Een marathon lopen, een mentalisatie-uitdaging

Sport vergt vanaf een bepaald moment zowel een grote psychologische als fysieke inspanning. De confrontatie met een rivaal, individueel of als team, vergt mentaliseren, inspanning, voorbereiding en training, ongeacht de discipline. Zonder deze ingrediënten kan persoonlijk succes onbereikbaar worden. Vandaag concentreren wij ons op belang van dit psychologische element voor het lopen van een marathon.

Om een ​​professioneel of persoonlijk sportief doel te bereiken is het noodzakelijk om rekening te houden met de psychologische dimensie. Je concentreren en je hoofd voorbereiden op een wedstrijd is essentieel. Vooral als sport wordt gezien als een uitdaging tegen jezelf, de slechtst mogelijke rivaal met al zijn beperkingen en angsten. Mentaliseren speelt een fundamentele rol en daarom moeten we dit beter leren kennen.

Mentale en psychologische training

De belangrijkste atletieksport is waarschijnlijk de marathon. In deze sportdiscipline speelt de psychologische component een fundamentele rol. En het blijkt al in de voorbereiding wanneer de dagen worden gekenmerkt door kilometers die zijn afgelegd in gezelschap van min of meer hevige pijn.

Marathonlopers die strijden om de overwinning blijven herhalen dat de echte uitdaging het trainen voor de race is . De 42 km van de marathon verbergen uiteraard veel valkuilen en drijven de capaciteiten van elke deelnemer tot het uiterste.

Fysieke training gaat gepaard met een veerkracht training . Momenten waarop de verleiding om te vertrekken erg groot is. Momenten waarin de loper zich afvraagt: Wat doe ik hier alleen en heb ik last als ik rustig thuis een boek kan blijven lezen…. Of in het geval van professionals: Maar was het niet beter om een ​​andere baan te kiezen?

Als je wilt

Emil Zatopek

Een andere belangrijke psychologische factor, naast de factor die je in staat stelt pijn en vermoeidheid te overwinnen, betreft de angst overwinnen . Die nervositeit die optreedt in de dagen vóór de wedstrijd en die de atleet ertoe aanzet de voedingsroutine en de zeer zware dagelijkse trainingssessies met uiterste vastberadenheid te volgen.

De marathonloper weet dat het onwaarschijnlijk is dat hij zijn tijden de afgelopen dagen zal verbeteren maar hij kan alles verliezen door een beetje griepje of een virus . Net als de vertrekdatum nadert en het volume aan trainingskilometers afneemt, neemt de angst toe dat er iets mis kan gaan.

Deze buitengewone atleten weten dat de beslissing om een ​​marathon te lopen altijd met een koel hoofd moet worden genomen. Het moet aan het einde komen van een lang proces waarin lichaam en geest voldoende zijn voorbereid. Klaarkomen voor de race heeft zelfs voor professionals een enorme impact op organisch niveau. Het zou werkelijk waanzin zijn om te besluiten een marathon te lopen zonder minstens twee jaar voorbereiding op het gebied van voedingstraining en wedstrijden op kortere afstanden. Het is noodzakelijk om een ​​solide fysieke en mentale basis op te bouwen voordat je tot de laatste voorbereiding komt, d.w.z. 3-4 maanden vóór de dag van de race.

Tijdens de race kruist de marathonloper er meerdere emotionele toestanden . En juist hier laat het lichaam al zijn fysieke en mentale grenzen zien door tot het uiterste te gaan. Het is een discipline waar niet lichtvaardig mee omgegaan kan worden en die een hoge mate van mentaliseren vereist.

