Het is moeilijk te beschrijven Noem mij bij je naam druk in woorden alle emoties uit die ons opnieuw laten beleven. We gebruiken het werkwoord herbeleven omdat Noem mij bij je naam het is meer dan een film, het is een dialoog tussen onze innerlijke adolescent en ons Zelf; het is een ervaring, een nostalgische herinnering aan die idyllische zomers waaraan geen einde leek te komen. Een liefdesverklaring aan de menselijke natuur, aan het leven, aan de eenvoud, aan het lichaam, aan ervaringen, aan verlangen, aan eerste liefde.
Noem mij bij je naam van de Italiaanse regisseur Luca Guadagnino en met in de hoofdrollen Thimotée Chalamet en Armie Hammerl is een van de belangrijkste films van 2018. In première op Sundance Filmfestival het was te gast op verschillende festivals totdat het met vier nominaties bij de Oscars arriveerde en de titel van beste niet-originele scenario mee naar huis nam.
Het verhaal dat Guadagnino ons presenteert, verdoezelt het homo-thema om ons naar een veel intiemer en persoonlijker niveau te brengen, waardoor dit zomerse liefdesverhaal het onze wordt. In tegenstelling tot veel andere soortgelijke films Noem mij bij je naam het is geen melodrama, het is geen overdosis suiker, het is natuurlijkheid, schoonheid en emotie in zijn pure staat.
In een steeds meer ontmenselijkte wereld waar relaties tot stand komen via een scherm waar boeken niets anders zijn dan vergeten en stoffige ornamenten op de planken waar de cinema indruk op ons wil maken met zijn speciale effecten een wereld van zombies die in zeer lange rijen staan, gedreven door consumentisme een koude wereld die ontbreekt aan gevoelens van menselijkheid en zelfkritiek Noem mij bij je naam als een waterval van zoet en aangenaam water die ons doet ontwaken uit het kunstmatige paradijs waarin we leven, en ons herinnert aan wat ons menselijk maakt.
De Call Me by Your Name-ervaring
Elio is een jonge tiener die uit een Amerikaans, Italiaans, Frans en Joods gezin komt. Hij brengt zijn zomers door bij zijn ouders in een idyllisch huis in Noord-Italië, niet ver van het Gardameer. Zijn vader is hoogleraar archeologie aan de universiteit en elk jaar nodigt hij een van zijn studenten uit voor de zomer; en dus verwelkomt de familie Oliver, een Amerikaans-Joodse student. Er ontstaat een bijzondere medeplichtigheid tussen Elio en Oliver, die hen een intense zomer van zelfontdekking zal bezorgen.
Elio bevindt zich in een fase van volledig seksueel ontwaken en ontdekking van zijn lichaam. Het is precies door de ogen van Elio dat het verhaal zich ontwikkelt en in hem projecteert het publiek zichzelf. Elio is een andere jongeman die opgroeide in een multiculturele omgeving met beschaafde ouders en opgroeide tussen boeken en muziek waarvoor hij een bijzonder talent heeft. Hij is introvert en intelligent en is al expert in veel onderwerpen... behalve die over zijn gevoelens.
Noem mij bij je naam het is een oprechte en natuurlijke film die ons uitnodigt onze ervaring opnieuw te beleven, onszelf in Elio te herkennen en net zo veel naar Oliver te verlangen als hij dat wil. Een verlangen schaamteloos beschreven zonder bedrog; de auteur wil het niet goed maar echt schilderen. De magie van de eerste kussen, die waarin Elio nog steeds niet precies weet wat hij met zijn mond moet doen, de meest intieme scènes waarin hij, zonder te hoeven spreken, sensaties overbrengt waardoor we onszelf in hem kunnen zien.
De film is niet alleen een liefdesverhaal, maar een nooit eerder vertoonde beschrijving van verlangen van de eerste terugroepactie van de seksualiteit van de ontdekking van het lichaam dat het punt markeert waarop we niet meer terug kunnen keren uit onze kindertijd.
In het geval van Elio zal dit verlangen verward raken tussen de jonge Marzia en Oliver; het zal echter laatstgenoemde zijn die zijn verlangen omzet in iets meer. Ook al is het het hoofdonderwerp het onderwerp homoseksualiteit blijft vrijwel onopgemerkt het onderwerp wordt op een volkomen natuurlijke manier en zonder kunstgrepen behandeld, waardoor het een integraal onderdeel van het dagelijks leven wordt.
De lading sensaties zorgt ervoor dat we onze persoonlijke ervaringen herinneren. Het doet denken aan iets of iemand, een gevoel, een geur, een smaak. Het kijker hij houdt op zo te zijn en wordt deelnemer aan Elio's ervaring; je kunt het bijna aanraken, voelen en de film betreden.
Noem mij bij je naam transformeert de gebruikelijke passiviteit van de toeschouwer door hem volledig te betrekken bij een verhaal waarin niets bijzonders gebeurt en verstoken is van intriges
De magie van de zomer
Het verhaal speelt zich af in Italië tijdens de magische periode van de tienerzomer. Die zomers waarin niets er toe deed en de tijd leek stil te staan
Guadagnino hij wilde op een bepaalde plaats en op een bepaald tijdstip een verhaal vertellen waardoor we tijdens de twee uur kijken vergeten wat ons omringt. Het doet ons denken aan verre zomers waarin we nieuwe vrienden maakten, oude weer ontmoetten, ons voor het eerst lieten verrassen door de magie van de liefde, onze eerste sigaretten rookten of voor het eerst naar een discotheek gingen.
We beschouwen elk moment van Elio's zomer als het onze, in het besef dat er, net als aan alle zomers, een einde komt een vervaldatum voor alle liefdesverhalen die in vergelijkbare omstandigheden zijn geboren. Juist deze deadline gecombineerd met willekeur zorgt ervoor dat dit seizoen als een magisch moment wordt ervaren. De film laat ons het met al onze zintuigen waarnemen: de zon, de geur van koffie, het contact met een perzik, de magie van de vakantie, het water van een beekje.
Nee tegen stilte
Als Elio zijn gevoelens had verzwegen, als hij niet naar zijn wens had geluisterd, zou het verhaal niet hetzelfde zijn geweest. . Praten of sterven? Het is de constante vraag in de hele film. Maar Elio zal niet met twijfels blijven zitten: zonder al te veel te zeggen zal hij de stilte doorbreken . Soms geven we geen stem aan onze gevoelens, we verbergen onze identiteit om wie weet welke reden en Noem mij bij je naam het herinnert ons aan onze meest menselijke kant en nodigt ons uit om over onze gevoelens te praten.
Het speelt zich af in 1983, toen er nog niets bekend was over internet en de macht nog in de macht zat boeken er valt een nostalgische sfeer op, van de kleding tot de auto's. Het is een reis naar het verleden, naar de zomers waarin we de liefde van ons leven ontmoetten. Elio is een beschaafde jongen, maar negeert de dingen die er echt toe doen.
Het juiste en het onmisbare minimum zeggen is dit Noem mij bij je naam . Een film die erin slaagt het onzichtbare te schilderen en het onuitsprekelijke te zeggen zonder uitvluchten of vulgariteit, en de meest menselijke kant van onze soort naar voren brengt. Het is meer dan een film, het is een ervaring.
Noem mij bij jouw naam en ik noem jou bij de mijne
-Noem mij bij je naam-
