Het karakteristieke element van een schizoaffectieve stoornis is de aanwezigheid van symptomen van schizofrenie, samen met symptomen van stemmingsstoornissen.
Ondanks de veranderende aard van diagnoses blijft de beste diagnose voor patiënten bij wie het klinische syndroom vertekend zou kunnen zijn als alleen schizofrenie of alleen stemmingsstoornissen in aanmerking zouden worden genomen.
Geschiedenis van schizoaffectieve stoornis
George H. Kirby in 1913 en August Hoch in 1921 beschreven patiënten met gemengde symptomen van schizofrenie en affectieve (of stemmings)stoornissen. Omdat deze patiënten het verslechterende proces van vroege dementie niet hadden gevolgd, classificeerden Kirby en Hoch hen in de groep van manisch-depressieve psychosen van de Emil Kraepelin .
In 1933 Jacob Kasanin introduceerde de term schizoaffectieve stoornis om een stoornis met schizofrene symptomen en symptomen van stemmingsstoornissen aan te duiden . Patiënten met deze aandoening werden ook gekenmerkt door een abrupt begin van symptomen die vaak in de adolescentie optraden.
Patiënten hadden vroeger een goed niveau van functioneren vaak ging een specifieke stressor aan het begin van de symptomen vooraf. De familiegeschiedenis van deze patiënten werd doorgaans gekenmerkt door een stemmingsstoornis.
Rond 1970 zorgden twee gebeurtenissen voor een verandering in de kijk op schizoaffectieve stoornis : we gingen het zien als een variant van schizofrenie naar een stemmingsstoornis . De eerste van deze twee feiten was dat lithiumcarbonaat zijn effectiviteit en specificiteit voor bipolaire stoornissen en voor sommige gevallen van deze stoornis aantoonde.
Ten tweede heeft een gezamenlijk onderzoek in de Verenigde Staten en Groot-Brittannië aangetoond dat de verandering in het aantal patiënten dat in deze twee landen als schizofreen wordt geclassificeerd het resultaat was van een trend. In de Verenigde Staten werd er meer belang aan gehecht aanwezigheid van symptomen psychotica als diagnostisch criterium voor schizofrenie .
Hoe wordt een schizoaffectieve stoornis gediagnosticeerd?
Aangezien de diagnostische concepten schizofrenie en stemmingsstoornissen zijn opgenomen in het concept van schizoaffectieve stoornis de evolutie van de criteria voor deze stoornis weerspiegelt ook de evolutie van de criteria van de andere twee, zoals we al hebben aangegeven.
Het belangrijkste criterium dat moet optreden is dat de patiënt moet voldoen aan de eisen van a (de persoon is vol energie, slaapt nauwelijks, voert grote plannen uit of geeft veel uit, enz.) (waanvoorstellingen, hallucinaties, enz.).
Symptomen van stemmingsstoornissen moeten ook aanwezig zijn als een substantieel onderdeel van de actieve of resterende fase van psychotische episoden . De DSM ( Diagnostische en statistische handleiding voor psychische stoornissen ) kunt u ook opgeven of de schizoaffectieve stoornis van het type is bipolair de depressieve.
Een patiënt wordt geclassificeerd als lijdend aan een bipolaire schizoaffectieve stoornis als de episode die heeft plaatsgevonden van een gemengd manisch type is
Criteria waaraan een persoon moet voldoen om de diagnose schizoaffectieve stoornis te krijgen
Volgens de DSM-IV ( Diagnostisch en statistisch handboek voor psychische stoornissen IV ) de criteria waaraan een persoon moet voldoen om de diagnose schizoaffectieve stoornis te krijgen, zijn de volgende:
A. Een ononderbroken ziekteperiode waarin een episode van ernstige depressie van manie of vermengd met de symptomen die de
B. Ideeën ontstonden tijdens dezelfde ziekteperiode
C. Symptomen die voldoen aan de criteria voor een stemmingsepisode zijn aanwezig gedurende een substantieel deel van de totale duur van de actieve en resterende fasen van de klinische ziekte.
Hoe manifesteert een schizoaffectieve stoornis zich?
