Het beheersen van een obsessieve compulsieve stoornis (OCS) is mogelijk zelfs als de zieke en zijn omgeving denken dat ze in een doodlopende tunnel zitten. Niettemin zijn er effectieve behandelingen om dit te behandelen.
Obsessieve-compulsieve stoornis is een psychische stoornis die wordt veroorzaakt door een voortdurend vaststaand idee dat de geest aanvalt. In de omgangstaal praten we meer over manieën dan over obsessies waarbij de laatste term wordt gebruikt om een verontrustende fixatie te definiëren.
Het beheersen van een obsessieve-compulsieve stoornis is mogelijk
De twee grootste angsten van de mens zijn de dood en waanzin. Beide impliceren een point of no return. Ze duiden ook op een verlies van zelfbeheersing. De angst voor waanzin is wat veel patiënten ertoe brengt hun obsessies of op zijn minst de ernst van hun symptomen te ontkennen.
De waarheid is dat niet alle obsessieve symptomen even ernstig zijn. De obsessieve symptomatologie kan worden vergeleken met de matroesjka-poppen die we allemaal kennen. Deze poppen worden in elkaar opgesloten totdat de kleinste wordt gevonden. OCS is het ernstigste niveau en manifesteert zich met invaliderende obsessies.
Veel mensen die aan OCS lijden, voelen zich beschaamd en ongemakkelijk en daarom zoeken ze geen hulp. Het is evenzeer waar dat het niet ongewoon is om hulp te vragen en teleurgesteld te zijn over de behaalde resultaten.
Veel artsen zorgden met de beste bedoelingen voor hun patiënten, maar waren niet opgeleid om effectieve strategieën en hulpmiddelen voor de behandeling te bieden. De relatie met het gezondheidszorgsysteem brengt vaak lijden met zich mee schuldgevoelens ontmoediging en wantrouwen. De patiënt verliest daardoor de hoop en het vertrouwen in zijn vermogen om OCD onder controle te houden.
De waarheid is dat er nog geen effectieve remedie bestaat. Psychologen kunnen echter nuttige hulpmiddelen bieden om OCD onder controle te houden. De meest gebruikte behandeling is eigenlijk gebaseerd op cognitieve gedragstherapie.
Therapie om obsessieve-compulsieve stoornis onder controle te houden
De therapieën die deel uitmaken van de cognitief-gedragsmatige stroming omvatten elementen die het herstel bevorderen van mensen die lijden aan een obsessieve-compulsieve stoornis. Onderzoek uitgevoerd door Dr. Lewis toonde dat aan de cognitieve gedragstherapie zorgt voor positieve veranderingen in de hersenactiviteit (Yaryura-Tobias en Neziroglu 1997).
Cognitieve gedragstherapie biedt de persoon de middelen die nodig zijn om met zijn obsessies om te gaan, zonder toe te geven aan dwanghandelingen (gedrag dat de obsessies voedt). Door voortdurende oefening en het gebruik van technieken en vaardigheden die tijdens de therapie zijn geleerd, kan de patiënt de symptomen van de stoornis beter beheersen.
Het succes van een gedragsmatige behandeling hangt af van de motivatie van de patiënt en de dagelijkse praktijk. Medicatie en therapie gaan hand in hand om de effecten van de behandeling te verbeteren. Het medicijn brengt de niveaus van serotonine het voorbereiden van de patiënt op de therapie.
Waarop is cognitieve gedragstherapie gebaseerd voor de behandeling van OCS?
De belangrijkste techniek voor het beheersen van OCS is exposure met responspreventie (ERP). Het doel van exposure is om de angst en het ongemak die gepaard gaan met obsessies te kalmeren door middel van een proces dat gewenning wordt genoemd. Dit is een natuurlijk proces dat dwangmatig gedrag stopt.
In veel gevallen wordt deze techniek uitgevoerd met behulp van langdurige blootstelling om de angst te kalmeren die wordt gevoeld in het echte leven en in situaties (dwanghandelingen) die rituele handelingen veroorzaken. U kunt de persoon bijvoorbeeld vragen een voorwerp aan te raken waar hij bang voor is, zonder hem vervolgens zijn handen te laten wassen om zijn angst te kalmeren (geval van besmettingsobsessie).
Dankzij de herhaling van deze praktijk beseft de patiënt dat de gevolgen niet desastreus zijn Hij realiseert zich ook dat er een punt is waarop de angst die hij voelt op natuurlijke wijze begint te vervagen. Dit gebeurt omdat het lichaam op natuurlijke wijze de waarschuwingsmechanismen of het gewenningsproces deactiveert.
Theoretisch de ERP het moet in fasen worden uitgevoerd, geleidelijke stappen die leiden naar het uiteindelijke doel: volledig wennen aan het gevreesde object of de gevreesde situatie. Dit wordt bereikt door een blootstellingshiërarchie toe te passen die begint van de minste angst tot de grootste.
Preventie van rituele handelingen en cognitieve veranderingen
Het voorkomen van rituele handelingen heeft tot doel de frequentie ervan te verminderen. De persoon wordt geleerd alternatieven te vinden voor de dwang wanneer hij wordt geconfronteerd met de gedachten die hem kwellen.
De cognitieve component van cognitieve gedragstherapie omvat het veranderen van onjuiste gedachten en overtuigingen. Er moet echter worden benadrukt dat deze therapie nuttig is in combinatie met blootstelling aan en preventie van rituele handelingen. Op zichzelf levert het niet voldoende resultaat op.
Conclusies
Er zijn verschillende hulpmiddelen en benaderingen die ons kunnen helpen OCD onder controle te houden. Bij de meeste interventies zijn exposure, preventie van reacties en wijziging van reacties fundamentele technieken overtuigingen
