Wanneer iemand herhaaldelijk liegt, reageert hij niet langer emotioneel op zijn onwaarheden.
We weten dat het belangrijkste kenmerk van het menselijk brein plasticiteit is. Daarom zal het ons verbazen dat te weten liegen is uiteindelijk een vaardigheid als elke andere en dat om een goed niveau van uitmuntendheid te behouden het voldoende is om het dagelijks te oefenen . Sommige mensen zijn gepassioneerd door wiskunde-, teken- of schrijfdisciplines die op zichzelf ook onderscheidende hersenen vormen op basis van hun levensstijl en hun gebruikelijke praktijken.
Een leugen kan het heden redden, maar veroordeelt de toekomst.
-Boeddha-
Psychologie en sociologie zijn altijd geïnteresseerd geweest in de wereld van leugens en bedrog. Enkele decennia geleden heeft de neurowetenschap ons echter, gezien de grote vooruitgang op het gebied van diagnostische technieken, waardevolle en tegelijkertijd verontrustende informatie opgeleverd. De reden? Als we zouden zeggen dat de oneerlijke persoonlijkheid het resultaat is van training en voortdurende gewenning, is het mogelijk dat meer dan één lezer verrast zou zijn. .
Degenen die beginnen met kleine leugens en er een gewoonte van maken, brengen de hersenen in een progressieve staat van desensibilisatie. Beetje bij beetje doen de grote leugens minder pijn en worden ze een manier van leven.
Het brein van een leugenaar en de amygdala
Velen van ons worden beïnvloed door het gedrag van de sociale actoren die we in ons dagelijks leven tegenkomen. Laten we er bijvoorbeeld eens een paar bekijken politici dat ja ze klampen zich vast aan hun leugens door hun eerlijkheid te verdedigen en het normaliseren van zeer laakbare en soms zelfs criminele handelingen. Heeft deze dynamiek te maken met hun rol als ambtenaar of is er sprake van een biologische motivatie?
Tali Sharot hoogleraar cognitieve neurowetenschappen aan het University College London beweert dat dit inderdaad het geval is het is een biologische component, maar ook een trainingsproces . De hersenstructuur die rechtstreeks verband houdt met dit oneerlijke gedrag is de amygdala. Het brein van de leugenaar zou feitelijk een geavanceerd zelftrainingsproces ondergaan, waarin het terechtkomt, ongeacht welke emotie of schuldgevoel dan ook.
In het tijdschrift Natuur Neurowetenschappen het is mogelijk om een zeer compleet artikel erover te raadplegen, gepubliceerd in 2017. Laten we, om het beter te begrijpen, naar een voorbeeld kijken. Stel je een jongere voor die zich in een machtspositie binnen zijn bedrijf bevindt. Om leiderschap en vertrouwen over te brengen op zijn medewerkers neemt hij zijn toevlucht tot kleine leugens. Deze dissonanten deze kleine verwerpelijke handelingen zorgen ervoor dat onze amygdala reageert. Deze kleine structuur van het limbisch systeem die verband houdt met geheugen en emotionele reacties, bepaalt de mate waarin we bereid zijn te liegen.
Deze jongeman gebruikt uiteindelijk leugens als een constante hulpbron. Zijn werk in deze organisatie is gebaseerd op het permanente en doelbewuste gebruik van bedrog. Wanneer deze benadering gebruikelijk is, reageert de amygdala niet meer, creëert tolerantie en geeft geen enkele vorm van emotionele reactie meer uit.
Het brein van een leugenaar past zich als het ware aan aan oneerlijkheid.
Liegen zorgt ervoor dat de hersenen anders werken
Wie liegt heeft twee dingen nodig: geheugen en kilheid . Dit is wat een van de meest complete boeken over het brein van een leugenaar ons vertelt: The Honest Truth About Dishonesty: How We Lie to Everyone…Especially Ourselves door Dan Ariely, een professor in de psychologie. Het nodigt ons ook uit om andere niet minder interessante neurologische processen over dit onderwerp te ontdekken.
Uit een experiment uitgevoerd door Dr. Ariely zelf bleek dat de hersenstructuur van pathologische leugenaars 14% minder grijze massa bevat. Deze mensen hebben echter tussen de 22 en 26% meer witte stof in de prefrontale cortex. Wat betekent het? Eigenlijk dat het brein van een leugenaar maakt veel meer associaties tussen zijn herinneringen en zijn ideeën . Door deze grotere verbinding kan hij samenhang geven aan leugens en sneller toegang krijgen tot deze associaties.
Al deze gegevens geven ons een idee van hoe oneerlijkheid van binnenuit wordt beheerd van deze cognitieve processen die geleidelijk aan meer solvabiliteit verwerven naarmate ze worden getraind en de hersenen stoppen met het toevoegen van de emotionele component aan deze handelingen.
Dokter Airely blijft daarom altijd iets angstaanjagends in deze praktijken zien. Het feit dat de amygdala stop Door op bepaalde feiten te reageren, blijkt dat de persoon verliest wat hem op de een of andere manier menselijk maakt . Hij kan niet langer begrijpen dat zijn daden gevolgen hebben voor anderen en hij verliest zijn adel, zijn goede aard die ons in theorie allemaal zou moeten definiëren.
Het brein van een leugenaar wordt gevormd door een stel motivaties donker. We zouden kunnen zeggen dat achter de persoon die ervoor kiest zijn manier van leven te creëren, zeer specifieke doelstellingen schuilgaan: verlangen naar macht, status, overheersing, persoonlijk belang...
Laten we reflecteren.
