Søren Kierkegaard, de vader van het existentialisme

Søren Kierkegaard zou tot de laatste dag van zijn leven van Regine Olsen hebben gehouden. Zijn eerste levensdoel was echter om zich met lichaam en ziel te wijden aan de studie van de filosofie en het christelijk geloof. De Deense theoloog en filosoof heeft altijd te maken gehad met het gewicht van deze angst, het lijden omdat hij nooit volledig afstand heeft kunnen nemen van zijn gevoelens. Maar het is ook dankzij deze dichotomie dat hij kon ontwikkelen wat zijn filosofische erfenis zou worden.

Zijn denken is gebaseerd op het standpunt van het geloof. Vanuit het idee dat het alleen via deze religieuze dimensie mogelijk is verlossing te bereiken en evenwicht te vinden in momenten van wanhoop. Dit perspectief was op zijn beurt een reactie op het idealisme van Friedrich Hegel . Niettemin werd de filosoof ook beroemd vanwege zijn kritische standpunten ten opzichte van religieuze instellingen die naar zijn mening hypocrisie handelden.

Sommige van zijn werken zoals Angst en beven Kruimels van de filosofie Het dagboek van de verleider ze zijn nuttig om het dualisme te begrijpen dat zijn hele leven heeft beïnvloed. Liefde, lijden en een hartstocht die onverenigbaar is met de noodzaak om zich aan de theologie te wijden, hebben dag na dag het tumultueuze leven van een van de meest relevante en interessante figuren in de geschiedenis van de filosofie gemarkeerd.

Dus terwijl de Deense kerk de visie voorstelde van een rationele God die goede werken beloont, wil de God van Søren Kierkegaard geen toewijding, maar reageert hij alleen op angst. Zijn filosofie legde de basis voor het existentialisme van de 20e eeuw. Als geen ander benadrukte hij de menselijke subjectiviteit en de individualiteit van het individu, in tegenstelling tot de massa. Hij inspireerde denkers als Jean Peal Sartre Friedrich Nietzsche en Albert Camus.

Mijn leven is helaas gemaakt in de aanvoegende wijs: geef, mijn God, dat ik een indicatieve kracht heb!

-S. Kierkegaard-

Biografie van Søren Kierkegaard

Søren Kierkegaard werd in 1813 geboren in een rijke familie in Kopenhagen. Zijn vader Michael Pedersen Kierkegaard was een koopman van boerenoorsprong uit Jutland met een sterk religieus gevoel . Zijn moeder Anne Sorensdatter Lund Kierkegaard was een van de dienstmeisjes in het huis toen ze zwanger werd, een feit waarvoor Michael Kierkegaard zijn hele leven in de angst voor de zonde leefde.

De jonge Søren bezocht de School voor Burgerdeugd en schreef zich later in aan de theologiefaculteit van de Universiteit van Kopenhagen om de wil van zijn vader te volgen. Er moet echter worden onderstreept dat de jongeman altijd een sterke belangstelling voor filosofie en literatuur heeft getoond. Een andere belangrijke gebeurtenis uit zijn jeugd was de ontmoeting met de vijftienjarige Regina Olsen met wie hij beloofde te trouwen zodra hij zijn studie had afgerond.

Echter Toen zijn vader in 1838 stierf, deed Søren een andere belofte: hij zou herder worden en zijn leven aan God toewijden en studeren. Het gewicht van die band was het anker dat zijn liefdesleven onherstelbaar strandde. Nadat hij zijn verloving met Regine had verbroken, liet hij haar de ring teruggeven en verhuisde kort daarna naar Berlijn.

De volgende tien jaar zouden de meest productieve jaren in het leven van de jonge theoloog zijn. De werken waaruit hij in die periode voortkwam behoren ongetwijfeld tot de beroemdste en belangrijkste uit de geschiedenis van de literatuur.

Liefde, schuldgevoel en lijden

In 1943 publiceerde hij zes werken. Eén ervan is Angst en beven waar hij dieper ingaat op een onderwerp dat hij in de meeste van zijn werken zal presenteren: zijn liefde voor Regine. In het schrijven geeft hij zich over aan het gevoel van schuld en pijn dat botst met het vrome gevoel van gehoorzaamheid aan religie. Precies in datzelfde jaar keerde hij terug naar Kopenhagen in feite ontdekte hij dat de jonge vrouw net met Fritz Schegel was getrouwd.

Dit maakte een einde aan elke kans voor de twee om zich te herenigen. Dat gevoel dat hij zelf had ingehouden, presenteerde zich nu aan hem in de vorm van een nog pijnlijker en ondoorgrondelijker realiteit. Maar misschien juist om deze reden bleken de daaropvolgende maanden vanuit literair en filosofisch oogpunt nog vruchtbaarder.

