Val terug in een depressie en begin opnieuw

Terugvallen in een depressie brengt een angstaanjagend gevoel van frustratie met zich mee, dat vaak verergerd wordt door een schuldgevoel. Statistische gegevens vertellen ons dat dit een veel voorkomende situatie is: ongeveer 80% van de patiënten die aan een depressieve stoornis hebben geleden, zal ergens in de komende tien jaar in deze afgrond terugvallen.

Deze realiteit heeft vooral impact in het geval van een aanhoudende depressieve stoornis (dysthymie). De symptomen van deze aandoening komen en gaan doorgaans jarenlang, variëren in intensiteit en duren minimaal twee maanden. Zoals we ons kunnen voorstellen, is de levenskwaliteit van deze persoon vermoeiend en complex.

Dit dwingt ons om ons bewust te worden van een heel specifiek feit: het ontbreekt ons nog steeds aan de noodzakelijke hulpmiddelen om met stemmingsstoornissen om te gaan. Een van de tekortkomingen die we het meest waarnemen is de sociale tekortkoming, die bijvoorbeeld een rol speelt bij het gebrek aan echte en specifieke informatie over deze klinische realiteit.

Er wordt nog steeds aangenomen dat depressie synoniem is met zwakte en gebrek aan karakter. Op de een of andere manier blijven we een negatief stereotype over psychische stoornissen met ons meedragen. Aan de andere kant is er nog een ander belangrijk element waar medische instellingen meer rekening mee moeten houden: het voorkomen van het risico om terug te vallen in een depressie.

Vaarwel verdriet.

Goedemorgen verdriet.

Je staat geschreven in de lijnen van het plafond.

Je bent geschreven in de ogen waar ik van houd (…)

-Paul Eluard-

Terugvallen in een depressie: wat gaat er mis?

Depressie is een aandoening die een aanpak vereist met gevolgen op de middellange tot lange termijn . Wees ontslagen na medicamenteuze behandeling of als de psychotherapiesessies eenmaal zijn afgerond, betekent dit niets meer dan dat je een hangslot op deze aandoening hebt gezet. Het zal bij ons aan de deur blijven kloppen. Depressie verdwijnt over het algemeen niet zonder rigide interventie, zonder het verlangen van de patiënt naar verbetering of de intelligente steun van de sociale context. In die zin helpen medicijnen, maar genezen ze niet.

Ondanks de klinische verbeteringen Vaak hebben veel patiënten nog zogenaamde restklachten. Wat is dit verkapte bewijs dat ons misschien op een oplossing zou kunnen wijzen? Een onderzoek uit 2011 door de Universiteit van Dublin naar de incidentie en het beloop van depressie gaf het volgende aan:

• Ten eerste zijn er de cognitieve restsymptomen. Dit zijn negatieve gedachten, houdingen en patronen die patiënten in stand houden en die volledig herstel van de psychische stoornis bemoeilijken. Het gebrek aan aandacht, de moeilijkheid om de woorden te vinden, de complexiteit van de beslissingen nemen en mentale vertraging.

Aan de andere kant zijn er resterende lichamelijke klachtenzoals gebrek aan energie en slaapstoornissen.

Onze mentale benadering vergroot het risico op terugval

Wanneer we terugvallen in een depressie, weten we heel goed wat ons te wachten staat: bepaalde behandelingen opnieuw moeten ondergaan, een specialist raadplegen, enz. We moeten er echter heel duidelijk over zijn in plaats van opnieuw te beginnen, zou het erom gaan verder te gaan waar we gebleven waren.

In een onderzoek van de Universiteit van Toronto door dokter Norman A. Farbher wordt het idee geopperd dat de gevolgen vooral te wijten zijn aan onze manier van denken. Als we ons blijven verschuilen achter impotentie, nemen de kansen toe om iemand te vermaken kritische zelfpraat en negatief, evenals het risico om in een nieuwe vorm van depressie te vervallen.

Het is belangrijk om te onthouden dat dit soort mentale benadering bijna hetzelfde is als de zee ingaan met een vlot vol gaten. Negatief en invaliderend denken dompelt ons onder, put ons uit, overweldigt ons en zorgt ervoor dat we niet in staat zijn originele ideeën te ontwikkelen die nuttig en geldig zijn voor het navigeren door de zee van het leven. Deze interne dialoog kan ons er zelfs van overtuigen dat we niet kunnen zwemmen. Tegelijkertijd is het gebruikelijk dat deze cognitieve symptomen uiteindelijk gevolgen hebben op somatisch niveau: we voelen ons energieloos, uitgeput door spierpijn en slaapstoornissen...

Cognitieve therapie gebaseerd op volledige aandacht

De terugval van een depressie vereist noodzakelijkerwijs de hulp van een deskundige. Het heeft geen zin om te laten zien dat er niets gebeurt, dat ook al voelen we ons van binnen gefrustreerd en verslagen, we er nog steeds in slagen om te werken, te glimlachen als iedereen lacht, en naar bed te gaan met de wens om ons de volgende dag beter te voelen. Dit kan helpen, maar is niet voldoende.

Er zijn veel mensen die deze realiteit uit de eerste hand ervaren zonder om hulp te vragen. Anderen geven, ondanks het ondergaan van psychotherapie, er uiteindelijk tussen de eerste en de zesde maand mee op. Het is niet ideaal. Als we deze aandoening willen aanpakken en, nog belangrijker, als we terugval willen voorkomen Cognitieve therapie voor depressie gebaseerd op volledige aandacht is een van de meest effectieve.

Conclusies: cognitieve therapie om te voorkomen dat je terugvalt in een depressie

Studies zoals die uitgevoerd door dokter John D-Teasdale, hoofd onderzoek aan de Universiteit van Oxford en vervolgens aan de afdeling Cognition and Neuroscience in Cambridge, richten zich op de voordelen van deze therapeutische aanpak.

Patiënten die lijden aan ten minste drie recidieven ze laten niet alleen een verbetering zien, maar zelfs de verwerving van geldige strategieën om de negatieve interne dialoog te verminderen per controle over je gedachten en om positieve levensstijlgewoonten te behouden waarmee nieuwe terugvallen kunnen worden voorkomen. Het aanpakken van deze mentale en emotionele uitdagingen ligt in onze handen; als we besloten hebben ons beter te voelen, laten we ons dan laten leiden door een gevoel van verantwoordelijkheid en vastberadenheid. Het is het proberen waard.