Kinderen beschermen: obsessieve bezorgdheid

Als ouder is het beschermen van uw kinderen één ding prioriteit die wordt geboren en zich vestigt als een van de krachtigste motivaties. Hoewel ze weten dat het onmogelijk is, geven veel ouders hun mentale structuur niet op om hun kinderen te beschermen tegen welk reëel gevaar of bedreiging dan ook, waarschijnlijk of onwaarschijnlijk. Op deze manier wordt het beschermen van hen tegen lijden of gebrek een noodzaak op zichzelf.

In de regel beginnen ouders na verloop van tijd te begrijpen dat het beschermen van hun kinderen tegen alle bedreigingen een onmogelijke taak is, vooral wanneer ze autonomie in hun bewegingen beginnen te verwerven. Hoe attent een ouder ook is, er is lijden dat voor een kind niet kan en mag worden vermeden

Mensen praten over volwassen worden. Dit bestaat niet. Iedereen die een kind heeft, is veroordeeld tot levenslang vader. Het zijn de kinderen die afstand nemen van ons. Maar wij ouders kunnen ons niet van hen distantiëren.

-Graham Greene-

Sommige ouders besluiten dit feit echter niet te accepteren . Ze veronderstellen, zouden we kunnen zeggen, een houding van almacht

Het beschermen van kinderen wordt dan een obsessie . Deze gedachte vertaalt zich vooral in voortdurende waakzaamheid Tegelijkertijd heeft dit type ouder de neiging een wantrouwende houding tegenover anderen en de wereld aan te nemen.

Kinderen beschermen: een uitdaging waar censuur deel van uitmaakt

Zonder het te beseffen beginnen de vader en moeder die we schetsen de schijn van censuur aan te nemen. Het woord nee ligt altijd op hun lippen en gaat vrijwel altijd gepaard met een dreigement. Doe het niet, want het kan gebeuren dat...

Zo ook vaak zonder dat je het wilt, of in ieder geval zonder dat je je ervan bewust bent beginnen met het drastisch beperken van de ervaring van het kind . Je kunt beter niet naar het park gaan, want het is te koud en dan krijg je het koud. Blijf niet lang buiten, want de weg is vol gevaren.

Dieren brengen ziekten over, brandwonden, nat water... de wereld wordt één groot gevaar. En het idee wordt aan kinderen doorgegeven dat het enige dat dit kan voorkomen de aanwezigheid van hun vader of moeder is. . En soms overtuigt het kind zichzelf ervan dat het waar is.

Obsessie en controle

Ouders die geobsedeerd zijn door de veiligheid van hun kind, zullen zeggen dat ze hen alleen maar willen beschermen en dat ze het voor zijn bestwil doen. En als iemand dit gedrag in twijfel trekt, presenteert hij een lange lijst met redenen ter verdediging, wat meestal klinkt als een beschuldiging richting anderen. Tizio liet de jongen met rust, die vervolgens viel en zijn vinger brak. Gaius let niet op zijn kinderen, sterker nog, hij kijkt hoe onbeleefd ze zijn.

Ze noemen het beschermen, maar in werkelijkheid is het iets minder acceptabel. Het juiste woord is rekening . Ze controleren ouders en hebben er geen probleem mee om de levens van hun kinderen tot het meest extreme niveau te leiden en te beschermen. Ze willen elke stap die ze zetten monitoren en intensief ingrijpen in elk van hun projecten. Er altijd aanwezig zijn als een almachtige schaduw. Deze houding blijft doorgaans tot ver na de kindertijd van het kind bestaan.

Wat schuilt er achter deze obsessie?

Elke ouder kan op een gegeven moment de verleiding voelen om te doen alsof zijn kind een eigendomsvoorwerp is. Het gaat niet om het zijn van slechte mensen; Simpelweg het zien van een kind dat geboren wordt en het er verantwoordelijk voor zijn, schept een zeer sterke band. Je bent niet altijd voorbereid op zulke diepgewortelde liefde, terwijl je tegelijkertijd weet dat je het intrinsieke risico dat dit met zich meebrengt op je moet nemen.

De meeste door controle geobsedeerde ouders willen uiteindelijk iets anders. Het is mogelijk dat het hun droom is om deze band langer te verlengen.

Het is zeer waarschijnlijk dat deze obsessieve ouders geen goede ervaring met verlies hebben gehad . Misschien hebben ze nog steeds pijn te overwinnen. Ze zijn doodsbang dat hun kinderen ze niet meer nodig zullen hebben, of ze in ieder geval minder nodig zullen hebben, en zullen vertrekken verovering van de wereld alleen van hen. Dus zorgen ze ervoor dat ze bang worden gemaakt en laten ze alle vreselijke dingen zien die ze kunnen tegenkomen zonder hun beschermende mantel.

Andere keren schuilt afwijzing in overmatige zorg . De vader of moeder houdt niet zoveel van het kind als ze zouden willen. En ze verdedigen zichzelf tegen dit onbewuste gevoel door voorzichtig te overdrijven. Hoe het ook zij, achter deze obsessieve vormen van bescherming schuilt altijd iets ongezonds dat het verdient om geanalyseerd te worden.