Worden narcisten geboren of gemaakt? Gezien de impact die narcistische mensen hebben op onze samenleving, hebben velen van ons onszelf deze vraag gesteld. Vanuit psychologisch oogpunt treft een narcistische persoonlijkheidsstoornis slechts 1% van de bevolking. Er zijn echter verschillende subtypes en soorten narcisme die een groter percentage van de mensen treffen.
Een sfeer van superioriteit Neiging tot manipulatie Weinig empathie Arrogant gedrag Behoefte aan bewondering… De meesten van ons kennen de verschillende kenmerken van de narcist.
Managers, collega's, vrienden en zelfs binnen koppels... Leven met een narcist kan schadelijk zijn voor onze gezondheid. Het overleven van deze mensen nadat ze van hen zijn weggegaan, betekent vaak dat ze verschillende wonden moeten genezen.
De dokter Theodore Millon pionier van de persoonlijkheidsstudie benadrukte hij in zijn tijd al dat dit gedrag binnen onze samenleving gemakkelijk zou kunnen groeien. Hij benadrukte ook antisociale narcisten zouden meer arrogantie en agressie tonen, wat een sociaal risico voor anderen zou vormen.
Omdat dokter Millon in zijn boek Persoonlijkheidsstoornissen in het moderne leven (Personality Disorders in Modern Life) aangaf dat het aantal narcisten zou groeien? Is het afhankelijk van genetica of is het misschien de omgeving om ons heen die dergelijk schadelijk gedrag bepaalt? Laten we het samen ontdekken!
Worden narcisten geboren of gemaakt?
Op de vraag of narcisten worden geboren of worden, heeft de wetenschap een duidelijk antwoord: men wordt. Al tientallen jaren wordt vermoed dat het soort onderwijs dat aan kinderen wordt gegeven en de context van sociale media de ontwikkeling van dit psychologische profiel beïnvloeden. Naarmate de tijd verstrijkt lijkt het mogelijk te zijn om de dynamiek, situaties en omstandigheden die dit bepalen beter te begrijpen persoonlijkheidstype .
In de 20e eeuw dacht men dat opvoeding van ouders die geen blijk gaf van nabijheid, gehechtheid en geen veiligheid uitstraalde, ertoe leidde dat het kind narcistische gevoelens ontwikkelde. Het was de psychoanalyse die ons op de een of andere manier deed geloven dat degenen die tijdens hun kindertijd geen liefde hadden ontvangen, op volwassen leeftijd de goedkeuring van anderen zouden zoeken door al hun aandacht, genegenheid en bewondering op hun eigen persoon te concentreren.
Dr. Eddie Brummelmah en zijn team aan de Universiteit Utrecht voerden interessant onderzoek uit dat iets heel anders aantoonde. Volgens hun onderzoek is het niet het gebrek aan genegenheid van ouders dat narcistisch gedrag veroorzaakt, maar juist het tegenovergestelde. De overbescherming buitensporige toestemming en gebrek aan grenzen doen het kind geloven dat hij boven alle anderen staat.
Dit soort onderwijs plaatst kinderen op een voetstuk door hen te laten geloven dat zij bevoorrechte wezens zijn met exclusieve rechten. Wetenschappers hebben ook gezien dat het al rond de leeftijd van 7 tot 12 jaar mogelijk is om narcistisch gedrag van kinderen te identificeren. In feite is het in die leeftijdsgroep dat het zelfgevoel naar voren komt en de perceptie dat je speciale jongens of meisjes bent die meer verdienen dan anderen.
Het gevaar van overschatting door ouders
De meeste mensen denken dat narcisten een product zijn van hun omgeving. In deze zin Het toeschrijven van alle verantwoordelijkheid aan de ouders zou een bron van controverse kunnen zijn.
Is het een probleem om onze kinderen te laten zien dat er van ze gehouden wordt, dat ze speciaal zijn en dat ze het beste verdienen? Het antwoord is nee. Effectief onze kinderen opvoeden met genegenheid, constante versterking en de beste aandacht neemt hun welzijn toe.
Het probleem ligt in overschatting. Met andere woorden: door ons kind te laten geloven dat hij beter is dan anderen en dat hij meer verdient dan wie dan ook. Dit is waar het probleem ligt.
Maar er kan nog een andere factor een rol spelen: ouders kunnen narcistisch gedrag vertonen. In deze gevallen zullen kinderen uiteindelijk dezelfde mentale patronen van hun ouders imiteren, deze internaliseren en zich eigen maken, ten goede of ten kwade.
Worden narcisten geboren of gemaakt? Laten we niet vergeten dat onze samenleving ook onderwijs geeft
Psycholoog W. Keith Campbell schreef een zeer interessant essay met de titel De narcisme-epidemie: leven in het tijdperk van het recht (De epidemie van het narcisme: leven in het tijdperk van het recht.) In dit essay betoogt hij dat we allereerst moeten begrijpen dat narcisme binnen een spectrum van gedragingen valt. Sommige mensen hebben slechts enkele kenmerken en anderen, oftewel 1%, hebben last van een echte narcistische persoonlijkheidsstoornis .
Het is belangrijk om te begrijpen dat het niet alleen familie-invloeden zijn die ons gedrag bepalen, maar dat ook de samenleving waarin we leven in deze zin een beslissende invloed heeft. De afgelopen jaren zijn we ook getuige geweest van een toename van de cultus van het Zelf en de voortdurende zoektocht naar goden Ik vind het leuk om ons ego en zelfrespect te versterken. In dit scenario worden met een alarmerende frequentie neo-narcisten gecreëerd.
Op één punt moeten we duidelijk zijn: narcisten zijn geen gelukkige mensen. Ze veroorzaken niet alleen lijden bij anderen, maar zijn zelf ook eeuwig ontevreden. Het zijn mensen die er elke dag wonen frustratie dat je altijd in het middelpunt van de belangstelling moet staan.
Geconfronteerd met de vraag of narcisten worden geboren of worden, weten we nu allemaal het antwoord. Laten we daarom proberen de nieuwe generaties correct op te voeden. Empathie, respect en altruïsme zullen altijd een uitstekende basis zijn om van uit te gaan.
