Vandaag, na onze korte en hartelijke ontmoeting, herinnerde ik me opnieuw dat ik niet langer van je hou. We zijn alles kwijt wat ons speciaal maakte. DE jij kust bij het rode licht de aanraking van onze handen terwijl we samen liepen die knuffels toen we elkaar weer vonden...
Alles waardoor we samen een betere wereld konden bouwen, is nu verdwenen . Wat wij tweeën hadden gedacht en voor ons tweeën. Wat we dachten te kunnen overwinnen… In werkelijkheid is dit wat er nu over onze schouders meekijkt om ons eraan te herinneren dat we er niet toe in staat waren.
Even vergat ik bijna wat er gebeurde. Op dit moment keer ik terug om na te denken en dat besef ik we zijn niet langer één, we zijn slechts twee . De getallen tellen niet op en creëren de magie van het doorzien van het één door het ander. Niet meer. Toch worstelt mijn geest nog steeds om aan dit idee te wennen en probeert mijn dagen te verzoeten met herinneringen aan de tijd dat we gelukkig waren...
Zelfs als ik mezelf valstrikken zet, hou ik niet meer van je. Ons verhaal heeft zijn eigen einde geschetst. Ik had geen wil meer om te blijven vechten voor iets dat misschien niet voor ons was . Je was niet in staat om in mij de glimlach die ik in jou weerspiegeld wilde zien. Ik hou niet meer van je omdat je niet meer in mijn verhaal past. Ik hou niet meer van je omdat... Nee, ik hou niet meer van je.
Elke ervaring heeft zijn moment
Als we weer verbinding maken met blikken en lachen om iets dat alleen wij tweeën begrijpen; als de taal van onze gebaren een rol speelt of als we ons iets herinneren dat we hebben meegemaakt... Misschien vergeet ik het op deze momenten. Het kan zijn dat ik aarzel en moet terugkeren naar de realiteit om te accepteren dat alles wat we hebben meegemaakt zijn moment heeft gehad .
De verleden hij had zijn kans en het werd geen geschiedenis. We waren een verhaal dat voorbijging dat we met passie leefden zonder na te denken over alle liefde die we voor elkaar voelden . De tijd gaf ons geen uitstel om alles te beseffen wat voor ons verscheen. Hij liet ons zowel het goede als het slechte 100% ervaren en daarom hou ik niet meer van je.
We zullen elkaar blijven ontmoeten, we zullen momenten blijven delen, maar ze zullen niet alleen de onze zijn . Ze zullen niet langer vol zijn Liefde en magie. Ze zullen geen deel uitmaken van het pad dat we zijn ingeslagen naar iets beters. Ze zullen niet langer een essentieel onderdeel van mijn leven zijn. Ze zullen in mijn geheugen verloren gaan of ze zullen zich voegen bij alles wat we hebben meegemaakt maar wat niet langer essentieel is. Want ook al vergeet ik het soms, ik hou niet meer van je.
Ik hou niet meer van je. Ik hou niet meer van je...
Tijd om te zeggen Ik houd van jou wij hebben het achter ons gelaten. De momenten die een ik hou van jou verdienden zijn verdwenen, evenals de gebaren die een ik hou van jou riepen zonder de lippen te bewegen . Het enige dat overblijft zijn de hartelijke kussen en vriendelijke groeten die je aan iedereen kunt geven als er niet eens een greintje gevoel naar boven komt.
Toen we elkaar ontmoetten, vergat ik bijna dat ik niet meer van je hou... Maar toen je me vertelde dat je met iemand anders naast je loopt Ik besefte dat die kussen nu tot andere lippen behoren . Ik was het bijna vergeten, maar nee, ik hou niet meer van je.
Ora Ik wil gewoon dat je gelukkig bent. In de tussentijd blijf ik bij het kleine van jou dat nog steeds bij mij hoort . Met wat we onszelf willen geven met het verzwakte licht dat in je ogen zit als je naar mij kijkt, ben ik hier blij mee. Want zelfs zonder de meester van jou te zijn, hou ik van je, soms vergeet ik dat ik niet langer van je hou...
