William Blake was ongetwijfeld een genie die zijn kunst tot uitdrukking bracht door middel van schilderkunst, non-fictie en poëzie . Toch was hij tijdens zijn leven onbekend en stierf in armoede. Zijn fantastische en idealistische visionaire en spirituele stijl werd tijdens zijn leven nooit gewaardeerd. Zonder het te weten anticipeerden zijn penseelstreken en zijn verzen op de bewegingen van de ziel van de Romantiek, die kort daarna zouden ontploffen.
Blake is misschien wel een van de meest unieke en interessante kunstenaars uit onze geschiedenis. In zijn werken komt het heilige naar voren en die eigenaardige bijbelse mystiek waaruit hij inspiratie putte. Voor de meesten was hij een man die geobsedeerd was door waanzin vanwege de visioenen die hij beweerde te hebben gehad sinds hij een kind was.
Zijn hele leven beweerde hij bezoek te ontvangen van gevleugelde en demonische entiteiten; deze aanwezigheid leidde zijn stijl, zijn kunst en de meeste van zijn gravures, evenals veel van zijn boeken. Veel van zijn werken vertonen een tot dan toe onbekende profetische stijl. Dit alles kostte hem de bijnaam Slechte Blake (Gekke Blake).
Of het nu gaat om waanzin, ziekte of eenvoudige creatieve kracht William Blake wordt tegenwoordig beschouwd als een referentiekunstenaar in de kunstwereld . Juist die onbegrepen geest zag in de schepping een manier om zijn eigen goddelijkheid te bereiken en voorbij de materiële wereld te transcenderen waarin hij gevangen zat.
In de schilderkunst en literatuur heeft Blake zijn sporen nagelaten eenzaamheid van zijn emoties en de overweldigende visionaire idealen die hem bezielden.
Niet
-W. Blake-
De beginjaren van de jonge visionaire kunstenaar
William Blake werd in 1757 in Londen geboren in een gezin uit de middenklasse. Hij kreeg samen met zijn 7 broers onderwijs in een huis waar alles draaide om twee dimensies: de Bijbel en de kunst. Historici geloven dat zijn ouders tot de radicale religieuze sekte behoorden Engelse andersdenkenden een feit dat de mystieke en spirituele visies zou kunnen rechtvaardigen die hem tijdens zijn artistieke volwassenheid zo zouden inspireren.
Ook al was hij niet naar school geweest William Blake voelde altijd een sterke aantrekkingskracht tot tekenen . Hij reproduceerde werken van Raphael Michelangelo Marten Heemskerk en Albrecht Dürer. Op dezelfde manier verkende hij met de hulp van zijn moeder het poëtische genre van de werken van Ben Jonson en Edmund Spenser.
Hij koesterde een diepe artistieke vastberadenheid, een drang die zo sterk was dat hij daardoor in 1772 leerling graveur kon worden. Die opleiding zou zeven jaar duren en daarna zou hij kunstenaar worden van de Society of Antiquaries en de Royal Society. Op 21-jarige leeftijd begon hij te werken voor verschillende uitgevers en kopieerde hij gravures van de graven van koningen en koninginnen in Westminster Abbey.
Vervolgens voltooide hij zijn opleiding tot schilder aan de School of Design van de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten. Al tijdens deze eerste fase van zijn leven veel van zijn werken kwamen voort uit visioenen die hij beweerde sinds zijn kindertijd te hebben gehad. Hij beweerde getuige te zijn geweest van de verschijning van engelenmonniken, maar ook demonen .
William Blake een intellectuele dissident
In 1782 trouwde William Blake met de jonge Catherine Boucher, een meisje van bescheiden afkomst aan wie hij lees- en schrijflessen gaf. Later introduceerde hij haar in de wereld van de kunst, waardoor ze een metgezel werd in leven en werk.
William en zijn broer Robert richtten een evenementenuitgeverij op waarmee ze steun konden bieden aan alle dissidente intellectuelen van die tijd. Het werk van revolutionaire filosofen, schrijvers en wetenschappers als Joseph Priestley, Richard Price, Henry Fuselli en Mary Wollstonecraft (een van de eerste feministen en moeder van Maria Shelley auteur van de roman Frankenstein ).Gedurende deze periode publiceerde William Blake ook zijn eigen werken inbegrepen Visioenen van de dochters van Albion . In het laatste geval verdedigde ze het recht van vrouwen op persoonlijke ontplooiing. Tegelijkertijd begon hij te experimenteren met de grafische techniek. Na een van zijn visioenen probeerde hij de etstechniek uit om gedichtenbundels te illustreren, waarmee hij vorm gaf aan wat hij definieerde als een verluchte prent.
Tussen 1775 en 1789 was de wereld het toneel van twee grote revoluties, de Amerikaanse en de Franse. Deze waren een bron van grote inspiratie voor William Blake, de kunstenaar die altijd de vrijheid steunde die door het individualisme werd verheven in de nasleep van de gedachte van Nietzsche .
Se
-William Blake-
De onbegrepen en bekritiseerde kunst van William Blake
In 1804 begon William Blake aan zijn meest ambitieuze werk: Jeruzalem boek dat tegelijkertijd illustreert en schrijft. Hij begint ook veel van zijn werken tentoon te stellen De Canterbury-pelgrims e Satan laat de opstandige engelen los . Helaas toch al zijn literaire en artistieke werken waren het onderwerp van spot onverschilligheid of kritiek dat Blake gek was.
Vanaf 1809 brachten ontgoocheling en het besef dat zijn werk nooit erkend zou worden hem ertoe afstand te doen van zijn gravures, zijn penselen en zijn verzen.
beetje bij beetje William Blake verzonk in de vergetelheid en absolute armoede .
De erfenis van een kunstenaar die ervoor koos om in zichzelf te kijken
William Blake was geen schilder zoals veel Britse kunstenaars van zijn tijd. Hij vermeed directe observatie omdat het van hem was inspiratie het kwam vanuit hemzelf uit dat krampachtige universum dat wordt bewoond door profetische visioenen.
Zijn blik was niet gericht op zonsopgangen, noch op bomen, noch op landschappen, noch op oceanen, noch op abdijen, zoals de producties van zijn tijdgenoot Caspar David Friedrich.
In Blake's gedichten en schilderijen is er de duisternis van het ontoegankelijke . Er is die mystieke kracht die bang maakt en zorgen maakt en een niet te ontcijferen boodschap lijkt te onthullen.Voor veel critici was zijn werk godslasterlijk, anderen proefden in zijn verzen en tekeningen die voorspellende sfeer die hem tot een sleutelfiguur van de Romantiek zou maken.
