Intelligente mensen zijn vaak bedachtzamer, nauwgezeter, twijfelachtiger en onzekerder.
Ze herhalen vaak dat onwetendheid de sleutel tot geluk is. We zullen het zeker allemaal met dit idee eens zijn, omdat we de typische essentie van menselijke domheid zijn tegengekomen die ons ertoe brengt te handelen met volledige emotionele en rationele nalatigheid, ons niet bewust van het effect van bepaald gedrag.
Het wordt gemeten
Maar ondanks het feit dat de meesten van ons een onwetend persoon weten te herkennen die met duidelijke trots, aanmatiging en arrogantie handelt, rijst er vaak een vraag: waarom blijven ze zoveel macht hebben in onze meest voorkomende scenario’s? De historicus Carlo Maria Cipolla soms onderschatten we de grote hoeveelheid domme mensen in de wereld maar aan deze verklaring moeten we er nog een toevoegen: waarom heeft domheid zulke hoge machtsniveaus bereikt in onze samenleving?
Psychologen en sociologen vertellen ons dat er een merkwaardig aspect aan dit gedragsprofiel verbonden is. Dwaze mensen tonen doorgaans veel zelfvertrouwen, zijn heftiger, luider en hebben het vermogen om anderen te beïnvloeden vanwege deze eigenschappen.
Intelligente mensen daarentegen zijn vaak sterk onzekerheid vanwege de hoge responslatentie en zelfs persoonlijke discretie. Al deze dimensies creëren geen sterke impact. We leven in een wereld waarin onzekerheid nog steeds als een negatief kenmerk wordt gezien.
Slimme mensen onderschatten zichzelf vaak
We hebben nog steeds een gedeeltelijk onjuist beeld van intelligente mensen en vooral degenen met een zeer hoog IQ. Wij beschouwen hen als competente mannen en vrouwen die in staat zijn om altijd de beste beslissingen te nemen of zeer effectief te zijn in hun taken, dagelijkse verantwoordelijkheden en verplichtingen.
Er is echter vaak een detail aanwezig: Intelligente mensen lijden vaak aan sociale angst . Zelden voelen ze zich volledig geïntegreerd in een specifieke context: school, universiteit, werk, enz. Zoals de psychiater en arts ons uitleggen in de neurowetenschappen
Deze houding staat bekend als het impostersyndroom, een stoornis waarbij de persoon zijn successen en persoonlijke capaciteiten minimaliseert tot het punt waarop hij geleidelijk zijn eigen vaardigheden ondermijnt. zelfvertrouwen en zelfvertrouwen. Het is duidelijk dat je niet kunt generaliseren, omdat er mensen zijn met een hoog IQ die veel zelfvertrouwen tonen en die het toppunt van succes hebben beklommen met
Het hierboven genoemde schema is echter heel gebruikelijk: intellectueel briljante mensen hebben een diepere perceptie van de werkelijkheid een realiteit die voor hem niet altijd gemakkelijk te aanvaarden is, noch prettig, laat staan minder betrouwbaar.
Geconfronteerd met een complexe wereld vol tegenstrijdigheden en onvoorspelbare, beschouwen intelligente mensen zichzelf als vreemde figuren die vreemd zijn aan deze omgeving. Dus zonder het bijna te beseffen, is het gebruikelijk dat ze zichzelf uiteindelijk onderschatten, omdat ze zichzelf niet in staat achten zich aan te passen aan deze sociale dynamiek.
Is onveiligheid werkelijk zo’n negatieve dimensie?
We moeten toegeven dat persoonlijke veiligheid aantrekt en motiveert. Wij houden van mensen die snel kunnen beslissen, zelfvertrouwen tonen en snel kunnen reageren in alle omstandigheden. Maar is het werkelijk juist en zelfs wenselijk om altijd zo zelfverzekerd te zijn?
Het antwoord is ja maar nee. De oplossing ligt in gematigdheid en evenwicht. Om neurowetenschapper Dean Burnett opnieuw te citeren: het is de moeite waard om over een van zijn beroemdste boeken te praten Idioot brein . Daarin legt hij dat in het algemeen uit de meest naïeve en domme mensen zijn degenen die blijk geven van een groter niveau van persoonlijke veiligheid . Dit zijn profielen die niet in staat zijn een probleem te herkennen of een probleem toe te passen gedachte analytisch en reflectief om eerder het effect van bepaalde beslissingen, acties of opmerkingen te vergroten.
De idiote persoonlijkheid, en hier is het vreemde en verontrustende aspect, geniet echter vaak groter sociaal succes. Leidinggevenden, hoge functionarissen of politici die een groot vertrouwen en standvastigheid tonen in hun beslissingen, belichamen gewoonlijk wat velen beschouwen als leiderschapsvaardigheden. Het aanvaarden ervan is een reëel gevaar, omdat we onze toekomst soms in de handen leggen van mensen die niet in staat zijn de gevolgen van hun daden te overzien.
Productieve onzekerheid
De onzekerheid die ons blokkeert en immobiliseert is niet nuttig . Degene die ons toefluistert: stop, wees voorzichtig en denk na voordat je een beslissing neemt, kan ons echter enorm helpen, zolang het ons maar helpt een beslissing te nemen en ons niet voor onbepaalde tijd blokkeert.
Intelligente mensen hebben vaak grote moeite met het omgaan met deze onzekerheid, omdat ze, zoals gezegd, een laag zelfbeeld hebben en een van de volgende dimensies:
- Ze overanalyseren elke gebeurtenis, woord, gebaar of houding.
- Ze presenteren een aroborescente manier van denken, dat wil zeggen dat ze van het ene idee naar het andere gaan en vervolgens naar het andere, totdat ze eeuwig verzonken blijven in mentale toestanden zonder uitweg.
- Het zijn heel logische mensen die alles nodig hebben om zinvol te zijn. Terwijl het leven er soms om vraagt om als zodanig geaccepteerd te worden, met zijn irrationaliteiten chaos en zijn eigenaardigheden.
Om ervoor te zorgen dat onzekerheid hen niet isoleert in de onbeweeglijkheid van hun verfijnde geest, moeten intelligente mensen leren onzekerheden, de onvolmaaktheid van menselijk gedrag en het gebrek aan logica van veel gebeurtenissen in deze wereld te tolereren.
Daarnaast is het van vitaal belang dat hun intelligentie de bij uitstek rationele grenzen overschrijdt om de emotionele intelligentie te bereiken waarmee ze kunnen ophouden zichzelf te onderschatten of zichzelf te zien als vreemde wezens die vreemd zijn aan een realiteit die hen, zelfs als ze het niet geloven, meer dan ooit nodig heeft om het virus van de menselijke domheid te overwinnen.
Afbeeldingen met dank aan Francesca Dafne
