Het kan u tijdens een bijeenkomst over een belangrijk onderwerp zijn overkomen dat u geen rekening heeft gehouden met het feit (of niet hebt gemerkt) dat het moment nadert waarop u uw plas niet meer kunt ophouden. We hebben het over de Urgente urine-incontinentie, bekend als het key-in-lock-syndroom.
Stap in de auto, blijf aan de vergadering denken, zet de radio aan, ga naar huis en parkeer. En het is op dit punt dat u uit de auto stapt en de huissleutels pakt, dat de drang om te plassen toeneemt en u het gevoel heeft dat uw blaas op het punt staat te barsten.
Die 200 meter die jou scheiden van je voordeur lijken eindeloos. Ja eindeloos: probeer te ontspannen en sneller te lopen, maar soms is het niet nodig. En dan is het hoogtepunt van de wanhoop het moment waarop je de deur opent en de lift – zoals de wet van Murphy voorschrijft – op de twaalfde verdieping stopt.
Dit vertraagt het plassen met een paar minuten. Als je in de lift stapt het gevoel van urgentie neemt toe totdat je de sleutels in het slot steekt en het is alsof je de deur naar het paradijs opent.
Je gaat regelrecht naar de badkamer, richting het object van verlangen: die troon die je het enorme plezier geeft je gemartelde blaas te legen en, nog belangrijker, het gevaar vermijdt dat je in jezelf gaat plassen.
Hetzelfde gebeurt met de darmmotiliteit. Alles lijkt onder controle totdat we een dringende stimulans voelen maar de badkamer is ver weg.
De angst en spanning die worden veroorzaakt door aandacht die op onze behoeften is gericht, nemen onmiddellijk toe. Zelfs de meest veeleisende en kieskeurige mensen die nooit een openbaar toilet zouden betreden, zijn tevreden met elk schoon, vies, walgelijk onhygiënisch toilet enz.
Het beeld van de wanhoop bij de voordeur en de verwoede zoektocht naar het openbare toilet is op beide behoeften van toepassing. De vraag is: Waarom dit onvermogen om je plas op te houden als je dicht bij je doel bent? Welke mechanismen vergroten de wens om afvalstoffen te elimineren en hoe worden deze geactiveerd?
Wij zijn één eenheid
Er bestaat een diepgaand verband tussen de fysiologische behoeften van het orgaan (blaas of darm) geest en lichaam aandacht en alertheid, situationele context en emoties (angst, spanning, wanhoop).
De waarheid is dat als we een lijst zouden maken van de acties die we ondernemen zodra we de drempel van het huis overschrijden, naar het toilet gaan ongetwijfeld zou winnen. Het lijkt misschien een kleinigheid, maar dat is ook zo Het heeft een meer specifiek neurofysiologische wetenschappelijke verklaring emotionele en cognitieve biochemie.
Allereerst moeten we rekening houden met het feit dat we de neiging hebben om het lichaam van de geest te scheiden. De cartesiaanse tweedeling blijft in ons voortbestaan als een kiem die nooit sterft.
De neurowetenschappen echter, en in het bijzonder de psycho-immunoneuro-endocrinologie dat hebben ze aangetoond wij zijn één lichaam en één geest. En dat geen van deze systemen – immuun, endocrien of zenuwachtig – afzonderlijk werken. En hier vinden we een verklaring voor een fenomeen dat misschien triviaal lijkt.
Het wetenschappelijke standpunt over urgentie-urine-incontinentie
Terwijl we ons doel naderen, vindt er een reeks biochemische veranderingen plaats. In het begin komt het het besef dat de blaas of darmen vol zijn en daarmee de alertheid. Als u uw aandacht hierop richt, wordt de noodzaak om naar het toilet te gaan versneld. Hoe meer je je concentreert, hoe meer het wordt geactiveerd.
Anderzijds de nabijheid van huis, de plek waar we veiligheid en rust vinden, versnelt alles. Het is zeker een stressvolle situatie die, toegevoegd aan de mechanismen van angst (van het niet ophouden van je plas), adrenaline activeert en cortisol angstige spanning van de buikspieren en de groei van een vast idee: het toilet.
Het gevoel niet voor je voordeur te kunnen plassen heeft een naam: klinksyndroom of de verbinding tussen de blaas, de darm (of beter gezegd het maag-darmstelsel) en de hersenen. De blaas associeert de prikkel met terugkeren naar huis en dit activeert de urgentie.
Aandrang urine-incontinentie: andere verklaringen
Het beeld van sleutels die rinkelen als we de voordeur proberen te openen, doet denken aan de deurbel van Pavlov . Dit fenomeen verwijst dus naar geconditioneerde reflexen.
Deze vorm van incontinentie is vergelijkbaar met de speekselvloed van de hond van Pavlov.
We associëren de badkamer met onze fysiologische behoeften en dit activeert het bewustzijn van onze lichamelijke sensaties of het verlangen om naar het toilet te gaan, zegt Dr. Héctor Galván, directeur van het Instituut voor Psychologie van Madrid.
Omgevingsfactoren
Ghei en Malone-Lee hebben vier omgevingsfactoren geïdentificeerd die de dringende behoefte om te plassen kunnen veroorzaken. 's Ochtends opstaan, de sleutels in het slot, het water dat uit de kraan stroomt en de kou maken het verschil tussen ik kan het niet meer vasthouden en oeps ik heb over mezelf geplast. Ze merkten ook op dat zorgen en vermoeidheid deze toestand verergeren.
Als u bijvoorbeeld het geluid van stromend water hoort, doet dit denken aan het urineren in het toilet. Het horen van een geluid dat lijkt op het geluid wanneer we urine uitstoten, creëert een onmiddellijke associatie die een toename van de contractiliteit van de blaasspier (de detrusor) veroorzaakt.
Aan de andere kant voerden drie onderzoekers van Columbia University (Victor O'Connell en Blaivas) er een uit pilotstudie om omgevingsfactoren te evalueren die als stimuli kunnen werken en geconditioneerde reflexen kunnen veroorzaken. De resultaten komen gedeeltelijk overeen met het onderzoek van Ghei en Malone: ‘s ochtends opstaan staat voorop; de tweede bevindt zich dichtbij de badkamer (88%); op de derde plaats met een volle blaas (76%) en op de vierde plaats het openen van de voordeur (71%).
We hebben de behoefte om te plassen met 150 of 200 ml urine in de blaas. En als de blaas erg vol is, kan niezen, hoesten of lachen een lekkage veroorzaken.
Niet alles is verloren: het beheersen van de onstuitbare drang om te plassen is mogelijk.
Het zal genoeg zijn kalmeren verminder angst door er niet aan te denken om dicht bij de badkamer te zijn defocus of leid jezelf af door aan iets anders te denken. Dit alles helpt de drang onder controle te houden. Uiteraard zonder te overdrijven voor de gezondheid van onze blaas en darmen.
Uiteindelijk zit het allemaal in onze hersenen die, net als een leider, de werkelijkheid in een teamspel opbouwen en deconstrueren. Een synergie waarin de geest, de hersenen, de emoties, de gedachten en alle organen van ons lichaam deelnemen.
