Te vaak verbergen we ons lijden om het voor de ogen van anderen te verbergen.
Ook al is het leven een ervaring die ons van binnen breekt, ook al is het ongetwijfeld een van de moeilijkste uitdagingen waarmee we te maken krijgen, het veronderstelt ook de kans om bewust te worden, de manier waarop we de wereld interpreteren te herformuleren en, na een bepaalde periode, onszelf opnieuw op te bouwen. Het punt is: hoe moet je dat doen?
Als we dat niet kunnen
-Viktor Frankl-
Het gewicht van het lijden
Niemand wordt gered van lijden deze vreemde huurder die af en toe zonder waarschuwing of uitnodiging ons leven binnenstormt. En zelfs als we er meestal aan proberen te ontsnappen of het in de donkerste kelders opsluiten om de aanwezigheid ervan te verbergen, verhindert dit niet dat het nog steeds een effect op ons heeft... en die donkere kant die we proberen te begraven beïnvloedt ons. Een invloed die we nu minder zien omdat de duisternis ons verhindert deze te identificeren of op zijn bewegingen te anticiperen.
Hoe langer het lijden in duisternis leeft, hoe meer macht het over ons zal hebben.
Sommigen zullen hun negatieve gevoelens maskeren met een valse glimlach, anderen zullen zichzelf altijd bezig houden zodat ze geen vrije minuut hebben om hen aan het denken te zetten, weer anderen zullen tegen zichzelf liegen om hun ongemak te vergeten. En onder deze mensen zijn er ook wij die af en toe of altijd zo handelen.
Het probleem is dat Hoeveel obstakels we ook proberen op te werpen, lijden zal vroeg of laat de kop opsteken ons vernietigen. Of het nu om fysieke of emotionele pijn gaat.
Of je het nu wilt of niet lijden het maakt deel uit van ons leven. Het gevaar komt wanneer het te zwaar wordt en zoveel vormen aanneemt dat het na verloop van tijd blijft bestaan en een levensstijl worden door alles om ons heen aan te tasten met een donkergrijze, bijna zwarte kleur.
L Het meeste lijden dat we ervaren, is voortgekomen uit een pijnlijke ervaring bijvoorbeeld het verlies van iets of iemand van wie we houden. Als we dit verlies niet accepteren, als we ons ertegen verzetten en erop staan dat de dingen anders gaan zonder het te weten, laten we ruimte voor lijden; een lijden dat tegelijkertijd pijn en toevlucht is als het buiten begint te regenen en het water ons met verdriet vervult.
Het overlijden van een dierbare, het beëindigen van een relatie, teleurstelling door een vriend of een ontslag zijn hier voorbeelden van verliezen die ons pijn doen en die ons op de lange termijn steken als een dolk die het hart doorboort. Wonden die, als ze niet worden behandeld, nooit zullen stoppen met bloeden totdat ze ons gebroken stukken maken die moeilijk weer in elkaar te zetten zijn.
Het begin van veerkracht
Hoewel het waar is dat sommige mensen stoornissen of moeilijkheden ontwikkelen met betrekking tot de onderliggende oorzaak van het lijden, is dit in de meeste gevallen niet het geval. Sommigen zijn zelfs in staat om sterker te worden na deze traumatische ervaringen. Ervaringen die pijn veroorzaken, maar die ons ook helpen groeien en die op de een of andere manier voordelen opleveren.
Dat blijkt uit een onderzoek van Wortman en Silver er zijn mensen die de aanvallen van het leven met onverwachte kracht weerstaan . De reden
Dit brengt ons ertoe dat te denken we zijn sterker dan we denken dat zelfs wanneer onze kracht ons in de steek laat, er een kleine lichtstraal is die ons verlicht en ons ertoe aanzet onze gebroken stukken op te rapen en onszelf weer bij elkaar te brengen. Het is het begin van veerkracht, het exacte moment waarop verdriet en het gewicht van lijden plaats maken voor de helende kracht van onze kracht om weerstand te bieden en ons te helpen onszelf weer onder controle te krijgen.
Ondanks
-Helen Keller-
Het gaat niet om het negeren van wat we voelen, maar om het accepteren ervan als een levensles en het met open ogen observeren
Veerkracht is een van de beste vaardigheden die we bezitten en die we allemaal zelfs op school zouden moeten leren. Leer onze wonden te genezen, behandel ze met genegenheid en haal er een geweldige les uit. Maar hoe moet je het doen?
Onze gebroken stukken oppakken om onszelf weer bij elkaar te brengen
Zoals we hebben gezien weer opbloeien na een storm van pijn is mogelijk, maar niet gemakkelijk. Dit is een complex en dynamisch proces, zoals de psychiater aangeeft
- Zelfvertrouwen en het vermogen om tegenslagen het hoofd te bieden.
- Accepteer onze emoties en gevoelens.
- Een belangrijk levensdoel hebben.
- Geloof dat je niet alleen van positieve ervaringen kunt leren, maar ook van negatieve.
- Geniet van sociale steun.
Zoals Calhoun en Tedeschi ons eraan herinneren, genereren twee van de auteurs die zich het meest hebben toegewijd aan posttraumatische groei, lijden en pijn in ons
Het onder ogen zien van pijnlijke ervaringen maakt ons bang, maar ervoor weglopen is een zekere manier om ze te laten voortduren en ze op een gevaarlijke manier te laten veranderen. Ware moed blijft ondanks angst bestaan zelfs als het lichaam beeft en van binnen breekt.
We hebben tijd nodig om te verwerken wat er met ons gebeurt en om oog in oog te staan met ons lijden. In deze eenzaamheid komt de pauze die ons in staat stelt het lijden te begrijpen dat gepaard gaat met het vooruitgaan in grote of kleine stappen. Waarom
