Jorge Luis Borges was een Argentijnse essayist en dichter wiens nalatenschap in ons literaire DNA is gebrand. Hij was een literatuurwetenschapper, maar ook de favoriete schrijver van wetenschappers vanwege zijn profetische stijl. Maar bovenal was hij een van de grootste exponenten van het magisch realisme, wat duidelijk blijkt uit elk van zijn werken L'Aleph .
De grote impact die het werk van deze schrijver had op de wereldcultuur maakt hem tot een referentiemodel in de literatuur van de 20e eeuw. Zo herinneren we ons onder de talrijke onderscheidingen die aan hem zijn toegekend de Cervantes-prijs voor literatuur, die van Commandeur in de Kunsten en Letteren van Frankrijk en zelfs de titel van Ridder in de Orde van het Britse Rijk.
Vreemd genoeg was de prijs die hij nooit ontving de Nobelprijs voor de Literatuur. Volgens zijn naaste omgeving waren de redenen politiek van aard, anderen verklaarden dat zijn stijl te gecultiveerd en te fantastisch was om een dergelijk onderscheid te kunnen maken.
Het niet winnen van de Nobelprijs is voor de Argentijnse schrijver in ieder geval nooit een probleem geweest. Hij had altijd zijn eigen, onmiskenbare stijl. Geschiedenis was zijn favoriete genre omdat het hem, zoals hij zei, niet dwong om filler te gebruiken zoals bijvoorbeeld gebeurt met de roman .
De filosofische reflecties in zijn verhalen schetsen een uniek en uitzonderlijk universum dat geen enkele andere auteur tot nu toe heeft kunnen overtreffen.
Mijn jeugd bestaat uit herinneringen aan Duizend-en-een-nacht Van Don Quichot van Wells' Tales of Kipling's Engelse Bijbel door Stevenson….
-J. L. Borges-
Jorge Luis Borges bracht zijn jeugd door in de bibliotheek
Jorge Luis Borges werd in 1899 in Buenos Aires geboren Argentinië . In zijn familie versmolten twee tegengestelde sferen: het militaire en het literaire. Zijn grootvader Francisco Borges Lafinur was een Uruguayaanse kolonel. Terwijl zijn overgrootvader en oom van vaderskant dichters en componisten waren.
Pater Jorge Guillermo Borges gaf psychologielessen en had een voortreffelijke literaire smaak. Zoals Borges ooit zei: hij was het die hem de kracht van poëzie en de magische symboliek van het woord onthulde. Het was precies daar dat zijn jeugd markeerde bibliotheek vadershuis waar Borges zelf als kind enige tijd doorbracht. Als ze mij zouden vragen de belangrijkste gebeurtenis in mijn leven te noemen, zou ik zeggen: de bibliotheek van mijn vader. Soms denk ik dat ik die bibliotheek nooit heb verlaten. R
Hij was een vroegrijp kind hij leerde al heel vroeg lezen en schrijven, wat blijk gaf van een duidelijke behoefte om zo snel mogelijk het literaire universum te betreden . Buiten de muren van die bibliotheek en de gezinsomgeving was zijn jeugd echter niet bepaald gemakkelijk.
Zoals veel genieën was hij een jongen die twee vakken had gehaald en een kwetsbare en uiterst intelligente student was die stotterde en waar de andere kinderen de spot mee dreven.
Tijd van ballingschap, tijd van creatie
Toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak, bevond de familie Borges zich in Europa. Zijn vader was net blind geworden door een ziekte die Jorge Luis Borges zelf later zou erven. Om deze reden bevond hij zich in een kliniek voor een oogheelkundige behandeling.
De oorlog bracht hen ertoe voortdurend door Europa te reizen totdat ze zich een paar jaar in Spanje vestigden. In 1919 schreef Borges twee boeken De rode ritmes De kaarten van de gokker en kwam in contact met schrijvers die relevant waren voor zijn latere werk, zoals Ramón Gómez de la Serna Valle Inclán en Gerardo Diego .
In 1924, en opnieuw in Buenos Aires, begon Jorge Luis Borges samen te werken met talloze tijdschriften om zijn ideeën te verspreiden, maar vooral alles wat hij had geleerd door te zien en te horen in Europa. Zijn essays en gedichten maakten hem tot een van Amerika's jongste en meest veelbelovende schrijvers.
In deze periode bewoog zijn stijl zich voor het eerst in de richting van de kosmopolitische avant-garde, die hem later naar de meanders van de metafysica leidde. Beetje bij beetje zal zijn fascinatie voor begrippen als tijd, ruimte, oneindigheid, leven en dood hem tot een onvermoeibare wetenschapper maken en hem waar het reële het denkbeeldige ontmoet, waar het ongewone de lezer uitnodigt om zich te verdiepen in filosofische vragen. Blindheid is een tunnel naar het licht
In 1946 kwam Perón aan de macht. Deze gebeurtenis was zeker geen goed nieuws voor Jorge Luis Borges. Zijn reputatie als antiperonist en aanhanger van een meer conservatieve politieke lijn had hem altijd vergezeld. In de jaren vijftig benoemde de Argentijnse schrijversvereniging hem tot president, maar een paar jaar later nam hij zelf ontslag.
De literaire carrière had voorrang op alles. De meeste van zijn werken zoals Dood en het kompas ze waren al in Parijs gepubliceerd evenals de verzameling essays Andere inquisities ze bereikten het Argentijnse publiek met groot succes. Zijn belangrijkste werk L'Aleph het was in de tweede editie en er waren zelfs films gemaakt op basis van enkele van zijn werken, zoals dagen van haat .
In de jaren vijftig deed zich wat hij zelf omschreef als de ware tegenstrijdigheid van zijn lot voor. De peronistische regering was verslagen na een militaire staatsgreep en Borges was benoemd tot directeur van de Nationale Bibliotheek. Op dat moment deed de ziekte die hij van zijn vader had geërfd al zijn intrede: hij werd blind. Hij kon niet meer lezen of schrijven.
Laat niemand zichzelf vernederen met tranen of smaad
de bekentenis van meesterschap
van God dan met schitterende ironie
hij gaf me tegelijkertijd de boekdelen en de nacht.-Jorge Luis Borges-
Jorge Luis Borges: een leven in duisternis maar vol successen
Blindheid het weerhield hem er niet van om door te werken. Zijn familie, in het bijzonder zijn moeder, zijn vrouw Elsa Astete Millán en later zijn laatste partner, de Argentijnse schrijfster María Kodama, waren van fundamenteel belang voor zijn literaire werken en lezingen. Borges bleef werken publiceren zoals Handleiding van fantastische zoölogie poëzieboeken zoals Tijger goud en werkte twee jaar samen met Harvard University.
Zijn artistieke leven was intens, rijk en zeer productief ondanks de duisternis die zijn ogen bedekte . Pas in 1973 nam hij afscheid van de functie van directeur van de Nationale Bibliotheek van Buenos Aires, nadat hij er bijna twintig jaar van zijn leven aan had gewijd.
Jorge Luis Borges stierf in 1986 in Genève aan alvleesklierkanker. Hij werd begraven op een Zwitserse begraafplaats en op zijn grafsteen staat een wit kruis met de volgende inscriptie En ne forhtedon na (vrees niet) in verwijzing naar een 13e-eeuws Noors werk dat verscheen in een van zijn beroemdste verhalen: Ulrica .
