Het lijkt misschien ongelooflijk, maar de afgelopen tien jaar is er een sociaal mandaat opgelegd dat ons de verplichting oplegt om koste wat het kost gelukkig te zijn. Niet willen lijden is een modewoord geworden waar velen zich aan houden zonder er twee keer over na te denken.
Velen spreken van een dictatoriaal regime van geluk en anderen zeggen, zoals analist Ima Sanchis, dat geluk een instrument van marteling is geworden. Paradoxaal genoeg is depressie nog nooit zo’n wijdverspreide ziekte geweest. Op de een of andere manier niet willen lijden het is een enorme bron van lijden geworden.
Er zijn velen die een duidelijke afkeer voelen van alles wat zij negatief noemen. Laat niemand praten over lijden, laat niemand klagen of tekenen van pessimisme vertonen. Alsof we allemaal deel uitmaken van een groot theatraal werk waarin de pijn . Alsof we ineens niet meer mens waren. Niet willen lijden betekent voor een groot deel niet willen leven.
De
-Martin Luther King-
De gevangenis van het niet willen lijden
Weinig mensen zeggen bewust dat ze het willen proberen . De situatie verandert echter wanneer we naar het niveau van het onbewuste gaan. De mens is het enige wezen dat duizend keer op dezelfde steen struikelt. Keer op keer loopt hij blindelings in situaties terecht die lijden veroorzaken.
Je hoeft er zeker niet naar te zoeken lijden maar lenen Je kiest niet voor pijn in het leven en proberen het te ontkennen, uit te sluiten of te negeren maakt ons niet gelukkiger. Integendeel, het kan het begin zijn van een pijn die moeilijker te dragen is.
Het meest verontrustende aspect van dit huidige verlangen om niet te willen lijden is dat het een soort verplichting tot simuleren is. Als ze ons vragen: hoe gaat het? en we voelen ons slecht dat het verplicht wordt om te liegen. Het antwoord moet zijn: heel goed. Als we slecht antwoorden. Ik lijd dat waarschijnlijk velen zich van ons zouden afkeren alsof we de pest hadden.
Vals geluk
Psychoanalyticus Luis Hornstein stelt dat veel mensen in zijn kliniek vergelijkbare lijdenspatronen vertonen: overmatige afhankelijkheid van anderen ernstige verwarring van hoge en lage waarden van zelfvertrouwen moeite met het aangaan van betekenisvolle relaties als koppel, enz.
We leven niet meer in de tijd van Freud wanneer de mensen die een bezoek aan de psycholoog hadden aangevraagd, onbekende en bijzondere pijn hadden. Het lijden is in de wereld van vandaag gestandaardiseerd geworden.
Het verlangen om niet te willen lijden is ook een standaard geworden. Dit is de reden waarom velen een bezoek nodig hebben om het lijden te stoppen. Niet om de betekenis van lijden te begrijpen en te herwerken, maar om het te elimineren.
We zijn vergeten dat we allemaal lijden nodig hebben om te kunnen groeien. Emotionele pijn stelt ons in staat onmogelijke fantasieën los te laten en te leren omgaan met beperkingen en verliezen. Beide elementen, grenzen en verliezen, zijn een constante vanaf het moment dat we geboren worden tot we sterven. We leren pijn te tolereren als we ermee geconfronteerd worden, niet als we het vermijden.
Leer gelukkig te zijn
De geluk We kunnen gelukkig zijn als we leren het beste te maken van elke ervaring die we hebben. Als we leren vertrouwen op ons vermogen om met ups en downs om te gaan, wat ons in staat stelt te bestaan.
Het grootste geluk wordt gevonden in het zijn, niet in het verschijnen. Het valt op door de houding die ermee gepaard gaat. Het is een serene houding die blijk geeft van innerlijke vrede en evenwicht. Het is geen constant feit, maar permanent werk om constructievere perspectieven aan te nemen.
We zijn een beetje gelukkiger als we dat accepteren wij zijn wezens kwetsbaar blootgesteld aan onzekerheid en onderworpen aan beperkingen. Niet willen lijden betekent echter dat je in een toestand verkeert die tegengesteld is aan geluk. Het lijden ontkennen is onszelf ontkennen. Het betekent ook het opgeven van de groei die voortkomt uit elke pijn en die ons kan leren beter te worden.
