Kent u het Electra-complex?

De theorie van het Electra-complex werd voor het eerst geformuleerd door Carl Gustav Jung in een poging het beroemde Oedipuscomplex aan te passen aan vrouwen. Terwijl het Oedipuscomplex verwijst naar de soms enigszins obsessieve liefde die mannelijke kinderen voor hun moeder voelen, duidt het Electra-complex op hetzelfde soort liefde, maar in het geval van vrouwelijke dochters jegens hun moeder. vader .

Freud dacht dat, afhankelijk van hoe we onze seksuele impulsen tijdens de kindertijd beheersen en hoezeer ze worden onderdrukt, we tijdens de volwassenheid last kunnen krijgen van psychologische problemen. Volgens de vroege psychoanalyse bestaat dit complex dus niet alleen, maar lijkt het ook de hoofdoorzaak te zijn van veel op het eerste gezicht onverklaarbare stoornissen op volwassen leeftijd.

Het verhaal van Elektra

Wanneer Jung hij besloot zich te concentreren op het Oedipuscomplex om de vader-dochtervariant te ontdekken. Hij moest de Griekse mythologie verkennen om een ​​antwoord te vinden en een naam te geven die trouw was aan zijn beschrijving. Dankzij zijn onderzoek ontdekte hij het verhaal van Electra.

Volgens wat de Griekse mythologie ons vertelt, was Electra de dochter van Agamemnon en Clytemnestra. Dit laatste en er wordt gedacht dat haar minnaar ook haar man heeft vermoord bij zijn terugkeer uit de Trojaanse oorlog. Toen Elettra hoorde wat er was gebeurd, belde ze haar broer om hem haar moeder en haar minnaar te laten vermoorden.

Dit verhaal bracht Jung ertoe deze term te kiezen die hem het meest geschikt leek voor het complex dat hij had beschreven. Het is een complex dat zich ontwikkelt en manifesteert tussen de leeftijd van 3 en 6 jaar. Hoewel velen geloven dat het een leven lang meegaat, duurt het meestal zo'n twee tot drie jaar en verdwijnt dan weer.

Hoewel het Oedipus-complex en het Electra-complex erg op elkaar lijken vanwege de manier waarop ze werden geïdentificeerd, zijn ze in werkelijkheid heel verschillend.

Ook al lijkt het misschien een pathologisch complex, de meeste kinderen tonen een gehechtheid aan hun ouders . Dat wil niet zeggen dat het slecht is, hoewel je er wel mee om moet kunnen gaan om kinderen te helpen onafhankelijk van hun ouders als ze opgroeien.

Het Electra-complex

Het Electra-complex verschilt enigszins van het Oedipus-complex, omdat men denkt dat de gehechtheid van meisjes veel sterker is dan die van jongens. De meest interessante kenmerken van dit complex zijn:

Kleine meisjes ontwikkelen een sterk verlangen naar hun vader: een verlangen dat ze vervolgens uitstorten op andere mannen die dezelfde vaderlijke rol behouden. Man

Ze leven in voortdurende concurrentie met hun moeders: Meisjes zien dat hun vader tijd doorbrengt met hun moeder, ze beseffen dat ze een speciale band hebben en dit dwingt hen om met haar te concurreren om de aandacht van hun vader.

Ze ontwikkelen een bepaalde jaloezie richting de moeder: de moeder vertegenwoordigt concurrentie, die persoon die het object van de verlangens van haar dochter grijpt en weet dat ze op dit gebied grenzen heeft. Om deze reden voelt de dochter voortdurende jaloezie jegens haar moeder.

Dit zijn enkele kenmerken die kunnen wijzen op de aanwezigheid van dit complex. Wat is de reden hiervan, ondanks dit? Op het feit dat, zoals hij zei Freud het kleine meisje heeft de fase van seksuele ontwikkeling, de zogenaamde fallische fase, niet op bevredigende wijze doorstaan.

Het meest merkwaardige aspect van het Electra-complex is dat de meisjes zich in het begin dichter bij hun moeder voelen dan bij hun vader. . Het probleem ontstaat wanneer ze zich de verschillen tussen het mannelijke en het vrouwelijke geslacht realiseren. Ze erkennen dat hun vader anders is dan zij en hun moeder. Het is dan dat de rivaliteit met hun moeder begint en het concurrentievermogen om de genegenheid van de vader te verwerven, die persoon die zo anders is dan zij waardoor ze zich beschermd voelen en die autoriteit voor hen vertegenwoordigt.

Wat is het belangrijkste verschil tussen het Electra-complex en het Oedipus-complex? Dat kinderen die lijden aan het Oedipuscomplex zijn bang voor hun vader omdat ze hem zien als een persoon die superieur is aan hen. Om deze reden proberen ze het verlangen dat ze naar hun moeder voelen te verbergen, omdat ze niet ontdekt willen worden. Hetzelfde gebeurt niet met meisjes die een duidelijke rivaliteit met hun moeders opbouwen en niet bang zijn om ze onder ogen te zien.

Al deze situaties zijn heel normaal, maar alleen als ze niet te lang duren. Het probleem ontstaat wanneer de obsessie aanhoudt daarnaar wordt verder gezocht perfecte partner die zoveel mogelijk op de gewenste ouder lijkt . Om deze reden wil de vrouw, wanneer ze lijdt aan het Electra-complex, zich beschermd voelen, net als bij haar vader.

Dit complex dateert uit de oorsprong van de psychoanalyse, maar wordt tegenwoordig vanuit klinisch oogpunt niet zo belangrijk geacht als in de begindagen van deze discipline. Desondanks maakt het deel uit van de revolutie die de psychoanalyse vertegenwoordigde, die het belang van infantiele seksualiteit onderstreept en, nog belangrijker, de gevolgen van de emotionele banden die ontstaan ​​tijdens de eerste levensjaren.