Middernacht in Parijs Het is een prachtig gedraaide film die de harten van veel kijkers heeft veroverd. Geregisseerd door de gevestigde regisseur Woody Allen, won de film de Oscar voor beste regisseur en ontving hij verschillende nominaties voor andere prijzen. Middernacht in Parijs het is een unieke kans om grote acteurs herenigd te zien.
Van Tom Hiddleston en Kathy Bates passando per Marion Cotillard Filmliefhebbers zullen in deze film veel van hun favoriete acteurs terugvinden. Kunst- en literatuurfanaten krijgen ook de kans om verschillende details te vinden over de werken en levens van grote vertegenwoordigers van de cultuur.
Gefilmd in Parijs, de lichtstad Middernacht in Parijs het is een ongelooflijk product vanuit visueel oogpunt. Een spel van licht en schaduw transformeert een hedendaags Parijs in een Parijs van 1920. De film reconstrueert veel symbolische plekken uit de jaren twintig waar grote denkers en kunstenaars bijeenkwamen. Ongetwijfeld Middernacht in Parijs het zal ervoor zorgen dat u uw koffers wilt pakken en naar Frankrijk wilt vliegen.
Middernacht in Parijs het perceel
Gil Pender is een Hollywood-schrijver. Hoewel zijn werk hem een zekere economische welvaart heeft opgeleverd, is dit niet genoeg voor zijn geest. Gil verlangt meer naar iets dat hij nog niet heeft gevonden. Als hij en zijn vrouw een reisje naar Parijs maken, wil Gil de stad op een romantische manier ervaren. Lopend langs bruggen en wijn drinkend onder de sterren… Maar zijn vrouw Inez heeft andere plannen.
Als Gil op een avond een nachtwandeling maakt, biedt Parijs hem een ongelooflijke kans. Op een magische manier wordt Gil naar het Parijs van de jaren twintig getransporteerd. Daar ontmoet hij alle grote artiesten van dit moment. Het zal geboren worden een vriendschap met Hemingway en hij zal Salvador Dalì en Pablo Picasso ontmoeten.
Middernacht in Parijs de idealisering van een droom
In de jaren twintig leeft Gil een droom waarvan hij nooit had gedacht dat hij die zou verwezenlijken. Hij heeft altijd al de kunstenaars die hij bewondert persoonlijk willen ontmoeten. Lang vóór zijn tijdreis had Gil de jaren twintig geïdealiseerd, die hij als een gouden tijdperk beschouwde.
Stel je dit tijdperk voor als de hoogtijdagen van de kunsten literatuur en cultuur in het algemeen. In dit fantastische tijdperk ontmoet Gil een vrouw die hem zal overwinnen: Adriana. Hij wordt verliefd op haar en op wat zij vertegenwoordigt: het culturele leven van het tijdperk dat zij idealiseert. Gil realiseert zich echter pas dat hij in een illusie leeft als hij en Adriana naar het verleden worden getransporteerd.
Net toen ze er in de jaren twintig aanvankelijk in slaagden aan te komen, werden Adriana en Gil naar 1890 gestuurd. Daar ontmoetten ze Toulouse-Lautrec, Paul Gauguin en Edgar Degas. Als Adriana bekent dat dit haar favoriete tijdperk is, lachen de drie schilders minachtend. De drie denken dat de gouden eeuw veel eerder plaatsvond.
Pas dan beseft Gil dat zijn leven gebaseerd is op nostalgie. Hij begrijpt ook dat we het allemaal op de een of andere manier doen. En dit komt omdat het heden verwarrend is en we de indruk hebben dat het verleden niet alleen beter is, maar ook eenvoudiger en gelukkiger.
Twee soorten nostalgie
In de film lijkt Gil Pender twee soorten ervaringen te ervaren nostalgie . gekoppeld aan iemands persoonlijke ervaringen en herinneringen.
Het is het eerste type nostalgie dat Gil ertoe brengt te genieten van de reis naar het Parijs van vroeger. Het is echter persoonlijke nostalgie die hem ertoe aanzet terug te keren naar het heden.
Paul Bates zegt op een bepaald punt in de film dat nostalgie niets anders is dan de ontkenning van het pijnlijke heden. Het verlangt naar een verleden (recent of ver weg) en het ontstaat wanneer u zich in het heden niet lekker voelt.
Nostalgie kan worden geïnterpreteerd als een verdedigingsmechanisme waarmee je slechte ervaringen (althans tijdelijk) kunt ontkennen. In werkelijkheid is het een algemeen geïdealiseerde fantasie. Aan de andere kant kan nostalgie alleen worden overwonnen als we toegeven dat we het hebben geïdealiseerd.
We moeten het tijdperk waar we naar verlangen analyseren als een periode die ook negatieve kanten had. Zo kan Gil onderkennen dat de jaren twintig hun slechte momenten kenden en dat het heden niet altijd zo slecht is.
Terug naar het heden
Middernacht in Pari s het portretteert nostalgie niet alleen als een gevoel met een negatieve waarde . Allen vertelt ons dat het verleden niets meer is dan een fantasie. Tegelijkertijd biedt het ons daarin een kleine ontsnappingsroute.
Er schuilt geen voordeel in een leven dat verankerd is in vervlogen tijden. In plaats daarvan kunnen we ons leven transformeren en dichter komen bij wat ons het meest bevredigt en wat aanwezig is in onze fantasieën.
In het geval van Gil besluit hij het te doen terug naar het heden ; hij blijft in Parijs en begint zijn nieuwe leven als schrijver. Fantasieën en nostalgie kunnen ons helpen die aspecten te identificeren waar we ons niet prettig bij voelen. Het zal voldoende zijn om ze te identificeren om de richting van ons leven te veranderen in de richting van wat we werkelijk willen.