De tekenen en symptomen van deze stoornis zijn die van schizofrenie, manische episodes en depressieve stoornissen . Symptomen van schizofrenie en stemmingsstoornissen kunnen samen of in verschillende stadia voorkomen.
Het beloop is variabel: er kunnen cycli voorkomen waarin de symptomen van de persoon verbeteren en verslechteren, totdat hij of zij een progressieve verslechtering ervaart. Veel onderzoekers en artsen hebben gespeculeerd over stemmingsincongruente psychotische symptomen. De psychotische inhoud (hallucinaties of wanen) komt niet overeen met de stemming van de proefpersoon .
In het algemeen de aanwezigheid van deze symptomen bij een stemmingsstoornis is een waarschijnlijke indicator voor een onjuiste prognose.
Symptomen van schizoaffectieve stoornis
Zoals we eerder zeiden de symptomen van deze aandoening zijn dezelfde als die van depressie manie
Symptomen van depressie
- Gewichtsverlies of -winst.
- Weinig eetlust.
- Gebrek aan energie.
- Verlies van interesse in plezierige activiteiten.
- Je hopeloos of van weinig waarde voelen.
- Schuldgevoelens.
- Weinig of te veel slapen.
- Onvermogen om na te denken of zich te concentreren.
- Gedachten aan de dood of zelfmoord.
Symptomen van manie
- Weinig behoefte aan slaap.
- Agitatie.
- Opgeblazen gevoel van eigenwaarde.
- Laat je gemakkelijk afleiden.
- Verhoogde sociale, werk- of seksuele activiteit.
- Gevaarlijk of zelfdestructief gedrag.
- Denk snel na.
- Spreek snel.
Symptomen van schizofrenie
- Hallucinaties.
- Wanen.
- Ongeorganiseerd denken.
- Vreemd of ongewoon gedrag.
- Langzame bewegingen of immobiliteit.
- Weinig motivatie.
- Taalproblemen.
Heeft middelenmisbruik invloed op het ontstaan van een schizoaffectieve stoornis?
Het is moeilijk te bewijzen dat er een duidelijk verband bestaat tussen drugsgebruik en de ontwikkeling van psychotische stoornissen. Er zijn echter aanwijzingen voor het specifieke gebruik van marihuana . Hoeveel meer
Een studie van Yale Universiteit Cannabinoïden versterken de symptomen van een vastgestelde psychotische stoornis en veroorzaken terugval . De twee componenten van cannabis die effecten veroorzaken zijn tetrahydrocannabinol (THC) en cannabidiol (CBD).
Aan de andere kant gebruikt ongeveer de helft van de mensen met schizoaffectieve stoornissen overmatig drugs of alcohol. Er zijn aanwijzingen dat alcoholmisbruik kan leiden tot de ontwikkeling van een door middelen veroorzaakte psychotische stoornis.
Insgelijks het gebruik van amfetaminen en cocaïne kan leiden tot psychotische episodes. Hoewel het niet als een oorzaak van de stoornis wordt beschouwd, blijkt uit onderzoek dat schizoaffectieve mensen meer nicotine consumeren dan de rest van de bevolking.
Hoe wordt een schizoaffectieve stoornis behandeld?
De belangrijkste behandelingsmodaliteiten voor deze aandoening zijn: ziekenhuisopname, medicijntoediening en psychosociale interventies . De basisprincipes die ten grondslag liggen aan de farmacologische behandeling van deze stoornissen bevelen de toepassing van antidepressiva en antimanische protocollen aan. Antipsychotica mogen alleen worden gebruikt als er voor de patiënt een kortetermijnmedicijn nodig is.
Als behandelingen om de stemming te verbeteren niet effectief zijn bij het beheersen van de symptomen, zullen ook antipsychotica worden aanbevolen. Als antipsychotica kunnen we haloperidol of risperidon noemen.
Patiënten die lijden aan een bipolaire schizoaffectieve stoornis zullen worden behandeld lithiumcarbamazepinevalproaat of een combinatie daarvan . Patiënten die lijden aan een depressieve schizoaffectieve stoornis moeten in plaats daarvan een behandeling krijgen antidepressiva
Zoals we hebben gezien
