Voor het voorkomen ervan en voor de straf die het de bevolking oplegt je moet de chemie van angst kennen en ontdekken hoe deze wordt geactiveerd, zodat je een adequaat interventieplan kunt ontwikkelen. Zowel voor onszelf als voor de mensen om ons heen kan het kennen van het mechanisme van angst catastrofale gedachten helpen voorkomen, de resulterende gedragsreactie verminderen of de emoties beheersen die ontstaan en daaruit voortvloeien.
Om deze reden zullen we hieronder met je praten over de chemie van angst of hoe deze emotie werkt. We zullen kort het lange pad volgen dat loopt van de gevaarlijke stimulus naar de daaruit voortvloeiende toename van het aantal lymfocyten.
Is angst slecht?
Veel deskundigen beschouwen stress en angst als synoniemen, hoewel laatstgenoemde het zwaarst te lijden heeft onder de huidige vooroordelen over geestelijke gezondheid. Ze zijn diep verbonden met de alerte reactie die dat ziet Angst moet niet worden geanalyseerd in termen van geluk of pech, maar in het licht van de potentiële functionaliteit ervan.
Wanneer mensen angstig of bang zijn en zich voorbereiden om aan te vallen of te vluchten, is het in veel gevallen de activering die als stimulans werkt.
Dit mechanisme bestaat al sinds het begin van onze soort, zozeer zelfs dat het onze overleving heeft ondersteund. Zonder dit zouden we niet snel kunnen reageren, beslissingen kunnen nemen of op de voordelen kunnen rekenen die angst voor ons in petto heeft door ons lichaam zo aan te passen dat we bijvoorbeeld de contouren van objecten beter kunnen zien.
Het probleem doet zich voor wanneer een individu reageert met een alerte of angstreactie op stimuli die geen bedreiging vormen. In dit geval bereidt de proefpersoon zijn lichaam voor om te ontsnappen of te vechten, hoewel dat niet nodig is. Dit is precies de oorsprong van de vreemde gewaarwordingen die we soms voelen als nervositeit ons overwint.
De chemie van angst: wat er met ons lichaam gebeurt
De oriëntatie van de stimulus: rennen of vechten
Zodra een bedreigende stimulus is geïdentificeerd, heeft het individu de neiging er adequaat op te reageren, waardoor men kan kijken en berekenen. Voer binnen enkele seconden een reactie uit, of het nu gaat om vluchten of vechten.
Hoewel we vandaag de dag niet door leeuwen worden achtervolgd, is deze reactie evenzeer van toepassing op elke stimulus die als een bedreiging wordt ervaren. Het kan een simpele opmerking zijn of een geluid van onbekende oorsprong. Het enige criterium waaraan moet worden voldaan, is dat de proefpersoon het als bedreigend ervaart.
Sympathisch zenuwstelsel: het domino-effect in de chemie van angst
Vanaf de oriëntatie op de stimulus begint de chemie van het lichaam te veranderen, waardoor de chemie van angst ontstaat. Binnen de sympathische zenuwstelsel vindt de activering van de voorste hypothalamus-hypofyse-as plaats met als gevolg de uitscheiding van ACTH adenocorticotroop hormoon.
De productie van dit hormoon in het lichaam het wordt gereguleerd door de hypothalamus regio die ingrijpt in de regulering van de voeding bij de inname van vloeistoffen bij paring en agressie. Om deze reden is het logisch dat het de neurohormonale mechanismen van de reactie op een alarm overneemt door met name de hypofyse te stimuleren om ACTH te extraheren. Dit hormoon stimuleert de bijnieren die glucocorticoïden aan het bloed leveren.
Glucocorticoïden: weerstand tegen stressvolle situaties
Glucocorticoïden zijn noodzakelijk om ervoor te zorgen dat de patiënt stressvolle situaties kan weerstaan. Deze situaties kunnen van verschillende aard zijn: van een lichamelijk letsel zoals het breken van een been of het vallen van een boom tot situaties die angst, angst, vasten veroorzaken...
Ze stimuleren de synthese van adrenaline en endogene opioïdepeptiden. Deze laatste zijn betrokken bij de homeostase (handhaving van het lichaamsevenwicht) bij de regulatie van pijn, cardiovasculaire controle of stress.
De afscheiding van adrenaline en andere hormonen het veroorzaakt een blokkering van lichaamsfuncties, wat op dat moment van angst een last kan zijn spanning of ontsnappen; de spijsvertering is daar een voorbeeld van omdat het een hoog energieverbruik vereist. Om deze reden is het raadzaam om, als u na een angstaanval maagpijn of verlies van eetlust ervaart, geduld te hebben en het lichaam zijn normale functies te laten hervatten.
Het geheim van het verlichten van angst
In het licht van het bovenstaande: als de chemie van angst nuttig is voor het zojuist beschreven doel, is het ook nuttig de chemie van ontspanning en de mechanismen die dit activeren. Het hoofddoel van ontspanningstechnieken is eigenlijk geassocieerd naar het parasympathische zenuwstelsel.
Terwijl het sympathische deel het hierboven beschreven mechanisme initieert, vermindert het parasympathische deel de spiertonus vertraagt de ademhaling . Het verhoogt ook de arteriële vasodilatatie door de perifere stroming te vergroten. Ook de ademhalingsfrequentie, de uitscheiding van adrenaline en noradrenaline door de bijnieren en het basale metabolisme worden verminderd.
De chemie van angst: de effecten verlichten
De sleutel tot het kalmeren van angst ligt in één feit: de sympathische en parasympathische systemen kunnen niet tegelijkertijd actief zijn. Om deze reden is het doel om het sympathische systeem te deactiveren en het parasympathische systeem te activeren door middel van ontspannings- en ademhalingstechnieken.
Angst heeft een duidelijke biologische en fysiologische basis. Het lichaam helpt hierbij en bereidt zich voor op wat er kan gebeuren. Aan de andere kant hebben we geleerd dat de chemie van angst gebaseerd is op wat het individu als gevaarlijk beschouwt o meno.
Angst is op zichzelf niet negatief, integendeel; of in ieder geval de fysiologische mechanismen die deze reactie mogelijk maken, zijn dat niet. Het kan een probleem zijn als alle prikkels die gevaarlijk zijn of niet de vlucht- of vechtreactie veroorzaken.
Het lichaam bereidt zich voor op iets dat niet zal gebeuren: het is alsof we het gaspedaal intrappen zonder de auto snel te laten rijden. Een zinloze verspilling.