Laten we als voorbeeld de werken nemen die gericht zijn op het bekritiseren van de theorieën van Georg Wilhelm Friedrich Hegel . Boeken zoals Filosofische kruimels Het concept van angst e Stadia op het levenspad

Søren en zijn broer Peter waren in feite de enige overlevenden van een gezin dat op de knieën was gevallen door een verschrikkelijke reeks tragedies. De vader overtuigde hen er geleidelijk van dat hij het slachtoffer was van een vloek die voortkwam uit de schaduw van de zonde die op hen drukte en dat ze veroordeeld waren tot een vroege dood. Helaas is de profetie grotendeels uitgekomen. Want hoewel Søren meer geluk had dan de broers die hem voorgingen, stierf hij ook jong op 42-jarige leeftijd.

De doodsoorzaak werd nooit bekendgemaakt. Het was bekend dat hij aan een of andere vorm van handicap leed en dat zijn gezondheid altijd slecht was geweest. De moeilijkheden die hij in het leven had, weerhielden hem er echter niet van om ons een literaire en filosofische erfenis van onschatbare waarde na te laten. Een interessant detail om op te merken rond haar dood is dat Kierkegaard toch besloot Regina in zijn testament op te nemen.

De erfenis van de Sørekgaard

Willem Jacobus hij citeerde een van de beroemdste uitspraken van Kierkegaard: Het leven kan . De jonge Deen was de filosoof en theoloog van de subjectiviteit. Ook al lijkt het op het eerste gezicht dat elk van zijn werken doordrenkt is van een zeker fatalisme en sterke negativiteit, zijn gedachten kunnen hier zeker niet toe worden herleid.

Kierkegaard wist dat leven betekent weten hoe je moet kiezen. Hij betoogde dat ons bestaan ​​door elke beslissing wordt gevormd door te definiëren wie we zijn en wat we achterlaten. Hij deed ook zijn best om mensen de betekenis van te laten begrijpen doodsangst en lijden. Het ervaren van pijn is in feite essentieel voor ieder mens en de enige manier om deze te verlichten is in zijn visie door een beroep te doen op het geloof.

De schrijver met duizend pseudoniemen

In de loop van zijn leven Søren Kierkegaard signeerde zijn werken met verschillende pseudoniemen zoals Victor Eremita Johannes de Silentio Anti-Climacus Hilarante Boekbinder of Vigilius Haufniensis. Het was geen gril van de auteur, maar een keuze met een heel specifiek doel: het vertegenwoordigen van verschillende manieren van denken.

Deze praktijk schetste wat hij indirecte communicatie noemde . Deze gewoonte stelde hem in staat meerdere gezichtspunten te verkennen die anders waren dan de zijne, en zo de lezer op een rijkere en diepere manier te bereiken. Tegelijkertijd was een ander doel van de filosoof om te leren hoe iemands leven op verschillende niveaus kon worden geleid, drie verschillende soorten bestaan:

De eerste sfeer is de esthetische.Een vlak waarin het bestaan ​​gebaseerd is op plezier, hedonisme of zelfs nihilisme.

De ethische sfeer daarentegen karakteriseert een bestaan ​​waarin het individu in staat is zijn eigen verantwoordelijkheden op zich te nemen.Daarin is er een onderscheid tussen goed en kwaad en men kan consistent zijn met deze principes.

De religieuze sfeer werd door Kierkegaard als de hoogste beschouwd. Daarin bouwt de mens een persoonlijke relatie met God op, waardoor hij nobelere doeleinden kan nastreven.

Filosoof van angst, filosoof van zelfironie

Figuur kom Albert Camus ze aarzelden niet om Søren Kierkegaard te definiëren als de filosoof van de zelfironie. Hij was theoloog en verdedigde boven alles het geloof, maar om deze reden aarzelde hij nooit partij te kiezen tegen de Deense kerk. Als jonge man werd hij gedwongen de liefde van zijn leven af ​​te wijzen, maar zijn gevoelens verzwakten nooit en hij maakte van zijn Regine de absolute muze van de meeste van zijn werken.

Om nog maar te zwijgen van het feit dat hij de noodzaak verheerlijkt om zelf een religieuze geest te cultiveren hij leidde zijn leven in een bestaanssfeer halverwege tussen esthetiek en ethiek.

Een ander kenmerk dat hem onderscheidde, was zijn gehechtheid aan dat idee dat het werk van andere grote schrijvers zou kenmerken Franz Kafka Miguel de Unamuno of de filosoof Ludwig Wittgenstein. Laten we het hebben over het concept van angst (in het Deens: het concept van angst ). Dat gevoel dat volgens Fernando Savater nooit uit de mode zal raken. Deze gemoedstoestand gaat gepaard met het plotselinge besef van het feit dat er zich meer wegen voor ons vertakken. Het besef dat je vrij bent om in de leegte te springen of een stap terug te doen om op zoek te gaan naar andere manieren om vooruit te komen.

Net zoals er alternatieven zijn voor het lijden, moeten we ook begrijpen dat dit gevoel ons helpt groeien. Om deze reden zullen de leringen van Søren Kierkegaard, zoals je je gemakkelijk kunt voorstellen, altijd relevant blijven.