Culturele toe-eigening: wat is dat?

Je bent bekend met het concept van culturele toe-eigening ? We praten erover in dit artikel. Kunst is het resultaat van de besmetting van verschillende invloeden van de vermenging van emoties en ook van imitatie. Het probleem ligt in het onderscheid tussen deze manier van creëren en het concept van kopieerdiefstal of plagiaat.

In die zin raakt het auteursrecht uiteindelijk verwaterd in een reeks collectieve identiteiten, die plaats maken voor tradities die hun oorsprong vinden in de machtsdynamiek waarin de sterkeren doorgaans de zwakkeren uitbuiten. Dit concept drukt uit wat velen definiëren als culturele verduistering.

Rond dit idee is een aanzienlijk aantal debatten ontstaan. Dit is het geval bij tatoeages met Polynesische stammotieven die extreem populair zijn geworden en verschillende controverses hebben opgeroepen.

Wat wordt bedoeld met culturele toe-eigening?

Zoals we al zeiden over culturele toe-eigening we bedoelen de adoptie van gereedschappen, beelden en symbolen die voortkomen uit een cultuur die niet de eigen cultuur is.

Met betrekking tot dit concept vragen we ons af of we echt moeten praten over verduistering of, in de meeste gevallen, over een eenvoudig eerbetoon aan andere culturen.

Maar als het concept van culturele toe-eigening verder wordt geanalyseerd, wordt ontdekt dat het ook machtsdynamiek omvat. Zoals in het geval van a cultuur dominant dat zich elementen van andere culturen toe-eigent die systematisch onderdrukt zijn .

Het concept van culturele toe-eigening is steeds vaker onderwerp van debat, ook al is het geen nieuw onderwerp. Door de mondialisering en de technologische vooruitgang hebben we met slechts één klik toegang tot een grote hoeveelheid informatie. Hoewel dit concept niet nieuw is, is de mondiale dimensie ervan veranderd. Maar wat onderscheidt culturele toe-eigening van het eenvoudigweg eerbetoon brengen aan een cultuur?

De twee belangrijkste punten om deze vraag te beantwoorden liggen in toestemming en het delen van voordelen . Dit komt omdat toe-eigening, vooral op muzikaal gebied, doorgaans een duidelijk economisch belang heeft.

In deze zin kan culturele toe-eigening duiden op de exploitatie van bepaalde exotische symbolen door culturele industrieën. Deze uitbuiting zou plaatsvinden zonder enige erkenning van de cultuur van oorsprong in een symbolische of economische vorm.

Het concept van assimilatie

Het onderwerp culturele verduistering is behoorlijk complex . Het vindt zijn oorsprong in de samenloop van al onze verhalen en om het diepgaand te analyseren is het noodzakelijk om te begrijpen hoe de internationale machtsdynamiek werkt.

Allereerst is het passend om andere standpunten te noemen die over dit onderwerp zijn ontwikkeld. We horen bijvoorbeeld dat niet-westerlingen die spijkerbroeken dragen of inheemsen die Engels spreken zich in zekere zin dominante culturen toe-eigenen.

Dat moeten we echter ook in gedachten houden gemarginaliseerde groepen hebben niet genoeg macht om te beslissen of ze wel of niet bij hun eigen land blijven tradities . In deze zin vindt assimilatie plaats wanneer mensen die tot dergelijke groepen behoren elementen van dominante culturen overnemen om te overleven.

Enkele voorbeelden

De muziekwereld biedt zeer precieze voorbeelden van culturele toe-eigening. Bijvoorbeeld Elvis' verspreiding van Afro-Amerikaanse muziek of van twerking die tot een paar jaar geleden geassocieerd werden met niet-blanke groepen uit de lage sociale klasse.

Culturele toe-eigening komt daarom naar voren als een manier om dit te bewerkstelligen geld verdienen met aspecten die buiten de wereld bestonden markt en dat ze daarin kennis maakten met een witwesters perspectief. Zelfs als het imago van een etnische groep wordt uitgebuit, is het een teken van hoe ver deze groepen verwijderd zijn van de centra van economische besluitvorming.

Is culturele toe-eigening een reëel probleem?

Culturele toe-eigening is een problematisch concept dat sommige mensen ontkennen. Dit heeft verschillende redenen:

• Veel mensen beweren dat Hoewel culturele toe-eigening bestaat, is dit geen probleem. Hun argumenten draaien rond één idee: culturen zijn veranderlijk en kennen geen grenzen. Ze stromen en veranderen voortdurend en gaan van hand tot hand.

• Om over culturele toe-eigening te kunnen spreken, moeten ze bestaan culturele elementen die tot enkelen behoren. Er is sprake van usurpatie wanneer iemand door toedoen van anderen de mogelijkheid wordt ontnomen om te genieten van iets waarvan hij tot dan toe had genoten. Bij culturele toe-eigening verspreidt iets dat voorheen toebehoorde aan een kleine groep mensen zich op grote schaal.

Racisme ? We kunnen zeggen dat geen enkel cultureel element puur of ongepast is. Activisten kunnen extreem bezitterig worden over culturen, een zuiverheid die niet kenmerkend is voor de sociale context waarin we ons bewegen.