Welke huwelijksregimes bestaan ​​er?

Het huwelijk is de verbintenis van twee mensen van hetzelfde of een verschillend geslacht, bestraft door bepaalde rituelen of wettelijke formaliteiten. Deze viering impliceert het creëren van een reeks rechten en plichten tussen de echtgenoten en vertaalt zich ook in het bestaan ​​van huwelijksstelsels die verband houden met de patrimoniumorde . Met andere woorden: het beheer van de economische bezittingen van beide leden van het echtpaar.

Het doel van dit artikel is de analyse van de verschillende huwelijkseconomische regimes. Deze worden gedefinieerd als het geheel van regels die de economische belangen van de echtgenoten binnen het paar en hun relaties met derde partijen bepalen.

De analyse hiervan huwelijksstelsels het is vooral van groot belang om het te begrijpen wat er zou gebeuren met de gemeenschappelijke bezittingen in geval van scheiding maar ook bij erfenissen of echtscheidingen. Ook zullen we zien welke effecten elk huwelijksregime heeft in de bovengenoemde situaties.

Noodzakelijk karakter van het huwelijksstelsel

Het bestaan ​​van een huwelijksregime is een onvermijdelijk gevolg van het huwelijk. Het bestaan ​​van een huwelijk zonder huwelijksstelsel is daarom niet denkbaar ; zelfs als er totale stilte zou heersen op het moment dat het type regime werd ingesteld, zou dit door de jurisprudentie worden gedefinieerd volgens een stille toestemmingsprocedure.

Simpel gezegd kan het echtpaar kiezen welk huwelijksregime zij willen volgen. Voor het geval ze deze keuze niet maken het bij wet vastgestelde huwelijksregime wordt toegekend.

In Italië zullen de echtgenoten dit bijvoorbeeld doen, tenzij zij anders aangeven bij het formaliseren van hun huwelijksverbintenis gemeenschap van goederen .

Het economische regime dat van toepassing is op elk huwelijk het wordt door beide partijen vastgelegd in de huwelijksakten zonder andere beperkingen dan die waarin het Burgerlijk Wetboek voorziet. Het huwelijksvermogensregime in het familierecht is het geheel van regels van het burgerlijk wetboek dat de criteria regelt voor de verdeling tussen de echtgenoten van de tijdens het huwelijk verworven rijkdom.

Soorten huwelijksstelsels

Het Italiaanse burgerlijk wetboek overweegt dit drie huwelijksvermogensregimes : gemeenschap van goederen, scheiding van goederen en deelname aan aankopen, een soort gemengd regime. Elk heeft zijn eigen kenmerken die belangrijk zijn om te begrijpen en waarmee u rekening moet houden bij het kiezen van het regime voordat u gaat trouwen.

Gemeenschap van goederen

De gemeenschap van goederen is het meest wijdverspreide systeem. Het maakt alle inkomsten en voordelen die de echtgenoten tijdens het huwelijk gezamenlijk hebben verkregen.

Universele gemeenschap:brengt alle bezittingen en alle inkomsten van de echtgenoten samen in één nalatenschap, met uitzondering van hun eigen bezittingen volgens de wet; de gemeenschap van goederen behoort onverdeeld toe aan beide echtgenoten; geen enkele echtgenoot kan over zijn of haar aandeel beschikken.

Inkoopgemeenschap:gemeenschappelijke bezittingen zijn beperkt tot aankopen, d.w.z. bezittingen verworven door een echtgenoot onder bezwarende titel tijdens het regime en de vruchten van de eigen bezittingen.

In geval van scheiding of echtscheiding kan het lastig zijn om te onderscheiden welke bezittingen bij elk lid van het echtpaar horen. Om ze te scheiden over het algemeen gaan we verder met een inventarisatie van alle activa die eigendom zijn van het bedrijf stel .

Hierbij wordt vastgesteld wat het privévermogen is en tot welke van de twee echtgenoten dit behoort; wat de gemeenschappelijke goederen betreft, wordt een inventaris van de bestaande activa en passiva opgemaakt en wordt er een liquidatie uitgevoerd.

Om dit proces uit te voeren ja aanbevelen van harte contact opnemen met een huwelijksadvocaat . Vooral in complexe gevallen en met als doel verdere botsingen tussen de leden van het echtpaar te voorkomen.

Scheiding van vermogensbestanddelen

In dit regime staat dat vast elk lid van het echtpaar heeft zijn eigen bezittingen zonder dat er gemeenschappelijke bezittingen nodig zijn . Op deze manier beheert elk van de echtgenoten zijn eigen vermogen. Wanneer echtgenoten samen onroerend goed kopen, verschijnen beiden als eigenaren van het genoemde onroerend goed.

We moeten benadrukken dat er in dit geval geen sprake is van een gemeenschappelijk erfgoed beide echtgenoten moeten bijdragen aan de gezinsbehoeften elk in relatie tot hun financiën en hun vermogen om professioneel of thuis te werken. Dit is wat artikel 143 van het Burgerlijk Wetboek vereist. Het belangrijkste voordeel van dit regime is dat bij scheiding of echtscheiding de liquidatie van activa is eenvoudiger.

Gewoon regime van deelname aan aankopen

Elk van de echtgenoten behoudt zijn economische autonomie tijdens de huwelijk maar bij echtscheiding of scheiding van tafel en bed wordt de procedure gevoerd alsof er sprake is van gemeenschap van goederen. In werkelijkheid is het een regime dat aspecten van de vorige vermengt.

De liquidatie is uitgevoerd in geval van echtscheiding zou het vergelijkbaar zijn met dat van het gemeenschapsvermogensregime . We gaan echter eerst over tot het opmaken van een inventaris van de initiële en definitieve activa. Nadat de berekening is uitgevoerd, wordt de bijbehorende deelname bepaald.

Andere huwelijksstelsels

Er zijn twee andere huwelijksregimes die ondanks hun controversiële kenmerken in sommige landen zijn ze nog steeds van kracht. Met name in Italië vallen ze niet onder de wet.

Helaas bestaat het regime nog steeds waarin de man het geheel in zich opneemt economische persoonlijkheid van de vrouw . Dit betekent dat het gehele vermogen van de vrouw na het huwelijk overgaat op haar man.

Dit regime houdt in dat vrouwen geen rechten hebben, noch tijdens het huwelijk, noch na de ontbinding ervan. Het is een chauvinistisch en vernederend concept wat volgens de wet niet mag.

Ten slotte is de wet in sommige landen nog steeds van kracht regime van de unie van goederen. In dit geval gaat de eigendom van de goederen niet over, in tegenstelling tot het beheer en het vruchtgebruik ervan. De vrouw behoudt dus haar recht op onroerend goed, maar heeft geen recht op krediet.