Rouw bij mensen met een verstandelijke beperking

Rouw bij mensen met een verstandelijke beperking is een gebeurtenis die met grote delicatesse moet worden behandeld. Ouders van gehandicapte kinderen hebben vaak een prangende vraag: hoe zal ons kind reageren als wij overlijden?

In het artikel van vandaag proberen we te begrijpen hoe het wordt verwerkt rouw bij mensen met een verstandelijke beperking. Wat kunnen we doen om hen te helpen op zo’n moeilijk moment in hun leven?

De geboorte van een kind met een verstandelijke beperking heeft een bepaalde impact binnen het gezin. De gebeurtenis werd als onverwacht vreemd en overweldigend ervaren. Naarmate de jaren verstrijken, wordt de behoefte aan middelen en ondersteuning steeds groter. In feite zijn gezinnen vaak niet bereid te reageren op de behoeften van gezinnen een gehandicapt kind.

Het is normaal dat er verschillende vragen rijzen over hoe u met verschillende aspecten van het dagelijks leven kunt omgaan. Vooral de communicatie van slecht nieuws is een van deze aspecten. De meest gestelde vragen zijn: Wat zal er met onze zoon gebeuren als we er niet meer zijn? Hoe zal hij dit nieuws opvatten? Hoe wordt rouw ervaren bij mensen met een verstandelijke beperking?

De verschillende stadia en soorten rouw

De meeste geleerden zijn het erover eens dat het rouwproces verschillende fasen omvat. Rouw bij mensen met een verstandelijke beperking is niet anders: dat geldt ook voor mensen met een beperking worden geconfronteerd met dezelfde stadia van verlies . Deze variëren van de initiële impact tot het definitieve herstel of de chroniciteit van het probleem. Het is dus mogelijk om ze op vier verschillende momenten samen te vatten:

Eerste impact: schokverbijstering.De belangrijkste symptomen zijn ontkenning, ongeloof en paniek wanneer ze met de situatie worden geconfronteerd.

Woede en schuldgevoel.Deze fase wordt gekenmerkt door ideeën van zelfstraf, gevoelens van woede, de zoektocht naar een dader en een neiging tot isolatie.

Desorganisatie van de wereld, wanhoop en afsluiting in jezelf.Het is een fase van weerstand tegen het normale leven die leidt tot een gevoel van zwakte en een duidelijke neiging tot isolatie.

Bevestiging en acceptatie van de werkelijkheid:de persoon keert terug naar het leven en herwint de hoop. Zelfs als er concrete data zijn (zoals een jubileum of andere belangrijke data) die ervoor kunnen zorgen dat de pijn weer de kop opsteekt, kan de persoon nog steeds de realiteit onder ogen zien. Dit gebeurt dankzij de voorgaande fasen waarin het plaatsvond verwerken van het verlies .

Wat betreft de soorten rouw kunnen twee basisreacties worden onderscheiden : normaal en pathologisch. De fundamentele elementen die hen onderscheiden zijn de intensiteit, de duur en de mate van invloed van de symptomen op het dagelijks leven.

Rouw met een normaal of pathologisch beloop

Normaal verdriet wordt als voorbij beschouwd wanneer de persoon de laatste fase van het proces bereikt. Dat wil zeggen, wanneer hij de voorgaande fasen met succes heeft afgerond. Op deze manier zal hij de emotionele stabiliteit kunnen herstellen die hem in staat stelt andere problemen het hoofd te bieden. Integendeel pathologische rouw kan twee vormen aannemen:

Ingewikkeld of onopgelost: wanneer de persoon gevangen zit in een van de fasen van het proces.Hierdoor ervaart hij het verlies intens of juist zonder enige intensiteit, alsof hij onder narcose is.

Psychiatrische rouw:waarin symptomen worden geactiveerd die verenigbaar zijn met een mogelijke diagnose van een psychiatrische stoornis.

Rouw bij mensen met een verstandelijke beperking kent precies dezelfde fases. Het hersteltraject omvat de overgang van de initiële impact naar de acceptatie of chroniciteit van het probleem.

Omgaan met rouw bij mensen met een verstandelijke beperking

Er zijn specifieke acties die de oriëntatie en het omgaan met verdriet en wanhoop na een sterfgeval bevorderen. Door een aantal criteria te volgen, is het mogelijk deze emoties te helpen kanaliseren. niveau van een verstandelijke beperking .

Een van deze criteria, de proactieve aanpak, biedt de volgende actiemodellen:

Wanneer en hoe het nieuws communiceren?Ook al kan het pijnlijk en moeilijk zijn, het is beter om de informatie zo snel mogelijk te geven. Het ideaal is om het op een eenvoudige manier te doen, met weinig woorden en in gemakkelijk te begrijpen taal.

Het is raadzaam om de persoon te motiveren om vragen te stellen Praat met haar en uit uw bezorgdheid voor wat hij voelt. Maar altijd zonder angst om de naam te noemen van de persoon die zojuist is overleden.

Andere nuttige acties om rouw te helpen beheersen

Help enkele symptomen te herkenneninherent aan het rouwproces dat met de tijd zal verdwijnen.

Stel voor om enkele herinneringen te bewaren (foto's, brieven...).Het kan handig zijn om een ​​album of een herinneringsbox te maken waarmee je bepaalde momenten opnieuw kunt beleven.

• Wanneer er een sterfgeval plaatsvindt in de familie het is belangrijk dat ook mensen met een verstandelijke beperking deelnemen aan de betreffende ceremonies. Op deze manier kunnen ze uit de eerste hand anticiperen op de gebeurtenissen die hen zullen beïnvloeden.

• Ervoor zorgen dat de persoon met een verstandelijke beperking voer uw dagelijkse activiteiten normaal uit.

Een van de grootste zorgen van gezinnen met gehandicapten betreft hun toekomst als hun ouders er niet meer zijn. Wie zal voor hen zorgen? Zullen ze met rust gelaten worden? Helaas zijn dit vragen die niemand kan beantwoorden. Maar het is mogelijk om te anticiperen op enkele belangrijke beslissingen om te voorkomen dat de verantwoordelijkheid op anderen wordt afgewenteld.

Onmiddellijke informatie over wat er is gebeurd en persoonlijke aandacht helpen het verdriet bij mensen met een verstandelijke beperking te beheersen.