Schreeuwen prikkelt de hersenen te veel en zet ons alert en alert op het delicate evenwicht van onze emoties. Deze irritante vorm van communicatie, gebaseerd op een voortdurend verhoogde toon, komt helaas in veel gezinnen voor. Het ongemak en de onzichtbare agressie hebben gevolgen voor de verschillende leden, met zeer diepgaande gevolgen.
Maar hoe vreemd het ook lijkt, er zijn mensen die geen andere vorm van communicatie dan deze bedoelen; we schreeuwen om het bestek dat voor ons ligt te vragen om de aandacht van het kind naast ons te trekken of zelfs om commentaar te geven op het televisieprogramma waar we met de rest van het gezin naar kijken. Er zijn mensen die niet weten hoe ze zonder angst over hun eigen gevoelens of diegene die ze projecteren, moeten communiceren.
Ik kan er niets aan doen, ze rechtvaardigen zichzelf. Het vermijden van het verheffen van hun stem ligt buiten hun macht, omdat het het timbre en de toon is die ze al vanaf jonge leeftijd hebben gehoord omdat ze altijd hebben geschreeuwd om opgemerkt te worden, om het territorium te markeren door met hun autoriteit te zwaaien en ook waarom niet te kanaliseren woede frustratie en ego onder controle op zoek naar ontlastkleppen.
Door onze stem te verheffen zullen ze ons niet beter horen, dat weten we, maar we moeten vaak schreeuwen omdat het de enige frequentie is die we kennen om te communiceren, het enige kanaal waarmee we onszelf voor anderen kunnen visualiseren. We weten echter niet of de ander hoogstwaarschijnlijk op dezelfde manier zal reageren en daarmee vorm zal geven aan een ongeordende en dwingende relationele dynamiek.
Een situatie die helaas in veel gezinnen voorkomt…
In stilte schreeuwen vernietigt onze relaties
De kreet heeft in zijn aard een heel specifiek doel, zowel bij mensen als in de rest van de wereld dieren : het eigen voortbestaan en dat van de groep veiligstellen als er gevaar dreigt. Laten we een eenvoudig voorbeeld nemen. We zijn in een bos waar we wandelen en genieten van dit natuurlijke evenwicht. Plots hoor je een schreeuw, het is een kapucijnaap die een hoge schreeuw laat horen die in je hersenen blijft hangen.
Deze kreet is een eenvoudig alarm om zijn medemensen te waarschuwen. De meeste dieren die net als wij tot die context behoren, reageren met angst en verwachting. Het is een afweermechanisme dat een heel specifieke hersenstructuur activeert: de amygdala. Het enige dat dit kleine hersengebied nodig heeft, is het horen van een hoog geluid of een hoge stem om het onmiddellijk als een bedreiging te interpreteren a en activeer het sympathische zenuwstelsel om ontsnapping teweeg te brengen.
Als we dit weten en deze biologische en instinctieve basis begrijpen, kunnen we afleiden dat het opgroeien in een omgeving waarin geschreeuw in overvloed aanwezig is en waarin communicatie altijd met een hoge toon wordt geproduceerd, de kwaliteit van het leven in stand houdt. brein in een voortdurende staat van alertheid. Adrenaline is altijd aanwezig, het gevoel jezelf ergens tegen te moeten verdedigen dompelt je onder in een staat van chronische stress en permanente, werkelijk zenuwslopende pijn.
Aan de andere kant, wat deze realiteit nog meer intensiveert, is het feit dat Wanneer u wordt geconfronteerd met een agressieve communicatiestijl, is het gebruikelijk om defensieve reacties met dezelfde emotionele lading te genereren met dezelfde aanvallende component. Op deze manier vallen we, bewust of onbewust, in een vicieuze cirkel en een zeer destructieve dynamiek. We stapelen gevolgen op in dit complexe woud van menselijke relaties waarin de kwaliteit van communicatie allesbepalend is.
Gezinnen communiceren door te schreeuwen
Laura is 18 jaar oud en heeft zich net iets gerealiseerd wat ze tot nu toe niet had opgemerkt. Spreek op een zeer hoge toon. Haar klasgenoten op de universiteit vertellen haar vaak dat de stem die het meest wordt gehoord in de klas de hare is en dat haar manier van communiceren een beetje bedreigend is als ze in groepen zitten.
Laura wil dit aspect van haar persoon onder controle houden. Hij weet dat het niet gemakkelijk zal zijn, omdat zijn ouders, broers en zussen thuis altijd op deze manier communiceren: ze schreeuwen. Het is niet nodig dat er een discussie ontstaat, het is gewoon de toon waarmee ze is opgegroeid en altijd gewend is geweest. Dat weet hij ook in zijn huis wordt iedereen die schreeuwt gehoord en dat het verheffen van zijn stem noodzakelijk is omdat de televisie het staat altijd aan omdat iedereen gefocust is op zijn eigen activiteiten en omdat... er niet veel harmonie is.
In dit geval moet Laura begrijpen dat het niet mogelijk is om de gezinsdynamiek van de ene op de andere dag te veranderen. Ze kan anderen, noch haar ouders, noch haar broers en zussen, veranderen, maar ze kan zichzelf wel veranderen. Wat u kunt en moet doen, is uw persoonlijke verbale stijl bewust beheersen om te begrijpen dat degenen die schreeuwen agressief zijn, dat het niet nodig is uw stem te verheffen om gehoord te worden en dat een serene en kalme toon u vaak helpt veel beter met anderen om te gaan.
Met dit eenvoudige voorbeeld willen we een heel belangrijk aspect duidelijk maken: Soms kunnen we niet veranderen wie ons heeft opgeleid, en ook de onze niet verleden noch de gezinsdynamiek annuleren waarin de kreet altijd aanwezig is, al was het maar om ons te vragen hoe laat het is of hoe het examen ging.
We kunnen het verleden niet veranderen, maar we kunnen wel voorkomen dat deze communicatiestijl ons karakteriseert in ons heden, in onze vriendschaps- of liefdesrelaties thuis. Dat moeten we onthouden de rede wordt niet sterker omdat zij door geschreeuw tot uitdrukking wordt gebracht soms is hij die weet te zwijgen en te luisteren intelligenter en is hij die weet hoe en op welke manier te communiceren wijzer.