Een marathon lopen en de 6 mentale fases

Bij het lopen van een marathon zijn er zes verschillende fases:

Euforie: vindt plaats vóór de start van de wedstrijd en tijdens de eerste kilometers. Het wordt gekenmerkt door nervositeit vóór de race. Vreugdevolle gedachten vermengen zich met andere die enige twijfel weerspiegelen. In ieder geval moet het lichaam uitgerust op de proef aankomen en de geest klaar zijn om kilometers te verslinden. Mededeling: komt tevoorschijn tussen ongeveer de 6e en 15e kilometer. Veel hardlopers zijn druk in gesprek met collega’s. Er is een neiging om het tempo te versnellen, afhankelijk van de stemming van het publiek, wat voortijdige uitputting kan veroorzaken. Overgang: van de 16e tot de 23e kilometer. Het is een psychologisch neutrale fase. De meeste hardlopers dwingen hun geest om gefocust te blijven op het tempo van hun pas. Latentie: tussen de 24e en de 31e. Hier begint de marathon. De atleet begint het gewicht van de race en het fysieke en mentale lijden te voelen. De angst om de race te willen beëindigen ontstaat. Het verlangen om te rennen begint te verdwijnen en het mentaliseren hapert. Lijden: van 32e tot 42e. De marathonloper nadert zijn gevaarlijke grens, het grootste obstakel. Specialisten noemen dit het moment waarop de atleet, als gevolg van de uitputting van de glycogeenreserves, vet als belangrijkste onderdeel begint te gebruiken bron van energie om de spieren te voeden. Extase aan het einde van zijn carrière: treedt op in de laatste meters. De atleet krijgt de zekerheid dat hij dat doel zal bereiken dat een paar honderd meter eerder nog heel ver weg leek.

Fasen van mentaliseren bij het lopen van een marathon

Als je de sensaties die tijdens de 6 fasen van de race ontstaan ​​kunt herkennen en beheersen, kun je een goede marathon lopen.

Euforie: houd er rekening mee dat na de eerste adrenalinekick vermoeidheid zal optreden. Als je dit duidelijk hebt, ga je de strategieën toepassen om dit gevoel te beheersen, dat de hele race in gevaar zou kunnen brengen.

Mededeling:je zult moeten sensaties herkennen waardoor u het tempo zult verhogen. Publieke steun bijvoorbeeld. Handel met je hoofd en laat je niet meeslepen door emoties. Dit is van cruciaal belang om het mentalisatieproces te faciliteren.

Overgang: u zult zich op uw gemak voelen. In deze fase is het essentieel dat je niet ontspant en het ritme vasthoudt.

Latentie: het is een van de slechtste momenten van de race. Meestal overheersen negatieve gedachten, dus je zult moeten proberen optimistisch te zijn: ik had verwacht dat het zo zou zijn, het is gewoon weer een fase van de rustige race die voorbij zal gaan. In dit stadium zal het lopen van andere marathons je een voorsprong geven.

Lijden: denk niet aan de finish, want die lijkt heel ver weg en zelfs onbereikbaar. Breng uw doelen dichterbij door ze naar de volgende kilometer te verplaatsen. Jouw motivatie is het aftrekken van meters.

Laatste extase van de race: u zult een adrenalinestoot opmerken die, ondanks de vermoeidheid, dicht bij het aanvankelijke gevoel van vreugde ligt.

Anticipeer op de gevolgen

Het is noodzakelijk om deze emotionele gebeurtenissen die zich tijdens de race voordoen, te beheersen en pessimisme te veroorzaken en je ertoe aan te zetten het mentaliseren op te geven . Deze psychologische training zal ruim van tevoren moeten beginnen.

Tijdens de voorbereiding kom je in mentale situaties terecht die vergelijkbaar zijn met die van de daadwerkelijke marathon. Dit kan gebeuren dankzij de som van training en serie met hoge intensiteit doorgaans zeer langdurig.

Deze series zullen je ook helpen om het tempo in te schatten dat tijdens de wedstrijd moet worden aangehouden . Zo leer je het juiste tempo herkennen dat je de eerste kilometers niet mag overschrijden. Vanaf de 30e zal het verworven ritme de compensatie helpen, waardoor je ondanks de vermoeidheid snel gaat.

Tenslotte zul je er veel belang aan moeten hechten interne dialoog . Veel atleten falen bij het genereren en aanwakkeren van zelfdestructieve boodschappen: het is het niet waard. Al die uren trainen en nu sta ik laatste. Deze berichten zijn de echo van vermoeidheid in onze geest. Als je lichaam pijn begint te voelen, zal je geest defaitistische gedachten voeden naarmate de kilometers verstrijken.

Mentaliseren leren gebruiken is de beste manier om complexe en lastige uitdagingen zoals een marathon het hoofd te bieden en te overwinnen.