Angst voor katten of ailurofobie: oorzaken en behandeling

Mysterieus, intelligent, attent, behendig en altijd omgeven door een elegante en enigmatische uitstraling. Katachtigen zijn de hoofdrolspelers van legendes en zelfs klassieke horrorverhalen De zwarte kat Van Edgar Allan Poe. De angst voor katten is voor sommigen van ons gemotiveerd en reëel; het is een fobie die beperkend kan zijn in een wereld die van deze wezens houdt.

Praten over fobieën betekent het betreden van een alledaagse maar tegelijkertijd bijzondere wereld. Het is een van de meest voorkomende psychiatrische stoornissen: ieder van ons heeft min of meer te maken met onze eigen irrationele angst, die ons leven ingewikkelder kan maken. Een typisch aspect van deze aandoening is de bekende moeilijkheid om de oorsprong van deze angst te achterhalen.

In 1914 het tijdschrift Amerikaans tijdschrift voor psychologie publiceerde het beroemde genetische onderzoek naar angst van de Amerikaanse psycholoog G. Stanley Hall. Hij had 136 fobieën geïdentificeerd, een lijst die nu veel langer is geworden.

Het referentiepunt voor de studie van ailurofobie of angst voor katten was de Amerikaanse neuroloog Silas Weir Mitchell die in 1902 zoveel mogelijk informatie begon te verzamelen over deze fobie, waardoor we deze beter kunnen begrijpen.

Angst voor katten: waar bestaat het uit en wat is de oorzaak?

In 1791 oordeelde een rechter in de stad Plymouth een kat schuldig aan de dood van een baby. Het dier onder bevel van een heks had – volgens de zin – de adem van het kind geabsorbeerd. Dit waren uiteraard tijden van obscurantisme en fanatisme waarin het idee van de katachtige met het kwaad werd geassocieerd.

Volgens sommige theorieën Irrationele angsten worden vaak aangewakkerd door atavistische angsten die de mens sinds de oudheid hebben vergezeld . Misschien heeft de angst voor katten deze oorsprong. Terugkerend naar de wetenschap had de neuroloog Silas Weir Mitchell precieze kenmerken van deze fobie geïdentificeerd.

Om te beginnen leidt kattenfobie er niet toe dat je op dezelfde manier reageert op andere katten. Met andere woorden de afkeer strekt zich niet uit tot lynxen, tijgers, leeuwen, enz. Degenen die lijden aan ailurofobie kunnen een dierentuin bezoeken en zich zelfs tot deze dieren aangetrokken voelen. Hij kan echter niet dezelfde kamer betreden als een kat.

In sommige gevallen kan alleen al het idee aanleiding geven tot een paniekaanval zelfs als het dier in een andere kamer is opgesloten om de fobische persoon niet bang te maken.

Hoe manifesteert deze fobie zich?

Fobieën kunnen zich op verschillende manieren en met variabele intensiteit manifesteren. Over het algemeen kunnen er echter enkele gemeenschappelijke kenmerken worden geïdentificeerd.

Emotionele reacties

• Afkeer of afkeer van katten.
• Angst kan je ervan weerhouden familie en vrienden te bezoeken die katten hebben.
• De angst is intens en verlamt de persoon vaak.
• Het is gebruikelijk dat de fobische persoon dit ervaart woede door te zien dat anderen zijn angst of angst niet begrijpen.

Cognitieve reacties (gedachten)

• Onvermogen om aan iets anders te denken in de aanwezigheid van een kat. Er wordt uitsluitend aandacht besteed aan het dier.

• Gedachten kunnen paranoïde worden als je je de vele situaties voorstelt die een kat kan tegenkomen. Op de stoep lopen of het huis van een vreemde binnengaan kan een ervaring vol angst worden.

• In sommige gevallen is het voldoende om een ​​miauw vanaf de straat te horen om te vrezen dat u in contact komt met het dier.

Fysiologische symptomen

• Tachycardie duizeligheid zweten.
• Pijn op de borst, gevoel van verstikking.
• Buikpijn.
• Paniekaanvallen zijn een mogelijke reactie.

Wat zijn de oorzaken van angst voor katten?

De oorsprong van fobieën kan niet-specifiek zijn, wat betekent dat het niet altijd gemakkelijk is om te identificeren wat hen motiveert of voedt. In het geval van ailurofobie kunnen we echter enkele triggerende factoren identificeren:

Negatieve ervaringen met katten. Als je als kind door een kat bent gekrabd of gebeten, kan dit leiden tot: traumatische herinnering .

• In sommige gevallen afkeer van dieren wordt overgedragen van ouder op kind . Het is voldoende dat de vader of moeder afkeer jegens katten toont om dezelfde fobie bij het kind te veroorzaken.

• In de meeste gevallen angst ontstaat zonder een specifieke trigger.

Hoe wordt angst voor katten genezen?

Elke fobie is het gevolg van angst. In deze situatie zijn irrationele angsten, vervormde gedachten, ongecontroleerde emoties en gedragingen die buiten onze controle liggen gemengd. Als ailurofobie het dagelijks leven gaat beperken het is het beste om specialistische hulp te zoeken .

Blootstellingstherapie . De persoon wordt benaderd met de angstwekkende stimulus (de kat) en er wordt actie ondernomen op zijn cognitieve en emotionele reacties.

Cognitieve gedragstherapiehet is het meest geschikt voor het opzetten van een correct beheer van fobieën. Dankzij dit kunnen we onaangepaste gedachten identificeren, emoties reguleren en passender gedrag integreren.

• Zelfs de ontspannings- en ademhalingstechnieken ze zijn erg handig.

Kortom, hoewel deze aandoening niet zo uitgebreid is als de angst voor honden, kan het beperkend zijn. De kat is een gemeenschappelijke huurder van onze huizen en straten: het behandelen van angst zorgt voor een beter leven.