We hebben allemaal de Darwinistische evolutietheorie bestudeerd, of er op zijn minst van gehoord. Echter Hebben we werkelijk begrepen wat natuurlijke selectie is? Als we enkele vragen stellen over de evolutietheorie en natuurlijke selectie, zullen we zeker antwoorden vinden zoals: het is de theorie die zegt dat de mens afstamt van de aap, het is het voortbestaan van de sterkste, natuurlijke selectie is iets wat dieren betreft, de technologische vooruitgang stelt ons in staat dit te vermijden, of we praten over evolutie wanneer soorten zich steeds meer aanpassen en ontwikkelen.
De verklaringen die we hebben blootgelegd, zitten vol met fouten die ons laten zien dat er feitelijk maar weinigen zijn die het concept van natuurlijke selectie volledig hebben begrepen. Dus laten we aan de slag gaan. Het centrale idee van de theorie Darwinistisch de soorten die zich het beste aan hun omgeving aanpassen, zullen overleven, terwijl de anderen uiteindelijk zullen verdwijnen . Maar wat betekent het om je aangepast te hebben? Het verwijst naar het vermogen dat een soort in een bepaald ecosysteem heeft om zich voort te planten en het voortbestaan van zijn nakomelingen te garanderen.
Als gevolg van de verkeerde interpretatie van dit centrale idee zijn er veel mythen en fouten ontstaan.
Natuurlijke selectie als een lineair proces
Een van de meest terugkerende misverstanden is dat van de opvatting van de Darwinistische evolutie als een lineaire ontwikkeling van soorten. evolutie van de mens dat wil zeggen, als een opeenvolging van verschillende mensachtigen en niet als een vertakte verandering.
Om natuurlijke selectie te begrijpen is de zeefmetafoor het meest geschikt . Laten we ons voorstellen dat veel stenen in een zeef worden gegooid, maar dat alleen de stenen met een geschikte vorm worden geselecteerd, terwijl de rest wordt weggegooid. Naarmate de tijd verstrijkt, worden deze stenen en andere nieuwe stenen in een andere zeef gegooid om opnieuw te worden gesorteerd. Op deze manier blijven sommige stenen bij een continu zeven lang liggen, terwijl andere verdwijnen.
Wij mensen, samen met de rest van de levende wezens, zijn als deze stenen die uit de zeef van de omgeving worden geselecteerd. soort die de selectie kunnen doorstaan of gewoon in de vergetelheid raken. Een belangrijke factor is dat de context in de loop van de tijd varieert: een soort of individu die in het verleden is aangepast, kan dat in de toekomst niet meer zijn, en omgekeerd.
De differentiële overleving van soorten
Een van de meest wijdverbreide en onjuiste uitspraken over natuurlijke selectie is die volgens welke de mens het dier is dat zich het beste heeft aangepast aan de aarde, of dat de mens bovenaan de evolutionaire piramide staat. Als we de definitie van aanpassing gebruiken, zullen we zien dat het bestaat uit overleven door nakomelingen te krijgen en dat deze nakomelingen overleven; in wezen gaat het om het in stand houden van het bestaan (en niet om het beëindigen van het bestaan van anderen of het hebben van de macht daartoe). Hieruit kunnen we dat afleiden alle soorten die momenteel bestaan, hebben zich in gelijke mate aangepast, aangezien er één bestaat of niet bestaat, en niet in grotere of kleinere hoeveelheden kan bestaan .
Velen zullen denken aan de grote vooruitgang en successen van de mens of aan zijn hoge intellectuele capaciteit die hem onderscheidt van de rest van de levende wezens. Net zoals de kat zijn klauwen gebruikte om te overleven, deed de mens dat via de zijne intellect . Elke soort vertoont verschillende kwaliteiten die gericht zijn op overleven, maar ze slagen niet allemaal.
De waarheid is dat mensen complexe samenlevingen hebben gebouwd om dit doel te bereiken, terwijl een bacterie dit eenvoudigweg doet met zijn weerstand en zijn hoge reproductievermogen. Met andere woorden: de mens is als de student die zijn best doet om voor een examen te slagen, terwijl de bacterie de student is die toch slaagt door het programma op dezelfde dag van het examen te lezen. Uiteindelijk is het numerieke resultaat voor de twee hetzelfde.
Natuurlijke selectie als een vrij spel voor iedereen
Uiteindelijk hebben we het over de mythe dat natuurlijke selectie een strijd is om het bestaan of het voortbestaan van de sterksten. Laten we dat niet vergeten degenen die zich aanpassen aan het voortbestaan, overleven omgeving . Als de context roofdieren bevoordeelt, zullen ze overleven; maar als de context de prooi bevoordeelt, zullen zij de overhand hebben.
Hobbes zei dat de mens is een wolf voor de mens (letterlijk is de mens een wolf De mens en de overgrote meerderheid van de soorten hebben kunnen overleven dankzij hun wederzijdse steun. Het vermogen om in te leven maatschappij kuddes of koppels stelt ons in staat een beter antwoord te bieden op milieu-uitdagingen.
Hiermee willen we echter het bestaan van niet ontkennen geweld
