Eerst moeder, daarna vriendin

Moeder zijn is een van de mooiste ervaringen die er zijn. Het lijkt een cliché, maar de waarheid is dat het precies zo is. Een leven dragen en het vervolgens in de wereld brengen gaat verder dan de simpele biologie. Ik voel de hitte, voel het instinct om dat te doen bescherming en zorg is moeilijk te vergeten.

Een onbekend pad begint. We weten echter dat het niet allemaal rooskleurig zal zijn... de onzekerheid, de veranderingen, de druk die voortkomt uit plichtsbesef. Bovendien kunnen advies- en groeimodellen veranderen afhankelijk van het decennium waarin je geboren bent.

-Paolo Mantegazza-

Tegenwoordig worden we overspoeld met een achtbaan aan meningen over hoe een moeder zou moeten zijn, welke kwaliteiten ze zou moeten hebben en welke resultaten ze zou moeten bereiken. Elke week worden er bij verschillende gelegenheden nieuwe artikelen en boeken gepubliceerd die de juiste weg bewandelen. Meer of minder toegeeflijk zijn als het gaat om borstvoeding geven of de baby niet bij jou of in een andere kamer laten slapen, zijn slechts enkele van de gespreksonderwerpen die de geest warm maken.

Iedere moeder is uniek

Binnen het conflict over hoe je moeder moet zijn, zijn er verschillende modellen voor het opvoeden van een kind. Je kunt over 5 soorten moeders praten:

Toezichthouder: degene die zich op academisch, familiaal en sociaal vlak probeert te bemoeien met de levens van haar kinderen. Hij neemt beslissingen voor hen en begrijpt het concept van privacy niet. Perfectionist: degene die een perspectief heeft dat uitsluitend op resultaten is gericht. Hij wil dat zijn zoon opgroeit naar zijn beeld en gelijkenis verwachtingen Medeplichtige: degene die uiteindelijk de schema's, gewoonten, woordenschat en zelfs vrienden van haar kinderen eigen maakt. Concurrenten: degene die niet accepteert dat haar kinderen in bepaalde opzichten beter zijn dan zij. Hij corrigeert ze neerbuigend en leidt zijn kinderen niet, maar concurreert met hen. Degene die zich toe-eigent:ze is niet in staat onderscheid te maken tussen wat er emotioneel met haar kinderen gebeurt en wat zij voelt. Opnieuw maakt hij zich alles eigen.

Dit zijn slechts enkele voorbeelden. Hoewel we verschillende soorten moeder-kindrelaties kunnen catalogiseren en labelen, is de waarheid dat er net zoveel moeders zijn als vrouwen en kinderen. Een moeder kan een onzekere periode van twijfel doormaken of een fase doormaken en dan veranderen naarmate haar kinderen groter worden.

-Jill Churchill-

Eerst moeder, daarna vriendin

Er is een steeds groter aantal moeders die de wens uiten om vrienden te zijn met hun dochters. Volgens het Treccani-woordenboek vriendschap het is een levendige en wederzijdse genegenheid tussen twee of meer mensen, die doorgaans wordt geïnspireerd door affiniteit van gevoelens en wederzijdse waardering. De functie van een vriend is luisteren, entertainen, ondersteunen, medeplichtig zijn, goedkeuren, adviseren of begeleiden. Op het eerste gezicht zou dit allemaal kunnen samenvallen met de rol van moeder.

Er is echter een subtiel verschil. De moederfiguur moet een voorbeeld, een model en een leidraad zijn. Een moeder is (samen met de vader) het belangrijkste referentiepunt, die, behoudens specifieke problemen, met haar kind verbonden is door de sterkste band die er bestaat: gehechtheid. Het gaat om de aandacht die wordt gegeven aan het gevoel van bescherming en steun van eerste levensfase

De waarde van een moeder

Meestal ontstaat het verlangen om vrienden te worden met uw kind als hij of zij al een tiener of ouder is. Het is het moment waarop de jongen een grotere autonomie begint te verwerven en zijn ruimte in de wereld begint op te eisen.

De angst om het risico niet te kennen de controle te verliezen of de behoefte om het gevoel te hebben dat hun kind hen vertrouwt, zorgt ervoor dat veel moeders vrienden met hun kinderen willen zijn zich voor hen openstellen. De waarheid is dat er een moment in het leven is waarop het vertrouwen van volwassenen niet betekent dat je ze alles moet vertellen. Het is die fase waarin kinderen zelf fouten kunnen maken en waarin ouders niet alles in de hand hebben.

Mijn moeder had een sterke verbeeldingskracht en een eigen wereldbeeld. Ze was niet beschaafd, maar ze was buitengewoon romantisch en liet me kennismaken met reisromans. (…) Mijn moeder was niet goed in literatuur, ze was niet beschaafd, maar haar verbeeldingskracht opende nieuwe deuren voor mij. We speelden een spel: naar de lucht kijken en geweldige verhalen verzinnen door de vorm van de wolken te observeren. Dit was in Banfield. Mijn vrienden hadden niet zoveel geluk. Ze hadden geen moeders die naar de wolken keken.

-Julio Cortazar-

Kinderen moeten geheimen kunnen hebben, ze moeten kunnen discussiëren, nee te horen krijgen, bevelen ontvangen en goden opgelegd krijgen grenzen . Een vriend is hiervoor niet verantwoordelijk en daarom worden vrienden gekozen, in de steek gelaten of vergeten. Vriendschap is per definitie een belangeloze genegenheid.

Een moeder moet een persoonlijke en pure interesse hebben in het geven van waarden, lesgeven en begeleiden. Maar het is ook noodzakelijk dat hij weet hoe hij zijn kinderen de juiste ruimte kan geven wanneer zij die nodig hebben. De deur open kunnen laten staan, zodat ze weten dat ze op haar kunnen rekenen als ze slechte keuzes maken en wachten. Trap nooit de deur in en stel vragen. Niemand zei dat het gemakkelijk was en dit is nu juist het mooie van de uitdaging van het onderwijs.