Anaclitische depressie is de term die in 1945 door René Spitz werd bedacht. Spitz was een Oostenrijks-genaturaliseerde Amerikaanse psychoanalyticus die als psychiater werkte in het Mount Sinai Hospital en als professor aan verschillende universiteiten in de Verenigde Staten. Hij was de natuurlijke erfgenaam van Freuds postulaten, maar hij wijdde zich vooral aan de zorg voor kinderen.
Spitz begon in 1935 onderzoek te doen naar de ontwikkeling van kinderen terwijl hij nog in Europa woonde via directe observatie en de experimentele methode.
Al zijn conclusies hadden daarom een solide empirische basis. In 1945 deed hij gedetailleerd onderzoek in een weeshuis en Uit zijn observaties werd het concept van anaclitische depressie geboren .
Wat kinderen krijgen, geven ze aan de samenleving.
-Karl Menninger-
Het werk van deze psychoanalyticus had een grote impact op de wetenschappelijke gemeenschap en de samenleving in het algemeen. Een groot deel van zijn onderzoek werd vastgelegd in de korte film Psychogene ziekten in de kindertijd (psychogene ziekte in de kindertijd) gemaakt in 1952.
De opnames hadden zo'n grote impact dat ze een verandering in de zorg voor kinderen in ziekenhuizen en weeshuizen aanmoedigden. Daarnaast liet hij de wereld het concept van anaclitische depressie zien.
Wat is anaclitische depressie?
Toen René Spitz zijn onderzoek begon In academische kringen werd gedacht dat depressie exclusief voorkwam bij volwassenen . Sommige psychologen waren ervan overtuigd dat tekenen van deze stoornis bij kinderen klinisch irrelevant waren.
De psychoanalytici wezen er op hun beurt op dat de kleintjes niet over het noodzakelijke vermogen tot reflectie beschikten en daarom niet aan een depressie konden lijden. We hebben het over het begin van de jaren dertig.
Hoewel deze overtuigingen vrij wijdverbreid waren twee onderzoekers distantieerden zich ervan en besloten experimenten uit te voeren om de werkelijke geldigheid ervan te onderzoeken. De twee onderzoekers waren René Spitz, die het concept van anaclitische depressie theoretiseerde en John Bowlby die de relatie tussen moeder en kind tijdens de kindertijd gedetailleerd bestudeerde.
Spitz kwam tot de conclusie dat zelfs kinderen vanaf jonge leeftijd depressief kunnen zijn . De psychoanalyticus ontdekte dat deze toestand een compleet beeld van duidelijk omschreven symptomen omvatte.
Zijn theorie was met name gebaseerd op de reactie van kinderen op een plotselinge scheiding van hun moeder of op emotionele banden gedurende een periode van meer dan drie maanden.
Symptomen van anaclitische depressie
Spitz voerde aan dat anaclitische depressie voorkwam bij kinderen jonger dan één jaar vooral na het ontwikkelen van de band van gehechtheid aan de moeder en abrupt gescheiden zijn geweest gedurende een periode van drie maanden.
Als dit gebeurt, begint het kind een hele reeks depressieve symptomen te vertonen.
- Verlies van het vermogen om zich door middel van gebaren uit te drukken.
- Hij stopt met glimlachen.
- Anorexie of gebrek aan eetlust.
- Slaapproblemen: slaapuren worden verminderd of gewijzigd.
- Gewichtsverlies.
- Psychomotorische vertraging.
Als de emotionele deprivatie langer dan 18 weken aanhoudt, verergeren alle symptomen. Het kind komt in een toestand die Spitz noemde gastvrijheid : het kind is niet meer in staat stabiele emotionele contacten te leggen en zijn gezondheid wordt slecht. In veel gevallen kan dit tot de dood leiden.
De effecten van onderzoek
Het lijkt erop dat Frederik II de Grote, koning van Pruisen, een experiment heeft uitgevoerd . Er wordt gezegd dat hij een weeshuis heeft gebouwd waar volledig aan alle fysieke behoeften van de kinderen werd voldaan.
Hier werd op aspecten als hygiëne, voeding, kleding etc. aandacht besteed aan de kleinste details. Het was kinderen verboden emotionele banden aan te gaan . De meesten van hen stierven binnen korte tijd.
De onderzoeken van René Spitz naar anaclitische depressie veroorzaakten een revolutie in het beheer van weeshuizen tenminste in de meer ontwikkelde landen. Hij toonde aan dat ik emotionele banden voor kinderen zijn ze net zo belangrijk of belangrijker dan het eten zelf. Hun omstandigheden in deze faciliteiten verbeterden vervolgens aanzienlijk.Depressie bij kinderen bestaat en neemt wereldwijd toe . Zelfmoord is momenteel de zesde belangrijkste doodsoorzaak bij kinderen van 5 tot 14 jaar.
Bovendien mogen we niet vergeten dat kinderen die in de beginfase van hun leven van genegenheid verstoken zijn, de neiging hebben gedragsstoornissen te ontwikkelen en een stormachtig bestaan te leiden, onderbroken door tragische gebeurtenissen.
