gemeen hebben: wanneer de verliefdheid eindigt wanneer de beslissing wordt genomen om de relatie te consolideren door middel van een huwelijk of samenwoning wanneer er kinderen worden geboren en wanneer zij het huis verlaten.
Laten we elk van deze momenten in detail opsplitsen.
De crisismomenten die alle stabiele koppels gemeen hebben
1. Einde van verliefdheid
Dit moment markeert de eerste crisis van stabiele koppels. Het treedt meestal ongeveer een jaar na het begin van de ziekte op relatie . Uit sommige onderzoeken blijkt dat de daadwerkelijke verliefdheidsfase gemiddeld zo’n 3 maanden duurt. De effecten houden echter iets langer aan. Uiteraard moet in gedachten worden gehouden dat dit benaderende gegevens zijn, gebaseerd op gemiddelde ervaringen en niet op specifieke gevallen.
Het einde van de verliefdheid veronderstelt het verlies van sommigen romantische idealen . Met andere woorden, je ziet je partner niet meer als een perfect en buitengewoon wezen, op deze manier komen alle gebreken aan de oppervlakte. Dit leidt tot een teleurstelling (en bijgevolg een wijziging) van iemands verwachtingen en dus tot een crisis. Veel paren die perfect leken, gaan uiteindelijk na een jaar of anderhalf jaar uit elkaar. De oorzaak ligt juist in deze overgang van het ideale naar het reële.
2. Consolidatie
Meestal treedt na twee of drie jaar de tweede crisis op bij stabiele paren. Deze crisis doet zich voor wanneer het idee om naar het volgende niveau te gaan in de lucht begint te voelen dat wil zeggen, wanneer het tijd is om te beslissen of we gaan samenwonen of niet. Opnieuw is aanpassing nodig en dat levert een moment van instabiliteit op.
Op dit punt kan de relatie verschillende wendingen nemen. In het beste geval zijn beiden het erover eens om samen te gaan wonen (of niet) en tillen ze hun relatie naar een hoger niveau: dat van stel volwassen waarin sprake is van een werkelijke acceptatie van de ander . Anderen daarentegen kunnen het niet eens worden over wat te doen. Het is daarom niet moeilijk dat er op momenten als deze ruzie ontstaat
3. De komst van kinderen is een destabiliserend moment
De komst van kinderen het is een andere factor die een verandering binnen het paar veronderstelt. Dit is een tijd waarin alle zwakke punten in de relatie naar voren komen. Het is ook waarschijnlijk dat conflicten uit het verleden (die zelfs uit de kindertijd stammen) die nooit zijn opgelost, weer naar boven zullen komen. Wat stabiel lijkt, kan gaan wankelen.
In deze fase komt de relatie van het koppel op de achtergrond te staan, omdat zij in de eerste plaats ouders zijn. De kinderen krijgen de prioriteit en soms ontstaan er meningsverschillen over de methoden leerzaam . In andere gevallen komt het voor dat een van de twee ouders zich overweldigd voelt door te veel verantwoordelijkheden. Vaak leidt het onvermogen om deze kleine conflicten op te lossen tot een definitieve breuk in de relatie. Als het koppel erin slaagt deze crisismomenten te overwinnen, zullen ze meer verenigd zijn dan ooit.
4. Het lege nest en de nieuwe uitdagingen die we het hoofd moeten bieden
Hoewel het koppel alle voorgaande fasen al heeft moeten doorstaan, hebben ze nog één obstakel te overwinnen: het moment waarop hun kinderen het nest verlaten. Voor het stel is het alsof ze elkaar na vele jaren weer ontmoeten, maar beiden zijn radicaal veranderd daarom moeten ze elkaar opnieuw leren kennen.
Vroeger trouwden koppels vaak heel jong en werden ze geconfronteerd met de problemen het lege nest-syndroom vóór de leeftijd van 50 jaar. Ze hadden dus de jeugd aan hun zijde en voelden zich klaar om de regie over hun leven weer in handen te nemen. Tegenwoordig worden echtparen met deze situatie geconfronteerd terwijl ze al op leeftijd zijn. Dit is de reden waarom het nu zeldzaam is dat koppels in dit stadium uit elkaar gaan het kan echter worden gekenmerkt door sterke conflicten . Door deze moeilijkheden te overwinnen, herontdekt het paar nieuwe aspecten van de relatie waar nooit eerder aan werd gedacht.
Het feit dat twee mensen veel van elkaar houden, maakt hen niet immuun voor moeilijke momenten. Bij stabiele paren bieden crises ook een kans om de band te versterken en nog dieper en belangrijker te maken.
