Rosa Parks: een les in sociale psychologie

Rosa Parks was de vrouw die een van de grootste protesten begon als onderdeel van de burgerrechtenbeweging

Hiervoor werd ze gearresteerd en gevangen gezet. Dit leidde tot wat later bekend zou worden als de Busboycot in Montgomery . Aangemoedigd door Martin Luther King als een daad van burgerlijke ongehoorzaamheid, leidden deze protesten uiteindelijk tot de afschaffing van de rassenscheidingswetten.

Dit laatste vereiste dat Afro-Amerikanen de achterbank van openbare bussen moesten bezetten. De voorstoelen waren gereserveerd voor blanken. In het midden waren enkele zitplaatsen die door beide passagiers gebruikt konden worden, maar als de bus vol was moesten de Afro-Amerikanen deze afstaan ​​aan de blanken. De weigering van Rosa Parks om haar zetel op te geven leidde tot de goedkeuring van de Civil Rights Act van 1964.

Wie was Rosa Parks?

Dochter van een leraar en een timmerman Rosa Parks leefde in de Verenigde Staten tijdens de rassenscheiding . Ze studeerde af aan het Alabama State Teachers College en trouwde met Raymond Parks. Zijn kindertijd speelde zich af in een context waarin rassenscheiding het openbare leven domineerde: in openbare toiletten, scholen, transport, restaurants, enz. Rosa herinnerde zich dat haar grootvader in de deuropening stond met een geweer terwijl de Ku Klux Klan hij marcheerde door de straat.

Zij en haar man sloten zich aan bij de zaak om de Scottsboro Boys te verdedigen, een groep Afro-Amerikanen die ervan worden beschuldigd een blanke vrouw te hebben verkracht. Hij was lid van de NAACP Nationale Vereniging voor de Bevordering van mensen van kleur . Als jonge man werkte hij op de Maxwell Air Force Base, die destijds federaal eigendom was en geen segregatie toestond. Rosa zei altijd: Maxwell opende mijn ogen.

Racisme vanuit psychologisch oogpunt

Racisme wordt ondersteund door het proces van het categoriseren van mensen. Volgens deze principes worden bepaalde kenmerken toegeschreven aan een bepaalde groep en identificeert men zich met een andere groep die als superieur wordt beschouwd. Er zijn drie hoofdconcepten bij de analyse van rassendiscriminatie en vooroordelen:

Sociale categorisering. Het is de belangrijkste voorloper van alle vormen van vooroordeel . Het is eigenlijk een cognitief hulpmiddel dat helpt de werkelijkheid te classificeren en te ordenen. Het doet dit via twee cognitieve processen: assimilatie en differentiatie. Deze zijn verantwoordelijk voor het minimaliseren of overdrijven van de verschillen tussen respectievelijk verschillende groepen.

Stereotype. Het komt voort uit sociale categorisering.

Sociale identificatie. Het zelfconcept van een persoon, gebaseerd op zijn of haar lidmaatschap van een bepaalde groep.

Wat brengt iemand ertoe een sociaal activist te worden?

Onderdrukking en ongelijkheid zijn nauw met elkaar verbonden. Iemand sluit zich aan bij sociaal activisme omdat hij of zij zich onrecht voelt als gevolg van het behoren tot een sociale groep, ongelijkheid en sociale emoties.

Sommige psychosociale theorieën hebben geprobeerd het fenomeen van de Montgomery Bus Boycot te verklaren maar emoties lijken het beter te verklaren (Ruiz-Junco 2013 en Bosco 2007). Bij onderdrukte mensen lijkt zich een gevoel van vernedering samen met andere emoties te ontwikkelen zoals moed en vastberadenheid.

A. Jasper (2011) heeft gelijk als hij concludeert dat in een persoon negatieve en positieve emoties gelijktijdig moeten optreden voordat hij een sociaal activist . Sociaal activisme zou niet bestaan ​​als we alleen maar negatieve emoties zouden voelen. Emoties spelen zoals wij zien een essentiële rol in identiteit en sociaal gedrag.

Rosa Parks een sociaal activist

Rosa Parks legde vaak uit dat ze die dag weigerde op te staan ​​en haar stoel af te staan ​​aan een blanke passagier omdat ze moe was. Maar hij doelde niet alleen op de fysieke vermoeidheid van die dag. Rosa was het beu om als een tweederangsburger behandeld te worden . Ze was het onrecht en de ongelijke behandeling beu. Uiteindelijk waren het moed en vastberadenheid die zijn daad motiveerden burgerlijke ongehoorzaamheid .

Rosa Parks wijdde haar hele leven aan de strijd voor burgerrechten. Het was de vrouw die opstond en ging zitten. De vrouw die ons leerde dat de wereld in één dag en met een simpel gebaar veranderd kan worden. Op de dag van haar overlijden in 2005 reden alle bussen van Montgomery rond met hun voorstoelen gereserveerd met een zwart lint en een naam: Rosa Parks.