Ik ben de schuldige. Het is allemaal mijn schuld . Daarom heb ik alles verdiend wat mij overkomt. Het zijn allemaal uitspraken die we minstens één keer hebben geuit en waarmee we onszelf meer hebben gestraft dan nodig was.
De taal die we gebruiken heeft een directe impact op onze manier om het leven te begrijpen. Mensen zijn zich zelden bewust van dit effect en lopen daarom het risico veel van de gebeurtenissen tot het uiterste te overkomen. Dit gebeurt vanwege de conditionering die wordt uitgeoefend door de woorden die werden gebruikt om die tegenslagen uit te drukken.
We hebben allemaal momenten meegemaakt waarin we het niet leuk vonden hoe we ons gedroegen, hoe we bepaalde situaties oplosten of hoe iemands woorden of gedrag ons pijn deden. Soms zijn we te streng voor onszelf geweest of hebben we op onszelf getrapt ons veroordelen met hardheid.
Vaak ook de gebeurtenissen in kwestie behoren tot het verleden en hebben geen echte impact op het heden . Toch voelen we ons schuldig en martelen we onszelf. Laten we hierover nadenken…
De boycot van onze innerlijkheid
Het is allemaal mijn schuld. Ik ben de schuldige. Dit zijn zinnen vol connotaties negatieve emoties die het vermogen van onze hersenen om te redeneren vertroebelen, gezien de grote intensiteit van de emoties die ze veroorzaken. Tegelijkertijd blokkeren ze ons vermogen om te reageren, waardoor we de situatie niet op een succesvolle manier onder ogen kunnen zien, waardoor we met absolute zekerheid gaan geloven dat we alle negatieve dingen die ons overkomen verdienen.
Als we ervoor kiezen onszelf ervan te overtuigen dat alles slecht is en we onze toevlucht nemen tot ‘Ik kan er niets aan doen’, welke reden zouden we dan hebben om het te proberen?
We kunnen in dit geloof meer dan één overeenkomst vinden met de bijgeloof : irrationele overtuigingen waarmee mensen de schuld voor hun tegenslagen toeschrijven aan externe gebeurtenissen - zoals het gooien van zout op de grond, het breken van een spiegel of het zien van een zwarte kat die de weg oversteekt. Volgens sommigen brengen deze gevaren ongeluk en kunnen ze niet vermeden worden.
We moeten beginnen te begrijpen dat we verantwoordelijk zijn en niet schuldig aan wat er met ons gebeurt in het leven met onze daden en onze woorden . Dit concept heeft een positieve connotatie en biedt ons de mogelijkheid tot interne controle. Door op deze manier te denken komen we in een situatie terecht die ons ertoe aanzet actie te ondernemen en te proberen een ongunstige situatie te veranderen of te verbeteren, ongeacht of we hout hebben aangeraakt of niet.
De valkuil van pech
Als we besluiten om het geluk de taak te geven om over ons lot te beslissen, zijn we niet langer verantwoordelijk voor ons leven . In feite zullen we onszelf aan de andere kant plaatsen van waar we ons in een situatie zouden moeten bevinden externe controle waarin we ons lijden of onze vreugde toeschrijven aan puur toeval of de tussenkomst van andere mensen.
Door deze manier van denken te laten ontstaan, zullen we passief worden tegenover de successen die we behalen, met als gevolg dat ons gevoel van eigenwaarde en ons persoonlijk respect hun stevigheid verliezen.
De mogelijkheid om onszelf permanent in een situatie van interne controle te plaatsen ligt in onze handen. Het is precies wanneer we op deze manier handelen dat onze positieve of negatieve ervaringen niet langer aan onze controle ontsnappen, ongeacht de moeite die we erin hebben gestoken.
Vergeet niet dat een hoog percentage van uw successen van u afhangt en dat de manier waarop uw interpersoonlijke relaties zich ontwikkelen in uw handen ligt. Sluit jezelf niet af, maar benadruk je persoonlijke vaardigheden om ze te verzoenen met alles om je heen.
Tegen jullie die ik niet ken (of misschien wel): stop met jezelf te straffen, stop met jezelf in twijfel te trekken en je schuldig te voelen. Stop met het verspillen van tijd met het gevoel dat je alle negatieve dingen verdient Wees verantwoordelijk voor uw leven, zodat u het uwe niet in gevaar brengt zelfvertrouwen : alleen op deze manier kun je alles in beweging zetten wat niet mag ontbreken – en misschien zelfs meer – om een verbetering, vooruitgang of verandering te bewerkstelligen in wat je kwelt.
De
-Joan Didion-
