Je wordt niet binnen een dag verliefd en je vergeet het niet binnen twee dagen, maar ik heb deze zin uit mijn hoofd gezet precies op het moment dat ik je ontmoette.
Ik werd verliefd op elk detail van je huid, je geur en hoe ik me je manier van zijn voorstelde. Ik stelde me je voor zonder je te kennen en in mijn verbeelding was je perfect. Die perfectie bestond echter alleen in mijn hoofd, de wijze en wrede werkelijkheid leerde mij dat niet alles wat we ons voorstellen en dromen ook daadwerkelijk gebeurt.
Nu weet ik dat je kunt alleen houden van degenen die je echt kennen, al het andere zijn verhalen, verwachtingen die niemand hoeft te vervullen. Om deze reden Liefde het betekent jezelf kennen en vergeten betekent dat je een stukje van jezelf moet opgeven dat je samen met iemand hebt gedeeld en opgebouwd.
Idealisering is het gif van de liefde
Nu hoop ik dat ik niet weer het meisje word dat vergeet dat idealiseren de liefde vergiftigt. Een gif dat ons de rede berooft en ons ertoe brengt anderen alleen te zien via wat we ons voorstellen. Dit bracht mij ertoe om in jou alles te zien wat ik wilde en niet de realiteit. Degene die zich vroeg of laat opdringt.
Zelfs als in romantische films de hoofdrolspelers elkaar aankijken en eeuwige liefde zweren, ook al wordt liefde in veel romans gedefinieerd door een oogwenk, in het echte leven gebeurt dit niet. Of als het gebeurt het verhaal gaat dan verder en de spreuken worden verbroken of veranderd, waardoor ze verbeteren of resulteren in niets. Dat niets dat ons de adem beneemt.
Verliefd worden is een proces van wederzijds begrip, een proces dat tijd nodig heeft om echt te worden; niet te veel en niet weinig: precies de juiste hoeveelheid.
En zelfs als mijn liefdesverhaal meer een verhaal dan een realiteit was, betekent dit niet dat de pijn ophoudt als ik ermee in aanraking kom. gevoelens Ik ben nooit een verzinsel van de verbeelding. Wat ik voelde was echt, zo echt dat het veel pijn deed.
Het is moeilijk om van Prince Charming te houden als hij alleen in je dromen leeft. Als je wakker wordt, is het allemaal een nachtmerrie; als je wakker wordt, ben je niet het meisje dat vergeet wat ze heeft gedroomd, maar degene die wordt vernietigd door de verwachtingen die worden gesteld aan iemand die nooit heeft bestaan.
Hij die vergeet van wie hij houdt zonder pijn te voelen, kent geen liefde
Zelfs als er maar al te vaak wordt gezegd dat de nagel de nagel wegdrijft, kan ik alleen maar antwoorden dat degenen die vergeten wie zei dat ze liefhadden zonder pijn te voelen, geen liefde kennen. Omdat liefde geen pijn doet, het doet geen pijn, het vergeten van waar je van hield en het werkte niet, dat heeft echt invloed op je.
Als je je ogen opent, verlies je het leven dat je je had voorgesteld naast die prins op het witte paard die een pad bleek te zijn.
We beginnen dus helemaal opnieuw, maar veel wijzer: sprookjes zijn verhalen voor kinderen. Als we volwassen worden, zien we geen prinsen of kikkers meer die ons compleet maken of vernietigen. Als we opgroeien is niemand onmisbaar voor ons omdat we onszelf hebben, omdat we nu weten hoe we onszelf moeten waarderen en we onszelf niet meer voelen . Als het ons aan niets ontbreekt, hebben we niets te voltooien. We hebben genoeg aan onszelf en we zijn niet langer mensen die een sprookjesleven vergeten of zich voorstellen, maar die van elkaar houden.
Wij zijn de toekomst die we opnieuw opbouwen als we missen wat we willen, toen we ons iets voorstelden dat we nooit hadden maar wel wilden.
