Stel je voor dat je over straat loopt terwijl je mandarijnen eet en je ineens in je handen zit met een heleboel schillen waar je graag vanaf wilt. Je realiseert je dat de prullenbak ver weg staat en kijkt automatisch naar de grond. Als je ziet dat er al afval ligt, wordt de kans groter dat je de schillen op de grond gooit; maar als alles schoon onder je voeten is, denk je waarschijnlijk tien keer na voordat je afval in de prullenbak gooit. Dit is wat de gebroken ramen-theorie verklaart.
De gebroken-ramen-theorie, ook wel bekend als de gebroken-glas-theorie, beweert dat onvolmaakte aspecten van de omgeving het gevoel opwekken dat de wet niet bestaat. In een situatie waarin er geen regelgeving is, is de kans op vandalisme dus groter.
Het gebroken ramen-experiment
De hoogleraar boeken en film voerden nog een minder bekend experiment uit. Dit bestond uit het achterlaten van twee auto's, één in een arme en conflictrijke buurt en de andere in een rijke en rustige omgeving.
Het resultaat is niet moeilijk voor te stellen. De auto die in de arme buurt stond was na een paar uur al in erbarmelijke staat, terwijl de auto die in de rijkere buurt stond nog in dezelfde staat verkeerde als toen hij daar werd geplaatst. Met dit resultaat is het gemakkelijk om te tekenen
Het onderzoek eindigde echter niet zo. Na een week was de auto die in de arme buurt was achtergelaten totaal vernield, terwijl de auto die in de rijke buurt was achtergelaten niet eens een schrammetje had. De geleerden besloten een kleine verandering door te voeren: ze braken het glas van de machine die in perfecte staat verkeerde. Het resultaat? De auto werd verkleind tot hetzelfde formaat als de auto die in de arme buurt werd aangetroffen.
De uiteindelijke conclusie was dat de oorzaak niet in de armoede ligt, maar in het feit dat de regels . Gebroken glas doet je denken dat alles is toegestaan. In deze situatie bevestigt en vermenigvuldigt elke schade die de machine lijdt het idee dat vandalisme onbeheersbaar wordt.
Gebroken ramen in de stad
De metro van New York was in de jaren tachtig de gevaarlijkste plek in de stad. Met de theorie van gebroken ramen als voorbeeld begonnen ze de elementen te repareren die het metrostation een gevoel van onzorgvuldigheid gaven. Het station werd schoongemaakt, graffiti werd verwijderd, passagiers kregen kaartjes en er werden pogingen ondernomen om diefstallen tegen te gaan. Het resultaat was dat de metro transformeerde in een veilige plek.
Gezien de in New York behaalde resultaten werd een nultolerantiebeleid gepromoot. Om deze reden werden alle overtredingen van de wet en de regels van coëxistentie verboden en werd geïnvesteerd in de netheid en orde van de gemeenschappen. Opnieuw waren de resultaten positief, wat leidde tot een opmerkelijke vermindering van de criminaliteit in de stad.
Het bewijs van gebroken ramen
De verwarring die de regels veroorzaken
Kleine tekortkomingen kunnen uitmonden in grote overtredingen die tot chaos leiden. Dit gebeurt niet alleen bij materiële zaken. Het is één
