Er zijn mensen die zeggen dat onvoorwaardelijke liefde het puurste en nobelste gevoel is dat er bestaat . Het is liefhebben zonder iets terug te verwachten, om onze essentie lief te hebben met al onze zintuigen en met elk deeltje van ons lichaam. Het betekent op zijn beurt dat je de ander accepteert zoals hij is, wat hij ook doet en zegt; zelfs als hij niet aan onze zijde staat.
Herman Hesse zei dat hij die weet lief te hebben altijd zal winnen in het leven. Waar hebben we het echter over als we zeggen: op de juiste manier liefhebben? DE' onvoorwaardelijke liefde Is dit de juiste manier om lief te hebben? De waarheid is dat er geen exact en uniek antwoord op deze vraag bestaat, maar er zijn wel enkele overwegingen die we kunnen maken en waarmee we rekening moeten houden.
Ten eerste denken velen van ons dat waarschijnlijk een relatie gebaseerd op onvoorwaardelijke passie is voorbestemd om een gevaarlijke uitkomst te hebben . Omdat een liefde zonder grenzen of voorwaarden, zoals we heel goed weten, in de meeste gevallen uiteindelijk een grens van respect overschrijdt waarin identiteiten en zelfwaardering worden geschaad.
Er zijn echter ook veel mensen die zonder enige twijfel beweren dat de enige diepe, authentieke en onvoorwaardelijke genegenheid die is die wij voor onze kinderen voelen. Maar wat gebeurt er als we worden geconfronteerd met een narcistisch kind dat, ondanks onze liefde, privileges opeist op basis van grillen en ons behandelt met tirannie en gebrek aan respect?
Vanuit de emotionele psychologie ontvangen we de hulpmiddelen om twee verschillende werkelijkheden te onderscheiden. In feite moeten we leren onderscheid te maken tussen liefde als gevoel en liefde opgevat als een relationeel scenario. Het is één ding om lief te hebben, maar het is iets anders om te leven met degenen van wie we houden.
Onvoorwaardelijke liefde bestaat werkelijk in ieder van ons. Het maakt deel uit van ons diepste wezen. Het is geen actieve emotie, maar een ware vorm van zijn. Het betekent niet: ik hou van je om deze of gene reden, of zelfs: ik hou van je als jij van mij houdt. Het is een liefde zonder reden, zonder een object van verlangen.
-Ram Dass-
Onvoorwaardelijke liefde en conditionerende relaties
Is het mogelijk om gelukkig te genieten van onvoorwaardelijke liefde? Het antwoord is ja, maar uiteraard moeten we eerst de nuances begrijpen.
Om dit te doen is er niets beters dan de neurowetenschappen te gebruiken om iets te ontdekken dat velen van jullie misschien zal verrassen: het brein heeft de neiging om onvoorwaardelijk lief te hebben.
Het brein is de motor van onvoorwaardelijke liefde
Dokters Mario Beauregard en Jérôme Courtemanche van de Universiteit van Montreal (Canada) voerden het onderzoek uit een studie erg interessant waardoor we dat konden ontdekken onvoorwaardelijke liefde deelt dezelfde mechanismen als verslaving. Ook hier is sprake van een beloningsmechanisme dat wordt ondersteund door de niveaus van dopamine, serotonine, noradrenaline, oxytocine en vasopressine.
Onvoorwaardelijke liefde lijkt veel op romantische liefde. Het is een mengeling van absolute passie, toewijding, gehechtheid en intense genegenheid. Op een bepaalde manier zijn onze hersenen ontworpen om precies dit soort intense liefde te ervaren. In plaats daarvan is het ons rationele deel dat ons dwingt een aantal grenzen te stellen.
Liefde en relaties zijn niet hetzelfde
Onvoorwaardelijke liefde is een gevoel. Buiten het emotionele universum zijn er menselijke relaties. Zoals we in één goed weten paar relatie liefde is niet alles. Het maakt niet uit hoeveel twee mensen van elkaar houden als het paar communicatie, wederkerigheid, empathie of respect mist.
Deze twee aspecten van romantische liefde zorgen vaak voor tegenstrijdige en pijnlijke situaties. Je kunt met heel jezelf van iemand houden en tegelijkertijd begrijpen dat samenleven onmogelijk is.
Ik hou onvoorwaardelijk van je, maar ik moet je laten gaan
Er bestaat geen twijfel over dat we onbeperkt en onvoorwaardelijk van iemand kunnen houden. Tegelijkertijd zijn er liefdes die pijn doen en waarvan we beseffen dat we er een blinde passie voor voelen iemand die ons geen goed gevoel geeft . We weten het, we accepteren het en daarom laten we het los. Voor ons eigen bestwil en om ons psychologisch evenwicht te herstellen.
In deze situaties doet zich dus een realiteit voor die velen van ons gemeen hebben: ondanks dat we afstand hebben genomen van een persoon en aan gezondheid en zelfwaarde hebben gewonnen, blijft de onvoorwaardelijke liefde die we voelden onveranderd. Omdat soms gevoelens blijven bestaan, zelfs als er één is relatie eindigt .
Alleen op deze manier heeft liefde grenzen en voorwaarden nodig, zodat het een gezond gevoel zal zijn
Grenzen die verder gaan dan we misschien denken, zijn gezond en krachtig. Ook al zijn we er vaak bang voor en vinden we het moeilijk om ze in ons leven toe te passen, het zijn informatiebarrières die relaties van zuurstof voorzien, het samenleven verbeteren en ons in staat stellen ruimtes van geluk te verwerven.
Onvoorwaardelijke liefde is een echt gevoel, zoals we al hebben gezegd. Maar het is noodzakelijk om het als een vakman te archiveren om het aan te passen aan onze relatie, zodat hij dat begrijpt als het om relaties gaat en grenzen en voorwaarden zijn noodzakelijk. Hetzelfde argument kunnen we ook toepassen op de opvoeding en groei van een kind.
We kunnen van onze kinderen houden zoals ze verdienen: oneindig diep en emotieloos. Dit betekent echter niet dat een kind zich kan gedragen zoals hij ons wil chanteren verwacht dat al uw wensen in vervulling gaan of bazig zijn.
Omdat in relaties niet alles is toegestaan, zelfs als er liefde bestaat. Omdat samenleven bestaat uit regels en barrières die gerespecteerd moeten worden, wetende dat genegenheid altijd aanwezig is, bereid om te verwelkomen en te beschermen.
