Mulholland Drive (2011) is een van de bekendste films van regisseur David Lynch tevens auteur van De geheimen van Twin Peaks . Zoals bijna al zijn werken laat ook deze creatie niemand onverschillig. Eenmaal gezien verdeelt ze het publiek tussen degenen die erdoor verheven zijn en degenen die er een afkeer van hebben. Door de jaren heen is deze film bekroond als een van de meest iconische van de huidige eeuw, zij het niet unaniem.
Het presenteren van een plot voor deze film is gezien de complexe structuur helemaal niet eenvoudig. Het complot? Een jong meisje overleeft tweemaal de dood wanneer net op het moment dat het leek alsof ze op het punt stond in de auto om het leven te komen, redt ze zichzelf paradoxaal genoeg dankzij een verkeersongeval.
Perceel van Mulholland Drive
In haar tas heeft het meisje alleen wat geld en een kleine blauwe sleutel. Niets dat ons kan helpen haar identiteit te begrijpen, een belangrijk aspect van de film aangezien het meisje na het ongeluk haar geheugen verliest en zich verstopt in een huis dat niet van haar is. Betty daarentegen is een aspirant-actrice die in Los Angeles woont in het huis dat haar door een tante is geleend. Zodra ze voor het eerst thuiskomt, komt ze de hobbelige jonge vrouw tegen die besluit zichzelf Rita te noemen.
Vanaf dit moment onderzoekt de film Rita's echte identiteit en neemt de kijker mee op een reis door de meest geheime passies van de twee hoofdrolspelers, totdat hij in een reeks ogenschijnlijk losstaande situaties terechtkomt. Vanaf de eerste thriller gaan we naar absolute duisternis en een afdaling naar de hel in een spel van verschijningen en symbolen dat we in dit artikel proberen te ontcijferen.
Mulholland Drive het was oorspronkelijk bedoeld als een tv-serie maar de producenten waren zo geschokt door de pilot-aflevering dat ze er de voorkeur aan gaven er een speelfilm van te maken.
Misschien is het onderliggende probleem de poging van de toeschouwer om een bepaalde lineariteit te vatten, om de uiteindelijke verklaring te vinden en om elk facet te begrijpen in plaats van laat je meeslepen door emoties en sensaties die deze film wakker maakt.
Waarom proberen we koste wat kost de verklaring te begrijpen van alles wat er gebeurt? Daarom hebben wij de De wonderbaarlijke geest in plaats van een uitleg van de film te geven, hebben we ervoor gekozen enkele sleutelmomenten te analyseren.
Waarom zoeken naar een verklaring?
Mulholland Drive het is een authentiek labyrint, een droomachtige film waarmee we ons zouden kunnen associëren complexe structuur van onze dromen . Zelfs vandaag de dag proberen we een sleutel te vinden om het werk van Lynch te begrijpen, ook al heeft laatstgenoemde zelf herhaaldelijk verklaard dat de film geen echte verklaring heeft.
In een tijdperk waarin we gewend zijn aan een overdaad aan informatie kijken Mulholland Drive het kan een onthullende ervaring zijn. Een film waarmee de kijker zijn eigen persoonlijke interpretatie kan geven aan wat hij op het scherm ziet. Kunst hoeft niet altijd in woorden uit te leggen. Soms vindt de verklaring ervan op andere niveaus plaats of beperkt zich tot het opwekken van bepaalde emoties bij ons.
Laten we even nadenken over enkele muzikale of poëtische beeldende werken. Deze brengen niet altijd een duidelijke boodschap over en vaak hebben we er zelfs geen last van, omdat we ons liever laten meeslepen door emoties. Ook de bioscoop het kan dit soort emoties oproepen zonder slechts een middel tot vermaak te zijn.
Het simpele feit dat Mulholland Drive jij maakt vragen en vragen in ons los duwt het verder dan het label van eenvoudig entertainment. Lynch's filmografie grenst meestal aan het dromerige, en daarom is het paradoxaal genoeg gemakkelijker om de boodschap ervan te proberen begrijpen Mulholland Drive startend vanuit de wereld van dromen. Als we dromen, blijken de beelden en verhalen die onze geest verdringen en die ons tijdens de droom volkomen logisch lijken, volledig los te staan zodra we wakker worden.
