Vincent van Gogh legde in zijn geschriften uit dat klanken voor hem kleuren hadden, en dat was zeker kleuren net als geel of blauw waren ze als vuurwerk dat zijn zintuigen streelde. Daarom zijn zijn Zonnebloemen en zijn Sterrennacht nog steeds pulserende doeken met een leven vol beweging. Dit zijn allemaal duidelijke tekenen van de synesthesie van het beroemde postimpressionistische genie.
Dit feit kan voor veel mensen nieuw zijn. Het wordt echter ingevoerd Van Gogh verzonden naar zijn broer Theo of via de analyse van zijn schilderijen. De American Synesthesia Association (ASA) heeft bijvoorbeeld de aanwezigheid van fotisme aangetoond
Chromesthesie is een zintuiglijke ervaring waarmee de persoon geluiden en kleuren associeert . Hogere tonen zorgen bijvoorbeeld voor de perceptie van intensere, levendigere en heldere kleuren. Kleur kan op zijn beurt ook auditieve of muzikale sensaties opwekken. waanzin
Vincent van Gogh en de wereld van kleuren
In 1881 schreef Vincent van Gogh een brief aan zijn broer. In de brief legde hij hem uit dat elke schilder zijn favoriete palet had en dat deze favoriete tinten het middel waren waarmee de kunstenaar de duisternis van zijn hart kon overwinnen om het licht te vinden. Dat heeft hij op zijn beurt ook verklaard sommige schilders hadden de majestueuze kwaliteit om hun handen te gebruiken met de virtuositeit van een violist muziek .
Een paar jaar later om precies te zijn, in 1885, besloot Van Gogh piano te gaan studeren. Die ervaring duurde echter niet lang en eindigde op de slechtst mogelijke manier. Kort na het starten van de lessen verklaarde de kunstenaar dat de ervaring van het spelen was vreemd: elke noot riep een kleur bij hem op.
Dit feit kan ons alleen maar doen glimlachen. Vanwege alle pathologieën waaraan Vincent van Gogh leed, bleek het ervaren van chromatische sensaties in aanwezigheid van muzikale prikkels ongetwijfeld zijn grootste gave, een nuance die zijn kunst misschien een uitzonderlijke expressiviteit en een zintuiglijke rijkdom gaf die tot dan toe weinig bekend was. Zijn krachtige penseelstreken gaven bijvoorbeeld beweging aan elk detail en zo geel liet hem experimenteren met het geluid van vrolijkheid het rinkelen van de hoop die Van Gogh soms zo miste.
