Open psychologische wond: het slachtoffer wordt de beul

Een open psychologische wond geeft vaak vorm aan een afgrond die wordt bevolkt door wrok, woede en kwetsbaarheid . Dit is wat een groot deel van de mensen die het slachtoffer zijn geworden van mishandeling, verlating of misbruik ervaart. De tekenen van dergelijke ervaringen en het onvermogen om ze te genezen leiden er vaak toe dat dit diepe ongemak op anderen wordt geprojecteerd, soms zelfs door onaangepast gedrag.

Ieder van ons gaat op zijn eigen manier met pijn om, met meer of minder mogelijkheden. Er zijn echter ook mensen die het op de ergste manier doen: agressief. De reden? In sommige gevallen door de combinatie van verschillende bepalende factoren. Enerzijds is er de ernst van het ervaren trauma; aan de andere kant de sociale middelen en ondersteuning die voor het onderwerp beschikbaar zijn, evenals enkele biologische en zelfs genetische factoren.

Goed de meest beslissende factor is ongetwijfeld de factor die verband houdt met de persoonlijkheid . We weten bijvoorbeeld dat sommige personen die worden gekenmerkt door reactief narcisme hun pijn als wapen gebruiken. Hun identiteit als slachtoffer en de last ervan open psychologische wond het verandert hen vaak en bijna onbewust in gemaskerde beulen. Dit zijn mensen die de drang tot wraak niet kunnen beheersen en hun woede op verschillende manieren op anderen kunnen projecteren.

Pijn is onvermijdelijk

-Boeddha-

Wanneer de open psychologische wond agressie genereert

Het begrip slachtoffer zelf wordt vaak veel besproken. Eerst moet je dat begrijpen niet iedereen gaat op dezelfde manier met trauma om . Er zijn mensen die, dankzij hun psychologische middelen of de ontvangen steun, een dramatische gebeurtenis meemaken en snel de identiteit van het slachtoffer overwinnen.

Anderen hebben echter een heel leven nodig om de schade te integreren, die open psychologische wonden die bijna altijd gevolgen achterlaten. De posttraumatische stressstoornis is bijvoorbeeld een van deze effecten. De vraag die bij mij opkomt is: waarom gebeurt dit? Waarom dragen deze mensen, in plaats van een pijnlijk feit uit het verleden te overwinnen, het als een last met zich mee?

Is er een verklaring waarom mensen die aan traumatische gebeurtenissen zijn blootgesteld, gewelddadig reageren? We kunnen het antwoord in het zeer interessante vinden studio uitgevoerd bij de Universiteit van Monterotondo door Dr. Giovanni Frazetto.

De verkregen gegevens zijn de volgende:

Vroeg trauma en het MAOA-gen

Dat blijkt uit een onderzoek uit 2007 Blootstelling aan negatieve gebeurtenissen in de eerste vijftien levensjaren laat een duidelijk stempel op het emotionele en psychologische weefsel achter van het individu . Hoewel sommigen deze gebeurtenissen waarschijnlijker zullen overwinnen of onder ogen zullen zien dan anderen, zal de rest enkele moeilijkheden met zich meebrengen.

In deze laatste groep vinden we personen met het MAOA-genvooral aanwezig bij het mannelijk geslacht.
• Dit gen wordt op zijn beurt geassocieerd met een zeer specifiek gedragsfenotype dat verband houdt met grotere agressie.
• Uit dit onderzoek kan worden afgeleid dat kinderen die opgroeiden zonder ouder of die verwaarloosd werden en die het slachtoffer waren van mishandeling of opgroeiden in een omgeving met alcoholproblemen onthullen de schijn van agressief en antisociaal gedrag als volwassenen .
• Er was ook een grotere neiging tot drugsmisbruik en er waren duidelijke problemen bij het vaststellen ervan sociale relaties en sterke en significante emoties.

De open psychologische wond en kwetsbaarheid die ons ervan weerhouden de pijn van anderen waar te nemen

Een open wond is een onopgelost probleem dat de persoon elke dag meer en meer overspoelt . Het is een manier om de identiteit van het slachtoffer te codificeren, omdat we onszelf niet definiëren door wat we in het heden doen, maar door wat ons in het verleden is overkomen. Er zijn mensen die zo gevangen zitten in hun kwetsbaarheid onderdrukte woede in de angst die je de adem beneemt en in het gewicht van herinneringen die bijna zonder het te beseffen een soort emotionele blindheid ontwikkelen.

Ze houden op met het zien en waarnemen van emotionele realiteiten buiten hun eigen werkelijkheid. Dit gebrek aan empathie komt voort uit de wond zelf, veroorzaakt door het trauma, dat veranderingen in de hersenen teweegbrengt en op de een of andere manier uiteindelijk de persoonlijkheid verandert. Het meest ingewikkelde van dit alles is dat degenen die zich slachtoffer voelen, op een gegeven moment daders kunnen worden.

• De mishandelde of in de steek gelaten adolescent die hij benadrukt, doet dit bijvoorbeeld gewelddadig gedrag op school .
• Hetzelfde gebeurt met de persoon die zich in sommige situaties zo kwetsbaar en weerloos voelt dat hij overdreven reageert om zichzelf te verdedigen.
De open wond kan er ook toe leiden dat geweld als een vorm van taal wordt opgevat. Als we in de kindertijd getuige waren van of het slachtoffer waren van agressief gedrag, is het waarschijnlijk dat we op volwassen leeftijd dezelfde modellen zullen gaan toepassen.

Hoe worden open psychologische wonden en trauma’s behandeld?

Tegenwoordig is de meest geschikte aanpak bij de behandeling van trauma ongetwijfeld de traumagerichte cognitieve gedragstherapie . Deze tool heeft ook een uitgebreide wetenschappelijke bibliografie die de effectiviteit ervan ondersteunt (Echeburúa en Corral 2007; Cohen Deblinger en Mannarino 2004).

Aan de andere kant hebben we ook acceptatie- en commitment-therapie beschikbaar (Hayes Strosahl Wilson 1999 2013). Het is een cognitieve gedragstherapie van de derde generatie die tot doel heeft angst en angst te verminderen om zo de meest problematische situaties beter te kunnen beheersen.

Bovendien, en niet minder belangrijk, is het noodzakelijk om te werken aan woedebeheersing, als deze aanwezig is. Dit laatste begint al duidelijk te worden 'jeugd . Dat is bijvoorbeeld bekend Ongeveer 45% van de kinderen die getuige zijn geweest van huiselijk geweld heeft gedragsproblemen .

De open psychologische wond brengt angst, verdriet, woede en een hele reeks mentale beelden met zich mee die moeilijk te elimineren zijn. Deze realiteit moet worden behandeld door gespecialiseerde professionals. Niemand verdient het om een ​​heden te beleven waarin lijden het potentiële geluk verstikt.