Anne Frank droomde ervan journalist te worden en vervolgens een groot schrijver . Het was zijn plan voor de toekomst toen hij begon met het schrijven van het dagboek, een project waarvan hij dacht dat het na de oorlog werkelijkheid zou kunnen worden als alles weer normaal zou worden. Het ging niet zoals ze zich had voorgesteld, maar uiteindelijk maakte Anne haar droom waar.
Het dagboek van Anne Frank wordt beschouwd als een van de meest ontroerende getuigenissen ooit . Wat hem bijzonder maakt is de openhartige stijl en onschuld waarmee hij de verschrikkingen van de oorlog beschrijft. Het is nog steeds een van de meest gelezen boeken en is opgenomen in de UNESCO Memory of the World-register .
Om aan de nazi-haat te ontsnappen Anne Frank moest met haar familie onderduiken in een klein achterhuis . De clandestiniteit duurde ruim twee jaar, waarin Anne haar dagboek schreef. Daarin vinden we met grote fascinatie het leven vastgelegd van een jong meisje midden in haar ontwikkeling, in een angstaanjagende realiteit terechtgekomen.
Zolang je onbevreesd naar de lucht blijft kijken, weet je zeker dat je van binnen puur bent en zul je weer gelukkig zijn.
-Anne Frank-
Het korte leven van Anne Frank
Anne Frank werd geboren op 12 juni 1929 in de Duitse stad Frankfurt am Main. Zijn vader Otto Frank had in de Eerste Wereldoorlog in het Duitse leger gediend, waar hij de rang van luitenant had verworven en een beloning voor militaire moed, het IJzeren Kruis. Later werd hij bankier en trouwde met Edith Höllander.
Het echtpaar kreeg twee dochters: Margot geboren in 1926 en Anne drie jaar later geboren. De Franken waren een traditioneel Joods gezin uit de hogere klasse.
Toen Hitler in 1933 in Duitsland aan de macht kwam en de Jodenvervolging begon het gezin besloot naar Amsterdam te emigreren .
Hier startte Otto Frank een bedrijf voor de marketing van pectine en specerijen. Alles ging goed totdat in 1942 de nazi’s Nederland binnenvielen en ook hier de jacht op Joden begon. De Nederlanders waren de enige Europeanen die dat deden zich openlijk tegen de vervolging verzetten maar hun protesten hadden weinig effect.
Op de vlucht voor vervolging
De situatie van de joden werd steeds gespannener. Otto Frank begreep dat het hele gezin in groot gevaar verkeerde en dat de gevangenneming slechts een kwestie van tijd was. Met de hulp van enkele collega's organiseerde hij een schuilplaats in hetzelfde gebouw als het bedrijf.
In dat complex bevond zich een aangrenzend gebouw, alleen gescheiden door een binnenplaats. Het had drie verdiepingen en op de laatste leidde een geheime deur naar een zolder. De toegangstrap, verborgen door een verschuifbare boekenkast, leidde naar een kleine accommodatie met twee slaapkamers en een badkamer.
Otto deelde zijn plannen met zijn vrouw en oudste dochter en liet Anne tot het moment van de verhuizing in het ongewisse. Het gebeurde op 9 juli 1942. Drie dagen eerder had de oudste dochter Margot het bevel gekregen zich te melden bij de Duitse autoriteiten. Dit betekende dat hij werd gearresteerd en gedeporteerd.
Het was tijd om je te verstoppen; de Franken verlieten 's nachts hun huis ze droegen zoveel mogelijk kleding, omdat het gevaarlijk was om koffers te dragen . Ze verlieten het huis in wanorde en een briefje dat dat impliceerde hun ontsnapping in Zwitserland. Het plan was goed doordacht.
Een toevluchtsoord, een universum
De volgende twee jaar woonden de Franken in het asiel, waaraan een tweede gezin en een tandarts werden toegevoegd . Acht mensen om een schuilplaats te delen. Anne Frank beschreef ze stuk voor stuk met grote diepgang en meesterschap, waardoor ze literaire karakters werden.
Het dagboek beschrijft hun karakters en de begrijpelijke spanningen die kunnen ontstaan in zo’n precaire situatie. De groep overleefde die twee jaar dankzij de hulp van Nederlandse vrienden die zorgden voor het verkrijgen van voedsel en het op de hoogte houden van hen over het verloop van de oorlog. In dat kleine schuilplaatsje dacht Anne aan de wereld en werd voor het eerst verliefd .
Aan deze kleine wereld kwam op 4 augustus 1944 een einde toen Nederlandse Gestapo-officieren een inval deden. De illegale immigranten werden naar een concentratiekamp gestuurd en de familie Frank werd gescheiden in Auschwitz.
Anna bleef alleen achter met haar zus en ze kwamen terecht in het kamp Bergen-Belsen waar ze allebei stierven aan tyfus.
Ze overhandigden hem de dagboek van Anne van wie de man niets wist. Hij begreep onmiddellijk dat het een document van historisch belang was. Twee jaar later slaagde hij erin het gepubliceerd te krijgen, waarmee de droom van een klein meisje dat op 15-jarige leeftijd gedwongen werd te sterven, werkelijkheid werd.