Mulholland Drive het past perfect in deze specifieke droomlogica, aangezien het, net als deze laatste, een grote vrijheid van interpretatie geniet.
Mulholland Drive: een illusie
Als we dromen in onze dromen verschijnen mensen die we al minstens één keer in ons leven hebben gezien maar die we ons niet herinneren of waaraan de droom rollen toeschrijft die verschillen van de rollen die in werkelijkheid worden geïnterpreteerd.
In dromen kunnen zelfs ruimtes enorm verschillen van de werkelijkheid, net als ons potentieel, wat er soms toe leidt dat we acties uitvoeren die we in het leven niet zouden kunnen doen. Daarom wil ik een parallel trekken tussen Mulholland Drive en de droomwereld vinden we in de film een hele reeks elementen die perfect passen in de dynamiek van de droomwereld. De film zit bovendien vol symboliek, vooral op één onthullende locatie: Club Silencio.
De Club Silenzio-scène is ongetwijfeld een van de meest hypnotiserende in de film en tegelijkertijd degene die een voor en na in de plot bepaalt. Als we tot nu toe een op zijn minst gedeeltelijk lineaire structuur zouden kunnen identificeren, worden we, uitgaande van deze scène, geconfronteerd met een heel andere film.
Deze Club gedraagt zich een beetje als het Magische Theater in de hermetische roman De Steppenwolf Van Herman Hessen . Een ontmoetingsplaats van waaruit geen enkel personage zal terugkeren naar wie hij was en die misschien wel de ware sleutel bevat om de hoofdrolspelers te begrijpen.
De kleur blauw
Club Silencio is een plek die gedomineerd wordt door de kleur blauw en die een diepe dualiteit van de hoofdpersoon lijkt op te roepen. Het blauw dat verwijst naar de geest en introspectie is dezelfde kleur die we terugvinden in de sleutel die Rita in haar tas had op het moment van het ongeval en in de kluis die Betty bewaart.
Tijdens de film zal het de blauwe sleutel zijn die de kluis opent en leven geeft aan een nieuwe realiteit en een opeenvolging van gebeurtenissen die eindelijk zinvol lijken te zijn. . Alles wat we tot dan toe hebben gezien lijkt een nieuwe betekenis te krijgen, waardoor we getuige zijn van iets evidents gespleten persoonlijkheid . Dankzij Club Silencio ontdekken we dat we bedrogen zijn. Alles wat we zagen was slechts een illusie, een leugen. Net als kunst, dromen en juist deze film. De goochelaar van de club lijkt met de meisjes te praten en tegelijkertijd met ons te wekken uit de slaap waarin Lynch ons tot dan toe had gedwongen.
We gaan dus van het eerste deel van de film met detectivetonen naar een donkerder deel dat draait om een buigpunt dat even verontrustend als onthullend is. . Van het optimisme van de Amerikaanse droom die de jonge Betty lijkt te leven, gaan we verder naar de decadentie en instabiliteit van Rita, waarbij we ons verdiepen in de dualiteit die in laatstgenoemde schuilt.
Conclusies
Ondanks de vele verdiensten en sterke punten van deze film, zijn er nog steeds critici die hem niet kunnen verteren en die hem als een overschat werk beschouwen. Zelfs als dit het geval zou zijn, worden we nog steeds geconfronteerd met een film vol uitstekende vertolkingen die de carrière van Naomi Watts, die we in deze film meesterlijk zien acteren, op gang kan brengen.
Het valt zeker niet te ontkennen hoe Mulholland Drive is een echte puzzel met een zeer subjectieve oplossing. Een oefening voor de kijker om te koesteren. Uiteindelijk Mulholland Drive het is een uitnodiging voor de geest, een illusoire puzzel vol passies en leugens.
Geen hay banda, er is geen band il n’est pas d’orchestra.
-Mulholland Drive-
