Met kruimels kun je overleven door van plaats naar plaats te springen naarmate de tijd verstrijkt. Ze zorgen ervoor dat je kunt blijven leven, maar ondersteunen je nauwelijks. Ze slepen ons gevoel van eigenwaarde en onze hoop naar de grond.
Er zijn te veel mensen op de wereld die tevreden zijn met kruimels en toch over gevoeligheid en talent beschikken. En er zijn nog vele anderen die de hele taart opslokken zonder een minimum aan fatsoen en delicatesse te tonen.
Als er niet iemand was die genoegen nam met kruimels, zouden mensen die hun ego tot het uiterste uitbreiden niet eens bestaan of zou het in ieder geval niet zo gemakkelijk voor hen zijn om alles te pakken. Deze twee soorten mensen vullen elkaar aan en creëren een perfecte giftige relatie: de sadist met de masochist, de workaholic werknemer en de uitbuitende baas, de toegewijde echtgenoot en de onderdrukkende vrouw, de toegeeflijke vader en de zoon die verandert in een kleine tiran .
Gelooft u dat deze twee uitersten echte dichotomieën zijn geworden, die door één met elkaar verbonden zijn?
Natuurlijk is dit niet het geval. Niemand wordt met deze aanleg geboren net zoals de oude frenologie er niet in slaagde de theorieën wetenschappelijk aan te tonen volgens welke zwarten structuren in hun hersenen hadden die hen vatbaar maakten voor onderwerping en blanken in plaats daarvan geneigd waren tot overheersing en bevel.
Het onvermogen om in opstand te komen komt van ver en het resultaat van dit gedrag is een gevoel van eigenwaarde dat afneemt als gevolg van angsten die in werkelijkheid niets meer zijn dan schaduwen. Rokerige gedachten die geen enkele correlatie met de werkelijkheid hebben, afgezien van de ketenen die worden opgelegd aan mensen die op deze manier denken.
Dankzij de kruimels kunnen we alleen vandaag nog overleven
De kruimels waarmee we vandaag kunnen overleven, zullen morgen honger en onzekerheid veroorzaken. Het is niet gemakkelijk te begrijpen wanneer we kruimels te eten krijgen en in plaats daarvan iets compleets en heels ontvangen.
Laten we bijvoorbeeld het geval nemen van een vrouw die op zoek is naar liefde, waar ze elke keer weer mee te maken krijgt mannen die liegen en die haar bovendien negeren en daardoor een zeer marginale rol in haar leven spelen.
Deze vrouw waardeert liefde, wil zich begeleid voelen, gelooft in de intimiteit van knuffels. Hij heeft dit nodig om vooruit te komen. Hij geeft veel in de relatie en eindigt met zo weinig dat hij het gevoel heeft dat hij niets heeft. Ze bevindt zich met een kus te midden van duizend verlatenheden met een mooie zin, na een oneindigheid aan feiten die haar tegenspreken, merkt ze dat ze slaapt met iemand die ze steeds minder lijkt te kennen.
Veel mensen denken dat het geven van liefde zonder iets terug te verwachten mooi is. Maar het probleem met deze onevenwichtige emotionele relatie is dat wanneer we zoveel geven zonder iets te ontvangen, we uiteindelijk ook onze gevoelens verliezen eigenliefde .
We moeten begrijpen dat liefhebben zonder er iets voor terug te vragen iets anders is dan onszelf onbeperkt geven totdat we uitgeput en uitgedroogd zijn en niets positiefs hebben om onze inspanningen te compenseren. Totdat we beseffen dat we in een situatie terecht zijn gekomen waar er niet eens spiegels aan zitten
We hoeven geen contract te tekenen om te weten hoeveel we elke keer bereid zijn te verliezen. Het is geen kwestie van het voorspellen van mogelijke schade en vooroordelen. Je gevoel van eigenwaarde moet je ogen wijd open houden en je oren spitsen om intelligent te luisteren
Je gevoel van eigenwaarde zal niet tevreden zijn met kruimels
Jouw zelfvertrouwen hij zal niet tevreden zijn met kruimels, want zo zal hij niet kunnen groeien. Je gevoel van eigenwaarde groeit dankzij empathie, assertiviteit en het vermogen om onafhankelijk te zijn . En een beschadigd gevoel van eigenwaarde is vergelijkbaar met een werknemer die een middelmatig loon ontvangt. Hij werkt uren en uren zonder ooit te stoppen, zonder zelfs maar een waardig leven te kunnen leiden.
Alles geven wat we hebben, de mishandeling van anderen verdragen of hun onverschilligheid accepteren omwille van het plezier, zal nooit ergens toe leiden. Het transformeert ons in een bijkomend element van emotie in iemand die een liefdesverhaal leeft, waarbij hij 90% van de tijd de ups en downs doorbrengt en 10% geniet van de positieve aspecten. Dit vernietigt en put ons alleen maar volledig uit. We zullen niet langer de kracht en het gevoel van eigenwaarde hebben die nodig zijn om te zoeken naar iets dat ons werkelijk vervult en niet tevreden zijn met de kruimels die naar ons worden gegooid.
Als je wilt dat je gevoel van eigenwaarde veilig is en je levensplannen niet op drift raken, laat anderen je dan geen kruimels geven en blijf je zien als een persoon die tevreden is. Wees niet dankbaar voor het weinige dat ze je geven; je moet niet denken dat dit het enige is waar je naar kunt streven.
Het resultaat van dit gedrag is een vicieuze cirkel: aan het einde van een relatie zul je je zwak en hongerig blijven voelen, je zult tevreden zijn met die kruimels zonder ooit de hele taart te kunnen proeven. En dit allemaal omdat je jezelf en anderen ervan hebt overtuigd dat je het niet verdient. En dit speelt hen gewoon in de kaart en laat hen het grootste deel van de taart overhouden. Onthoud: als je met kruimels wordt geconfronteerd, is er niets dan onverschilligheid.
